Elizabeth Camden, Kiedy miasto śpi.

Jest 1913 rok. Poznajemy Katherine Schneider, dwudziestoośmioletnią dentystkę, która pracuje w klinice Edgara Parkera w Nowym Jorku. Nota bene, jego wizja klinik stomatologicznych szczycąca się hasłem „bezbolesnych” zabiegów, otwartych do późna, aby przyciągnąć klasę robotniczą i zatrudniać dentystów ze wszystkich środowisk i narodowości, jest zaskakująca, ale jednocześnie pociąga za sobą widmo wrogów w branży. Nasza bohaterka pracuje w nietypowych godzinach i od dwóch lat codziennie w drodze z kliniki do stacji metra towarzyszy jej przystojny trzydziestoczteroletni policjant Jonathan Birch. Mimo upływających miesięcy i zabiegów inicjujących rozmowę, Katherine nadal nie wiedziała o nim zbyt wiele oprócz tego, że potrafił piec doskonałe ciasteczka. Jonathan był tajemniczy, skrupulatnie jedynak wypełniał swoje obowiązki policjanta i niewątpliwie miał słabość do pięknej, niewinnej i uczciwej młodej kobiety. Znajomość na tym etapie nie przerodziłaby się zapewne w nic więcej, gdyby nie tragiczne okoliczności, jakie wkrótce miały pociągnąć za sobą lawinę wydarzeń. Pewnego wieczoru na dyżur Katherine trafiło dwóch mężczyzn, z których jeden pod wpływem gazu rozweselającego zaczął mówić dość niedorzecznie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że Katherine odkrywa związek między wypadkami związanymi z Lorna Doone, a bredzeniem swojego pacjenta. Postanawia skonsultować się z Jonathanem Birchem.

Powieść opowiada historię, która jest realna nie tylko ze względu na tło historyczne, obyczajowe, gospodarcze i społeczne. To opowieść o rodzącym się pięknym uczuciu między dwojgiem ludzi, którzy muszą nauczyć się znów ufać. Zraniona Katherine opuszcza swoją wygodną strefę komfortu - dom rodzinny w Ohio. Jako jedna z nielicznych wówczas kobiet postanawia skończyć studia stomatologiczne i rozpocząć praktykę w Nowym Jorku. Jako niezamężna kobieta mieszka w Martha Washington Hotel, gdzie znajduje grupę przyjaciółek. Jest zdeterminowana w dążeniu do celu, szczera w wypowiadania swoich sądów, stanowcza, ale jednocześnie potrafi być ciepła i przyjazna. Oprócz życia zawodowego, chciałaby mieć także prywatne. Z kolei Jonathan Birch skrywa tajemnice związane z pochodzeniem i powiązaniami rodzinnymi. Jest uczciwy, cierpliwy, delikatny, lojalny, a jednocześnie bardzo samotny. 

To intrygująca i wciągająca historia, ukazana na tle Nowego Jorku początku XX wieku, którą czyta się z wielką przyjemnością. Autorka kreśli obraz miasta pokazując jego różne oblicza: zróżnicowanego pod względem narodowościowym (etnicznym) i kulturowym, skorumpowanego, mafijnego, społeczeństwa podzielonego ze względu na zajmowane stanowiska, przynależność do środowiska czy posiadany majątek. Znaleźć tu można także odwołania do wiary. Elizabeth Camden po raz kolejny udowadnia, że o miłości budowanej przede wszystkim na przyjaźni i szacunku, można pisać wspaniałym plastycznym językiem. Na pewno zaopatrzę się w kolejne tomy cyklu, a lekturę polecam.

Martha Washington Hotel

Oczywiście sprawdziłam niektóre fakty historyczne. Przykładowo Martha Washington Hotel został otwarty w 1903 r. i był hotelem przy 30 East 30th Street (później 29 East 29th Street - w powieści jest mowa już o tej ulicy) w dzielnicy NoMad na Manhatanie. Działał jako hotel wyłącznie dla samotnych kobiet przez 95 lat. Miał trzynaście pięter. Patronką hotelu była Martha Washington (1731-1802),  pierwsza dama Stanów Zjednoczonych (1789-1797). Zazwyczaj mężczyznom wolno było wchodzić tylko do przestrzeni na parterze i niektórych przestrzeni na drugim piętrze. Kiedy hotel został po raz pierwszy otwarty, znajdowały się w nim zaawansowane jak na tamte czasy urządzenia mechaniczne: windy, skrzynki pocztowe, ogrzewanie parowe i oświetlenie elektryczne. Każdy pokój miał dostęp do światła naturalnego; hotel nie posiadał żadnych wewnętrznych dziedzińców świetlnych. Goście mogli korzystać z telegrafu, telefonu lub usług kurierskich. Były tam również zewnętrzne wyjścia ewakuacyjne i klatki schodowe. W hotelu nie można było przetrzymywać zwierząt. Istnieje do dziś. Ponadto w nocie historycznej można przeczytać, że w powieści autorka wykorzystała biografie dwóch realnych osób: Edgara "Bezbolesnego" Parkera (1872-1952) i porucznika Michaela Fiaschettiego (1882-1960). W słynnym naszyjniku Parkera było 357 zębów. Legalnie zmienił swoje imię na "Bezbolesny" („Painless”), gdy oskarżono go o złamanie prawa dotyczącego fałszywej reklamy, twierdząc, że jego stomatologia jest naprawdę bezbolesna.

