Magdalena Zimniak, Pokój Marty.

Przyznam się, że na nową powieść Magdaleny Zimniak czekałam z niecierpliwością. Po błyskotliwej Willi byłam optymistycznie nastawiona do Jej nowej książki. Dziś książkę skończyłam i niestety mogę jedynie napisać, że jestem rozczarowana.

Siedemnastoletnia Marta pod koniec lata przeprowadza się wraz z ojcem sławnym pisarzem Karolem Kępińskim do „nowego” domu. „Nowy” dom wcale jednak nie jest świeżo wybudowany, ale jest wiekowy i ma swoją historię sięgającą, co najmniej drugiej wojny światowej. Oboje nie potrafią pogodzić się ze śmiercią Joanny. Marta już pierwszej nocy w swoim pokoju doznaje niewyobrażalnej silnej wizji w postaci dziewczyny, mniej więcej w swoim wieku. W kolejnych dniach coraz bardziej odczuwa obecność ducha, co więcej słyszy jej ostrzeżenia trudne jednak do rozszyfrowania dla żyjącej. Żyjąca Marta postanawia czegoś dowiedzieć się o historii domu i jej mieszkańców od swojego sąsiada, starszego pana Antoniego. Nie wie jednak, że usłyszy makabryczną opowieść. Oprócz nowego miejsca zamieszkania, Marta pojawia się również w nowej szkole. Poznaje przystojnego wychowawcę około czterdziestoletniego Eryka Lipińskiego, który szybko staje się obiektem jej westchnień. Marta pod wypływem kolejnych wizji i zauroczenia decyduje się na poważny krok, który zaważy na jej kontaktach z ojcem. Nic jednak nie jest takie, jakim się wydaje.

Motywem przewodnim opowieści wydaje się być gwałt zarówno taki dokonany przez mężczyznę na kobiecie, jak i przez mężczyznę na osobie tejże płci. O ile z przedstawieniem historii z nim związanych czytelnik może uwierzyć, o tyle już chyba nie będzie w stanie w przypadku zarysowania kontaktów żyjących z duszami zmarłych. Marta nie jest jedyną osobą, która słyszy i ma wizje. Tych osób jest kilka. Po za tym wizje nie mają tylko miejsca w pokoju Marty. Karol czuje również obecność i wsparcie swojej zmarłej żony. Bohaterowie powieści nie wiedzieć, czemu odwiedzają cmentarz dniami i … nocami (!).  Tak wiem, może pod wpływem nagłego impulsu i przywołujących sił, ale ponownie mamy tu kilka osób. Jak dla mnie za dużo tego. Jako pedagoga z kilkuletnim stażem raziło mnie również kilka spraw szkolnych dotyczących stosunku linii nauczyciel – uczeń (klasa) czy też organizowania kółek do północy.

Podczas czytania miałam uczucie, że za dużo wydarzeń zostało zbite i wyczuwa się w nich pewnego rodzaju nerwowość. Dreszczyk, na który czekałam, nie pojawił się jednak. W historii teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Wynika to nie tylko z powrotu do historii domu, ale również do wspomnień bohaterów książki przywoływanych w danych momentach. Powieść została podzielona na dwie części i jak dla mnie również dobrze mogła się zakończyć na pierwszej. W drugiej czytamy o tak zwanym ciągu dalszym i czytelnik może znaleźć dokończenie kilku spraw, choć wiedza o niektórych będzie nadal niejasna i umykająca. Książka nie jest zła, ale wydaje mi się, że fabuła w swoim zarysie został nieco przesadzona i przerysowana, a szkoda. Mogła być to całkiem dobra pewnego rodzaju powieść psychologiczna, której elementy widać w powieści.

Magdalena Zimniak, Pokój Marty, wydawnictwo Replika, maj 2012, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 416.