7 stycznia 2017

Stephanie Laurens, Kuszenie i uległość.



Ojej, właściwie nie wiem od czego zacząć. Zastanawiałam się, czy jest w ogóle sens pisać o tej książce. Nie jestem jednak pewna czy gdziekolwiek ukazała się podobna opinia (nie wiem jakim cudem książka ma wysokie oceny na portalach), a po drugie w ubiegłym roku obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie części cyklu. Niech więc pozostanie ślad i na blogu.

Kuszenie i uległość (Temptation and Surrender, 2009) to 15 tom Sagi Rodu Cynsterów autorstwa Stephanie Laurens. Powieść kończy cykl właściwej, pierwotnej sagi. Jak wiadomo są jeszcze inne cykle poświęcone członkom powieściowej rodziny: Cinsters Next Generation, The Cinster Sisters Duo. Razem do tej pory ukazało się 25 książek (o wszystkich powieściach TUTAJ). 

Pod długotrwałą nieobecność swego ojca, to Jonas Tallent (brat Phyllidy, żony Lucyfera Cynstera; małżeństwo można spotkać na kartach tej powieści) zarządza wiejską posiadłością w Devon. Jest przystojny, bogaty i znudzony rozrywkami, jakie oferował mu Londyn. Obecnie próbuje zapobiec zaniedbaniom poczynionym przez rodziciela. Głównym jego kłopotem jest znalezienie oberżysty do zajazdu mieszczącego się na teren majątku. O stanowisko ubiega się dystyngowana, ale uboga, dwudziestopięcioletnia panna Emily Beauregard. Jonas nie jest zachwycony zatrudnieniem atrakcyjnej kobiety, ale w końcu zgadza się. Emily wprowadza się do zajazdu wraz z dwudziestotrzyletnią siostrą, piętnastoletnim bratem Henrym oraz znacznie młodszymi bliźniaczkami. Najstarsza z rodzeństwa korzysta ze swoich umiejętności doprowadzajac karczmę do porządku i rozkwitu. Nie zapomina o właściwym celu pobytu w wiosce. W międzyczasie chce za wszelką cenę odnaleźć legendarny skarb Colytonów, który według wierszyka przekazywanego z pokolenie na pokolenia miałby znajdować się w najwyższym domu. Dziewczyna jest zdeterminowana, aby rozwiązać zagadkę. Czyni to jednak w tajemnicy przed pracodawcą i mieszkańcami Colyton. Emily wzbudza zainteresowanie Jonasa, który pragnie, aby dziewczyna mu zaufała i powierzyła rodzinne tajemnice….


To – moim zdaniem – najsłabsza, a nawet użyłabym sformułowanie najgorsza – książka Stephanie Laurens, jaką przeczytałam do tej pory. Główna postać może być wiarygodną bohaterką dla współczesnego romansu, a nie historycznego. Dama zatrudnia się w oberży, prowadzi ją, a jej zajęcie jej zaakceptowane w lokalnym towarzystwie (uprzejmość dominuje). Co więcej, do owego lokalu schodzą się codziennie mieszkańcy wioski niezależnie od pozycji. Uporządkowanie zaniedbanego zajazdu zajęło jej niespełna kilka dni. Na kartach powieści można odnaleźć obraz idyllicznego zajazdu, pięknie pachnącego i niebiańsko zadbanego. Jonas codziennie oczywiście bywa w zajeździe i dość szybko zdaje sobie sprawę z tego, że zależy mu na Emily. Zagadka do rozwiązania banalna, przewidywalna, mdła i zbyt oczywista. Sceny miłosne omijałam wielkim łukiem, bo Laurens roztkliwiała się za każdym razem najmniej na dwudziestu stronach. To skutecznie odstrasza czytelnika od książki i niszczy fabułę. Brak zachowania ówczesnych norm i tła historycznego. Dialogi współczesne i  bardzo drażniące. Nuda i rozczarowanie.




Stephanie Laurens, Kuszenie i uległość, wydawnictwo BIS, wydanie 2013, tytuł oryginalny: Temptation and Surrender, tłumaczenie: Piotr Maksymowicz, cykl: Saga Rodu Cynsterów ,tom 15, (Cynster #15), okładka miękka, stron 508.



0.5 Obietnica w pocałunku 
1. Narzeczona Diabła 
Honoria Prudence Anstruther-Wetherby+ Sylvester (Diabeł), szósty książę St. Ives
2 Przysięga 
Patience + Spencer (Vane) 
3.Czarownica z doliny 
Catriona + Richard (Scandal)
4. Oświadczyny Demona 
Felicity + Harry (Demon) 
5.Sekretna miłość 
Alathea Morwellan +  Rupert (Gabriel) Cynster
6.Wszystko o miłości
7.Wszystko o namiętności
8.Dzikie noce
9.Gdy nadchodzi świt
10.Kochanek doskonały
11. Idealna narzeczona 
12.Prawda o miłości
13.Cena miłości
14.Smak niewinności 
15.Kuszenie i uległość 
Emily Beauregard + Jonas Tallent

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dziękuję bardzo za konstruktywne słowo pisane pozostawione na tym blogu. Nie zawsze mogę od razu odpowiedzieć, za co przepraszam.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Prowadząca bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.