Jedna z prasowych reklam gabinetów Parkera

Z kolei Michael Fiaschetti (1882-1960) rzeczywiście był dowódcą nowojorskiego oddziału włoskiego. Do Stanów Zjednoczonych przybył z Włoch z rodziną ok. 1895 r. Początkowo mieszkał w okolicach Bostonu, a potem w Nowym Jorku. Otrzymał obywatelstwo amerykańskie i w 1908 r. dołączył do Departamentu Policji Nowego Jorku. Szybko zdobył nominację do służby pod dowództwem porucznika Josepha Petrosino we włoskim oddziale nowojorskiej policji. Z Petrosino współpracował zaledwie pół roku. Oddział włoski został stopniowo rozwiązany po zabójstwie Petrosino w 1909 r. na Sycylii. Wiele lat później oddział na krótko został wskrzeszony pod przywództwem Fiaschettiego. W 1920 r. nowy szef oddziału udał się do Włoch w przebraniu, powtarzając zadanie, które kosztowało Petrosino życie. Ostatecznie oddział rozwiązano w 1922 r. Fiaschetti przez pewien czas prowadził prywatną agencję detektywistyczną. 

Michael Fiaschetti

Elizabeth Camden, Kiedy miasto śpi, wydawnictwo Dreams, wydanie 2025, tytuł oryg.: While the City Sleeps, tłumaczenie: Magdalena Peterson, cykl: Kobiety ze Śródmieścia, t. 1, tytuł oryg.: Women of Midtown #1, okładka miękka, stron 368. Premiera 14.02.2025 r. 

https://elizabethcamden.com/

Kathleen Fuller i jedyna powieść w Polsce.

Wielka szkoda, że w Polsce ukazała się tylko jedna powieść Kathleen Fuller (ur. 1967 r.). W dodatku taka z cyklu oryg. Amish Brides of Birch Creek/ pol. Panny Młode z Birch Creek (wyd. Prószyński i S-ka).  I na tym się skończyło... Kathleen Fuller jest autorką ponad 70 powieści i opowiadań chrześcijańskich poukładanych w cykle. Pisze powieści obyczajowe i romanse chrześcijańskie: amiszowskie, współczesne i historyczne. Zaczęła pisać dokładnie 1 stycznia 2000 r. Po kilku opowiadaniach, w 2004 r. ukazała się jej pierwsza powieść. Jej powieść Written in Love wygrała w 2018 r. nagrodę Romantic Times Inspirational Romance of the Year. Wiele jej książek trafiło również na listy bestsellerów CBA i ECPA.

Jest emerytowanym nauczycielem specjalizującym się w nauczaniu osób niewidomych i słabowidzących. Urodziła się w Nowym Orleanie (Luizjana), wychowała w Little Rock (Arkansas), przez dwadzieścia dwa lata mieszkała w Ohio, a potem wróciła do Arkansas, gdzie mieszka z mężem, Jamesem. Mają trójkę dorosłych dzieci (na jednej ze stron znalazłam, że mają czwórkę dzieci). Prywatnie uwielbia czekoladę, szydełkowanie i robótki na drutach, piłkę nożną, kawę. Kolekcjonuje przepisy, choć nie za bardzo lubi gotować. 

https://kathleenfuller.com/ strona Autorki

https://www.goodreads.com/series/list/68904.Kathleen_Fuller.html

https://www.facebook.com/WriterKathleenFuller/

https://www.fantasticfiction.com/f/kathleen-fuller/

https://www.fictiondb.com/author/kathleen-fuller~2674.htm

https://www.bookseriesinorder.com/kathleen-fuller/

Lucy Maud Montgomery, Rilla ze Złotych Iskier.

 

Cóż, to już ostatnia - ósma - część o perypetiach rodziny Anne, jaka ukazała się w tłumaczeniu Anny Bańkowskiej. Pierwsze wydanie tej powieści ukazało się w 1921 r. Akcja obejmuje lata 1914-1918, czyli okres I wojny światowej. 

Tom ten skupia się na najmłodszej z rodziny Blythe’ów – Rilli. Dziewczynka jest najmłodszą z rodzeństwa i w 1914 r. ma już piętnaście lat. Jej życie jest pełne beztroski, a sama jest ulubienicą braci i sióstr. Nie skupia się jednak na nauce, nie myśli o swojej przyszłości i dalszym kształceniu. Zamiast tego woli rozmyślać o zabawie i zamążpójściu. Rodzice martwią się takim podejściem do życia swojej córki. Ten brak rozwagi, figlarność, swego rodzaju błogostan, zostają jednak zweryfikowane przez wybuch pierwszej wojny światowej. Bracia (Jem, Walter i Shirley) i przyjaciele (Kenneth Ford, Jerry Meredith, Carl Meredith)  Rilli wyruszają na front, z którego nie wszyscy wrócą do Złotego Brzegu. Początkowo Walter, który przeszedł tyfus, pozostaje w domu i zbliża się bardziej do siostry. Ostatecznie jednak zaciąga się do wojska, podobnie jak ukochany Rilli. Rodzina Blythów nie spotka się jednak już nigdy w całości. Po śmierci Waltera, gdy Shirley osiąga pełnoletniość, to szybko dołącza do korpusu lotniczego.  Przez wiele miesięcy nie wiedzą też, co dzieje się z Jimem. Rilla w czasie wojny stara się sprostać nowych zadaniom i być podporą dla rodziców. To jej przyspieszony kurs dojrzewania do dorosłości. Dziewczyna przechodzi przemianę nie tylko zewnętrzną, ale przede wszystkim wewnętrzną.

Ze względu na okoliczności pierwszej wojny światowej, atmosfera powieści nie jest ani radosna, ani dowcipna. To książka smutna, gorzka, zmuszająca do refleksji, nostalgiczna, ale jednocześnie piękna. Taka, do której się wraca.

Autorka dedykowała powieść kuzynce i najlepszej przyjaciółce Frederice Campbell MacFarlane, która zmarła na zapalenie płuc. Podobnie jak Maud była nauczycielką. Obecny właściciel Muzeum Ani z Zielonego Wzgórza, George Campbell, jest prawnukiem Frederiki (polecam blog i stronę na fb "Kierunek Avonlea)

 

Lucy Maud Montgomery, Rilla ze Złotych Iskier, wydawnictwo Marginesy, wydanie 2025, oryg.: Rilla of Ingleside, tłumaczenie: Anna Bańkowska, okładka twarda, stron 392. 

Joan Wolf i jej powieści.

Mówiąc szczerze nie wiedziałam, że Joan Wolf (ur. 1951), autorka znanych (aczkolwiek nie pamiętam czy czytanych) romansów historycznych wydanych niegdyś nakładem Wydawnictwa BIS i Da Capo, pisze również powieści biblijne. Co więcej na zagranicznych portalach określana jest jako popularna autorka literatury chrześcijańskiej. Do tej pory napisała blisko już 60 powieści. Zaczęła pisać romanse regencyjne, a następnie przeszła do powieści historycznych, współczesnych romansów i fikcji biblijnej. W Polsce nie została jednak wydana trzecia jej powieść z gatunku Biblical Fiction (Daughter of Jerusalem) opowiadająca o Marii Magdalenie. 

Joan urodziła się w Bronksie w Nowym Jorku. Uzyskała tytuł magistra języka angielskiego i literatury porównawczej w Hunter College of the City University of New York. Przez wiele lat uczyła angielskiego w szkole średniej, zanim zaczęła pisać. 

Obecnie mieszka w Connecticut ze swoim mężem Joe, kotem Willie Blue Eyes i psem Mimi. Jej dzieci mieszkają w pobliżu.

 https://www.joanwolf.com/ 

https://www.goodreads.com/author/show/67276.Joan_Wolf

https://www.fantasticfiction.com/w/joan-wolf/

Cindy Woodsmall i jej powieści.

 

Okazało się też, że mam trzy książki Cindy Woodmsmall, jakie ukazały się niegdyś w polskim tłumaczeniu w serii Labirynty. Kolekcja Prozy nakładem wydawnictwa WAM. Jej pierwsza powieść ukazała się w 2006 r. i to była wydana u nas - Kiedy serce płacze (When the Heart Cries). Napisała ponad 20 powieści o amiszach (Amish Romance). Autorka była pokazywana w ABC Nightline i na pierwszej stronie Wall Street Journal, a także współpracowała z National Geographic przy filmie dokumentalnym o życiu amishów. W czerwcu 2013 r. Wall Street Journal wymienił Cindy jako jedną z trzech najlepszych pisarek beletrystyki amiszowskiej. Była finalistką prestiżowych nagród Christy, Rita i Carol Awards, Christian Book of the Year i Christian Retailers Choice Awards. 

Nie jest amiszką, ale już w dzieciństwie zaprzyjaźniła się z dziewczynką amiszką w Marylandzie. Przez lata zresztą nawiązywała wspaniałe przyjaźnie z osobami ze społeczności amiszów i Mennonitów — od najbardziej konserwatywnych po najbardziej liberalne. Mój cel – mówiła Woodsmall w jednym z wywiadów – to pisanie w sposób, który pomaga ludziom spojrzeć na życie z perspektywy, która pomaga im odnowić siły, by dalej iść naprzód.

Cindy uczyła sama swoje dzieci (trzech synów) w domu, a obecnie z mężem mieszkają już samotnie u podnóża gór Północnej Georgii.

https://www.cindywoodsmall.com/ strona autorki

https://www.goodreads.com/series/list/117290.Cindy_Woodsmall.html

Kelly Irvin i jej powieści.

Przeczytałam wszystkie trzy ksiązki, które ukazały się nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Pierwszą część dostała od wydawnictwa, więc na blogu jest obszerne omówienie książki (Syn pszczelarza). Więcej książek Kelly Irvin w Polsce nie ukazało się, a szkoda. Autorka pisze powieści chrześcijańskie (Christian Fiction), które przynależą do gatunków: Amish Romance i Romantic Suspence. Opublikowała ponad 35 powieści i kilkanaście nowel, których bohaterkami są silne kobiety. Są to prowokujące do myślenia romanse amiszów, mroczne powieści romantyczne z sensacyjnym dreszczykiem, a nawet - powieść dla kobiet oparta na jej własnych doświadczeniach z rakiem w zaawansowanym stadium - The Year of Goodbyes and Hellos - książka zdobyła nagrodę Selah Award 2024 w kategorii literatury kobiecej, a także w kategorii audiobooków. Warto wspomnieć, że jej powieść  Syn pszczelarza (The Beekeeper's Son) otrzymała gwiazdkową recenzję od Publishers Weekly. Imponujące jest to, jak autorka przygotowywała się za każdym razem do każdej powieści poprzez studiowanie literatury i odbywaniu podróży badawczych do każdej ze społeczności, w których rozgrywa się akcja powieści.

Urodziła się w Kansas. Jest absolwentką University of Kansas School of Journalism. Studiowała przez trzy semestry na University of Costa Rica, ucząc się języka hiszpańskiego. Jako dziennikarka pracowała sześć lat w przygranicznych miastach Laredo i El Paso. Przeszła na emeryturę w 2016 r. po 22 latach pracy w public relations w City of San Antonio Parks and Recreation Department. Jest członkinią ACFW i Alamo City Christian Fiction Writers. Wielokrotnie nagradzana i wyróżniana. W wolnym czasie prowadzi bloga, pisze opowiadania i czyta fikcję. Kelly jest żoną fotografa Tima Irvina od ponad 35 lat. Mają dwójkę dzieci, czworo wnucząt i dwa koty. W jednym z udzielonych wywiadów powiedziała: Moja wiara jest podstawą wszystkiego, co piszę.

https://www.kellyirvin.com/  strona autorki

https://www.goodreads.com/series/list/3331118.Kelly_Irvin.html

https://www.fantasticfiction.com/i/kelly-irvin/

Tracie Peterson i jej powieści.

Ku swojemu zaskoczeniu odnalazłam z tyłu na półce cykl autorstwa Tracie Peterson (ur. 1959). To amerykańska autorka powieści chrześcijańskich. Często nazywana „królową historycznej fikcji chrześcijańskiej” (“Queen of Historical Christian Fiction”). To głównie romanse historyczne. Napisała ponad 110 powieści, a w Polsce wydano tylko .... 3 (sic!), ale dobrze, że to akurat cały jeden cykl. Autorka bowiem uwielbia powieści szeregować w cyklach. 

Książki znalazły się na listach ECPA, CBA i USA Today. Jej twórczość historyczna przyniosła nagrodę Best Western Romance Author of 2013 od magazynu True West oraz nagrodę USA Best Books 2011 za najlepszą fikcję religijną za Embers of Love oraz wiele innych. Pierwszą książkę wydała w 1993 r. W grudniu 1995 r. podpisała kontrakt z  Bethany House Publishers i od tamtej pory pisze wyłącznie dla Bethany House Publishers/Baker Publishing Group. Współpracowała z wieloma autorami, w tym: Judith Pella, Judith Miller, Jamesem Scottem Bellem, Kimberley Woodhouse i córką Tracie, Jennifer.

Pochodzi z Kansas, a obecnie mieszka z mężem Jimem w górach Montany. Urodziła troje dzieci:  Jennifer, Julie i Erika.

Oddała swoje serce Jezusowi w wieku sześciu lat i od zawsze czuła, że pisanie to jej droga, którą powinna wypełniać. Jej motto w pisaniu, jak i we wszystkich innych aspektach życia, brzmi Soli Deo Gloria — Tylko dla Boga chwała.

Ulubiony werset z Biblii: Jozuego 1:9 (NW)

 Czyż nie nakazałem ci? Bądź silny i odważny. 

Nie bój się, nie trać odwagi, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą, dokądkolwiek pójdziesz.

Lektura cyklu przede mną, ale przeczytałam opisy z zagranicznych portali jej książek i wydają się bardzo interesujące. Szkoda, że w Polsce autorka zupełnie zapomniana....

https://traciepetersonbooks.com/  strona autorki

https://www.goodreads.com/series/list/27788.Tracie_Peterson.html

https://www.facebook.com/TraciePetersonAuthor/

https://www.fantasticfiction.com/p/tracie-peterson/

Bożena Fabiani, Jeszcze o sztuce.

    To ostatnia książka Bożeny Fabiani, która ponownie wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Podzielona została na dwie części zatytułowane: "Alchemia słowa" i "Okruchy warsztatu". Pierwsza część to nawiązanie do serii książek z gawędami w tytule. Mowa jest o talencie i powołaniu, mecenacie, fundatorach i zleceniodawcach, organizacji pracy i zarobkach, środowisku danego artysty, rodzinie i bliskich artyście osobach. Autorka zauważa, że twórczość dla artysty stanowi istotę życia i mimo zakazów, braku sukcesów, lekceważenia ze strony społeczeństwa, zawsze będzie wędrował zgodnie ze swoim powołaniem. Artyści, którzy nie korzystają ze swojego talentu lub też nie mogą pracować ze względu na chorobę lub starość, są głęboko nieszczęśliwi. Praca malarza okupiona jest jednak zawsze ciężką pracą i licznymi wyrzeczeniami. Istniały przecież zależności między malarzami a zleceniodawcami, mecenasami i fundatorami. Obecna była też rywalizacja między samymi artystami.  

 

    Część drugą książki stanowią artykuły, które ukazały się na blogu Autorki. Czytam go zresztą systematycznie. To tak, jakby wywody Autorki słuchało się przy filiżance/kubku kawy. Znaleźć w książce można odniesienie nie tylko do artystów i artystek i ich dzieł, ale również do literatury. Oczywiście do książki dodane są reprodukcje obrazów. Polecam podobnie jak pozostałe książki Bożeny Fabiani, do których lubię wracać zarówno w wersji papierowej, jak i audiobookowej.

Bożena Fabiani, Jeszcze o sztuce, wydawnictwo Bookplan.pl, Warszawa 2024, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 252. 

https://bozena-fabiani.pl/   

Tessa Afshar i jej powieści.

 

W Polsce ukazało się jedynie pięć powieści Tessy Afshar: cykl Rubinowe zbiory (Świat Książki), Złodziejka z Koryntu i Lidia (Edycja Świętego Pawła). Na stronie autorki widnieje dwanaście powieści.  To książki w ramach gatunku powieści biblijnej. Jej książki znalazły się na listach bestsellerów Publishers Weekly i CBA. Z tych prezentowanych nie czytałam jedynie Złodziejki z Koryntu. 

Tessa Afshar urodziła się na Bliskim Wschodzie i mieszkała tam przez pierwsze czternaście lat swojego życia. Potem przeprowadziła się do Anglii, gdzie uczęszczała do szkoły z internatem. Pokochała wówczas powieści Jane Austen i Charlotte Bronte. Następnie przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Nawróciła się w w wieku dwudziestu kilku lat. Ukończyła teologię na Yale. 

https://tessaafshar.com/  strona autorki

Powieści Mesu Andrews w mojej biblioteczce.

 

Mesu Andrews to amerykańska autorka książek o tematyce chrześcijańskiej. Pisze powieści biblijne i historyczne, które można odszukać w gatunkach: Biblical Fiction, Historical Fiction. Istnieje bowiem różnica pomiędzy fikcją chrześcijańską, a biblijną. Fikcja chrześcijańska to szerokie pojęcie, które obejmuje powieści o dowolnej historii w gamie gatunków – współczesnej, historycznej, suspense, amiszowskiej itd. – napisanej z chrześcijańskiego punktu widzenia. Natomiast fikcja biblijna to powieść napisana w celu ukazania żywych szczegółów historii, które czytamy w Biblii lub odwołująca się do historii napisanych o wczesnym Kościele, w których uczniowie lub pierwsi ojcowie Kościoła odgrywają rolę w fabule.

W 1984 r. wyszła za mąż za Roya Andrews, którego poznała będąc w trzeciej klasie. Mają dwie dorosłe córki i wnuki. W młodości była przesadnym ekstrawertykiem. W 1997 r. rozpoczęta walka z chorobą jednocześnie była początkiem jej wewnętrznej transformacji. Podczas długich dni i nocy spędzonych w łóżku (zdiagnozowano fibromialgię - dolegliwości bólowe, często powiązane ze stresem; potem dodatkowo - przewlekłe zmęczenie i POTS - zespół posturalno-ortostatycznej tachykardii, astmę i  migreny) obudziła się w niej pasja do pisania powieści biblijnych. Od zawsze jednak lubiła czytać Biblię, a jej mąż został pastorem.

Sama o sobie pisze, że jest „duchowym kundlem”. Przed nawróceniem paliła jak z komina, przeklinała jak marynarz i piła Jacka z czarną etykietą jak wieśniak z Tennessee. Kocha Jezusa, kawę, swojego psa i czas spędzony z wnukami - niekoniecznie w tej kolejności.

Jej pierwsza powieść był Hiob. Miłość pośród popiołów [Love Amid the Ashes (2011)] zdobyła nagrodę ECPA Book of the Year 2012 dla debiutującego autora. Obecnie pracuje nad kolejnym cyklem zatytułowanym: King David's Brides (Narzeczone Dawida), który oparty jest na 2 Samuela 3:2-5 i kreśli historie sześciu kobiet, które urodziły pierwszych sześciu synów Dawida podczas jego rządów w Hebronie.

Mieszka w Karolinie Północnej.

Ulubiony werset: Sofoniasz 3:17

 „Pan, twój Bóg, jest z tobą, jest potężny, aby cię zbawić. Będzie miał wielką radość w tobie, uciszy cię swoją miłością, będzie się weselił nad tobą z pieśnią.”

 

cykl: Skarby Jego Miłości

cykl: Prorocy i Królowie

cykl: Skarby Nilu

Mam wszystkie książki autorki, które ukazały się w Polsce nakładem wydawnictwa Bogulandia. 

Na blogu pisałam o:

Córka Izajasza

Hiob. Miłość pośród popiołów

https://mesuandrews.com/  strona autorki

Książki Janette Oke w mojej biblioteczce.

W Nowym Roku postanowiłam ostatecznie zebrać wydane w Polsce książki kanadyjskiej pisarki Janette Oke (ur. 18 lutego 1935 r.). Wiele jej powieści rozgrywa się w epoce pionierów. 

Oke urodziła się jako Janette Steeves w Champion, Alberta, jako córka kanadyjskiego farmera z prerii. Ukończyła Mountain View Bible College w Didsbury, Alberta. Na studiach poznała swojego przyszłego męża Edwarda. Oke. Pobrali się w 1957 r. Urodziła czworo dzieci, w tym dwóch braci bliźniaków. Obecnie cieszy się wnukami i prawnukami. 

Pierwsza powieść, którą napisała, Love Comes Softly, została wydana w 1979 r. W 1992 r. otrzymała Nagrodę od Evangelical Christian Publishers Association za jej przekonujący wkład w literaturę chrześcijańską. Janette Oke z głęboką prostotą opowiada o tym, co jest jej najbardziej znane – trwałych wartościach, prawdziwym życiu i szczerej miłości. Jej powieści historyczne, których sprzedaż przekroczyła 30 milionów egzemplarzy, ilustrują życie wczesnych osadników Ameryki Północnej o różnym pochodzeniu.

Janette i jej rodzeństwo, odrestaurowali dom na prerii należący do jej rodziców, który obecnie służy jako sklep z pamiątkami i muzeum życia na prerii. Jej mąż zmarł w 2022 r. Autorka nadal mieszka w Albercie w Kanadzie.

Córka Janette, Laurel Oke Logan, również pisze powieści, także ze swoją mamą m.in. Dana's Valley, Return to the Canadian West i seria When Hope Calls (powstał serial telewizyjny). 

Ulubiony cytat autorki z Biblii:

Zaufaj Panu całym swoim sercem i nie polegaj na swoim rozumie! 

We wszystkich swoich drogach zwracaj się do Niego, a On prostować będzie twoje ścieżki.

Księga Przysłów 3:5-6 

 

cykl: Głos serca.

oryg.: Canadian West. 

Został zekranizowany jako pełnometrażowy film oraz stał się inspiracją dla serialu Głos serca. 

cykl: Miłość przychodzi łagodnie

oryg.: Love Comes Softly

Powieści zostały zekranizowane, a filmy należą do tych, które oglądałam i lubię do nich wracać. W Polsce nie zostały wydane wszystkie książki w cyklu, których obecnie jest 8.

cykl: Pragnienia Serc. 

oryg.: Seasons of the Heart

trylogia: Kroki wiary

oryg.: Acts of Faith

Janette Oke napisała ją z Davisem Bunnem. To jedyny cykl jaki przeczytałam w całości, co widać po grzbietach okładek, bo od razu zresztą kupiłam pakiet. O żadnej powieści jednak nie pisałam na blogu, ale sprawdziłam na Instagramie i rzeczywiście - każdą część wówczas pokazywałam. 

Wszystkie powieści (również w formie audiobooków) są dostępne na stronie wydawnictwa PSALM18.PL . Lubię to wydawnictwo za wydawanie wartościowych i mądrych książek, w dodatku większość z klimatycznymi okładkami. Być może ktoś dopiero odkryje wydawnictwo i twórczość Janette Oke? Można też tam znaleźć serię Szkoła charakteru - książki dla dzieci. Mam też nadzieję, że to nie będą ostatnie powieści Janette Oke, jakie ukazały się w Polsce. 

Dla tych, co szukają dalszych informacji:

https://www.tyndale.com/

https://www.goodreads.com/series/list/4049.Janette_Oke.html

https://www.bookseriesinorder.com/janette-oke/

https://www.fantasticfiction.com/o/janette-oke/

https://www.mostrecommendedbooks.com/series/janette-oke-books-in-order

https://familyfiction.com/authors/janette-oke/

Mavis Doriel Hay, Zabójczy Święty Mikołaj.

 

Powieść napisana przez Mavis Doriel Hay (1894-1979) w 1936 r. to klasyczna zagadka kryminalna z morderstwem w tle popełnionym w staroświeckim domu. W związku z bożonarodzeniowymi świętami w rezydencji Flaxmere położonej na prowincji pojawiają się członkowie rodziny Melbury. Jasno wskazany jest rok umiejscowienia akcji powieści – kilka dni świąt w 1935 r. Atmosferę, relacje między poszczególnymi gośćmi i ogólną sytuację poznajemy z perspektywy różnych osób. To jednak komendant policji pułkownik Halstock będzie miał za zadanie rozwikłać sprawę, zrekonstruować ostatnie godziny życia zmarłego i wskazać winnego.

Od trzech miesięcy Philip Cheriton był zaręczony z Jennifer, córką sir Osmonda Melbury, który wstrzymał się jednak z błogosławieństwem dla tego związku. Jednocześnie zachęcał do zalotów wobec Jennifer Olivera Witcombe’a. Dziewiętnaście lat temu sir Osmond sprzeciwiał się małżeństwu córki Hildy, która uciekła i w końcu poślubiła artystę Carla Wynforda, a gdy zmarł zostawił ją z małą córeczką i ogromną kolekcją obrazów. Lady Mulbury zmarła w 1920 r., a we Flaxmere pojawiła się ciocia Mildred, odesłana z posiadłości w 1931 r., gdy Jennifer osiągnęła pełnoletność. Kolejne dziecko sir Osmonda to Edith, która poślubiła sir Davida Evershota. Z kolei Eleanor poślubiła Gordona Sticklanda, powiązanego z londyńską giełdą, z którym miała dwójkę dzieci. Jedyny syn Melburych, George, poślubił bogatą Patricię, córkę lorda Caundle, która urodziła mu troje dzieci. Wielkie zaniepokojenie córek sir Osmond, wzbudzało zachowanie sekretarki ojca, Grace Portisham, którą uważano za intrygantkę. Wszyscy pojawiają się w posiadłości. Można śmiało powiedzieć, że plastycznie każdy miałby powód, aby pragnąć śmierci sir Oswalda, który uważany jest za nieczułego i kontrolującego ojca, bowiem ciągle wtrąca się w życie i małżeństwa swoich dzieci. Gdy więc zostaje znalezione ciało patriarchy rodziny, to każdy z rodziny, służby, gości - nie mówi do końca prawdy.

Mavis Doriel Hay napisała w l. 30. XX w. tylko trzy powieści kryminalne: Murder Underground, Death on the Cherwell i Zabójczego Świętego Mikołaja (The Santa Klaus Murder) Bardziej zainteresowana była pisaniem o wiejskim rzemiośle Wielkiej Brytanii, którym interesowała się przez całe życie.  W 1929 r. poślubiła Archibalda Menziesa Fitzrandolpha, brata swojego współpracownika w badaniach przemysłu wiejskiego, który zginął w wypadku lotniczym podczas II wojny światowej. Hay mieszkała w Box, w Gloucestershire, aż do swojej śmierci w wieku 85 lat.

Jej trzecia powieść kryminalna charakteryzuje się humorem, dobrze poprowadzoną i ciekawą fabułą, szeroką gamą osobowości bohaterów i oczywiście fałszywymi tropami w śledztwie. Jedno jest jednak pewne – zabójstwa dokonał ktoś, kto akurat przebywa w posiadłości. To oczywiście klasyczna, schematyczna powieść kryminalna, ale jakże wciągająca i barwna oraz przynosząca poczucie autentyczności. Stanowi dobry wybór na zimowe wieczory. Bardzo przyjemna lektura, jeśli lubicie zagadki osadzone w okresie międzywojennym, który słusznie nazywany jest „złotym wiekiem” brytyjskiej literatury kryminalnej.

 

 

Mavis Doriel Hay, Zabójczy Święty Mikołaj, wydawnictwo Zysk i -s-ka, wydanie 2024, tytuł oryg.: The Santa Klaus Murder, tł. Ewa Horodyska, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 310.

Pokłon Trzech Króli /Niedziela z obrazem/.

 Gerard David (Niderlandczyk (Oudewater ok. 1455–1523 Brugia/ aktywny 1484 - zm. 1523)

Pokłon Trzech Króli, ok. 1520

olej na drewnie

Całość: 70,5 x 73,3 cm; powierzchnia malowana: 69,2 x 72,1 cm

Kolekcja Jacka i Belle Linsky, 1982

Metropolitan Museum of Art

Gerard David, który pierwotnie działał w Brugii, dołączył w 1515 r. do cechu malarzy w Antwerpii.  Uważa się, że pochodził z Oudewater, gdzie prawdopodobnie uczył go jego ojciec - artysta. Dostrzegalny jest w jego pracach wpływ Rogiera van der Weydena.

Prezentowany obraz to doskonale zachowany panel - obraz na drewnie. Był kiedyś centralnym punktem tryptyku flankowanego Nocnym Narodzeniem (po lewej) i Ofiarowaniem w Świątyni (po prawej), które obecnie znajdują się w kolekcji prywatnej (sprzedane Christie's, Londyn, 7 lipca 2006, nr 122). Zewnętrzne skrzydła, po zamknięciu, pokazywały Zwiastowanie (nieznane miejsce pobytu).

Magowie i ich orszak, wchodząc do pałacu w ruinie od prawej strony, składają dary Dzieciątku Jezus, siedzącemu na kolanach Matki Boskiej - po lewej stronie na pierwszym planie. Z tyłu mamy widok miasta i krajobrazu, który oddziela delikatnie namalowanych klęczących magów, Dziewicę z Dzieciątkiem i Józefa po lewej stronie, od ożywionej i szerzej namalowanej grupy mężczyzn po prawej stronie, którzy podążają za bogato ubranym i elegancko upozowanym królem Maurów. Ekstrawagancko ubrane postacie biorący udział w scenie, nawiązują do sztuki antwerpskiej, podobnie jak widok krajobrazu z podróżnikami niosącymi towary przeznaczone z pewnością na handel.

Badacze przypuszczają, że większość tego obrazu została namalowana przez samego artystę i prawdopodobnie w warsztacie Davida. Pokłon Trzech Króli był najpopularniejszym tematem malowanym na sprzedaż na wolnym rynku w tym mieście w tamtym czasie. Rozległy widok w dal, pokazujący podróżnych transportujących towary, był wspólną cechą scen adoracji. Popularność takich winiet była związana z dominacją miasta jako centrum gospodarczego Europy Zachodniej na początku XVI w. i jako centrum importu i eksportu. Życie współczesne zostało połączone z narracją religijną. 

Zapis w Archiwach Antwerpii, opublikowany przez Romboutsa i Van Leriusa w 1961 r., stwierdza, że ​​w 1515 r. Gerard David, słynny malarz od dawna mieszkający w Brugii, dołączył do Gildii Świętego Łukasza w Antwerpii jako Mistrz. Płatności, które David nadal dokonywał na rzecz swojego domu w Brugii w kolejnych latach, sugerują, że nie przeprowadził się do Antwerpii i nie przyjął tam żadnych uczniów, co prawdopodobnie wskazuje, że jego warsztat pozostał w Brugii. Najprawdopodobniej David dołączył do antwerpskiej gildii, aby móc sprzedawać obrazy na rynku sztuki.

Według źródeł, istnieją intrygujące szczegóły dotyczące faktury obrazu, które ujawniają, że Dawid jako Mistrz mógł zachowywać kontrolę nad obrazami, które wychodziły z jego warsztatu w Brugii i były sprzedawane w Antwerpii. Badanie za pomocą reflektografii* w podczerwieni wykazało, że postacie i elementy architektoniczne zostały podrysowane w płynnym medium luźnymi, zwięzłymi pociągnięciami pędzla, w stylu innym niż charakterystyczny dla Gerarda Davida. Gdzieniegdzie linie są przerywane kreskami, jakby artysta kopiował z modelu. Postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem i dwóch klęczących Magów, wyróżnia się na tle pozostałych, dzięki znacznie bardziej wyrafinowanemu prowadzeniu pędzla i wrażliwemu oddaniu, zwłaszcza twarzy. Zdjęcie rentgenowskie obrazu ujawnia znaczące różnice w 'radionieprzezroczystości', szczególnie między głowami Matki Boskiej i najstarszego Maga, a innymi postaciami. Ponadto zdjęcie w podczerwieni pokazuje, że cechy twarzy tego Maga zostały znacząco przesunięte w poziomie i kierunku. To, w połączeniu z większą radionieprzezroczystością widoczną na zdjęciu rentgenowskim głów Matki Boskiej i najstarszego Maga oraz bardziej wyrafinowanym obchodzeniem się i wykonaniem obu, sugeruje, że ktoś z drugiej ręki przemalował te głowy. Prawdopodobnie uczynił to sam Gerard David, który namalował również Dzieciątko Jezus i drugiego klęczącego Maga. Takie interwencje mistrza, które nie były niczym niezwykłym, zanim obraz opuścił warsztat, gwarantowały pewien poziom jakości, z którego Gerard David był dobrze znany, i być może pomogły zapewnić sprzedaż na konkurencyjnym otwartym rynku w Antwerpii.

Inny obraz znajduje się w National Gallery w Londynie. Najprawdopodobniej pochodzi z poliptyku namalowanego przez Gerarda Davida i jego asystentów także w warsztacie. 

Gerard David

Pokłon Trzech Króli, ok. 1515 r.

olej/deska dębowa

60 cm x 59,2 cm

National Gallery London

Dzieła Davida przez długi czas były zaniedbywane w ocenie krytyków, ale obecnie są wysoko cenione za swoje techniczne umiejętności, subtelny koloryt i łagodny mistycyzm. Z innymi artystami z Brugii łączyła go troska o precyzyjną charakterystykę i przedstawienie najdrobniejszych szczegółów obiektów.

Oprac. na podstawie:

https://www.metmuseum.org/art/collection/search/436104

https://www.nationalgallery.org.uk/paintings/gerard-david-adoration-of-the-kings

https://www.chrystus.fineart24.pl/

 

* reflektografia - [łac.-gr.],

poligr. technika wykonywania negatywów na podłożu przezroczystym, z oryginału na podłożu nieprzezroczystym, metodą kopiowania refleksyjnego;

jest metodą fotochemiczną; promieniowanie pada na powierzchnię oryginału po przejściu przez przezroczyste podłoże folii i warstwę fot., odbija się od jasnych miejsc powierzchni oryginału i ponownie, przechodząc przez folię, wywołuje reakcję w warstwie fot. w miejscach odpowiadających jasnym elementom oryginału.