Eleanor Farjeon, Mały pokój z książkami.

 

Dwadzieścia siedem mądrych i dowcipnych opowieści, pełnych zaskakujących przypadków, szczęśliwych zbiegów okoliczności i cudów. O rezolutnych służących i nieskorych do ożenku królach, rozkapryszonych królewnach i zdolnych, ale niedocenianych krawcowych, młodych chłopcach i starych zrzędach, bezimiennych kwiatach, zapomnianych rozkazach i złotej rybce, która chciała poślubić Księżyc…

Zbiór opowiadań na którym wychowało się kilka pokoleń polskich czytelników, uzupełniony o dziewięć tekstów pominiętych w poprzednich polskich wydaniach.

opis wydawcy

Eleanor Farjeon, Mały pokój z książkami, wydawnictwo Dwie Siostry, wydanie 2018, tłumaczenie: Hanna Januszewska, Ewa Rajewska, ilustracje: Edward Ardizzone, seria: Mistrzowie Światowej Ilustracji, stron 452.

Sylvia Heinlein, Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą.

Co to znaczy „normalność”? Taki, jaki powinien być. Czyli jaki? Czy nie zdarza Wam się użyć tego słowa? Złapałam się na tym, że powiedziałam do córki „usiądź normalnie”. A co to oznacza? Czy zbytnio nie nadużywamy tego słowa w życiu codziennym? Czy aby w każdym z nas nie ma nawet odrobiny wariactwa? Co to znaczy i czy nie używaliście w krytycznych rozmowach, aby zwrotu „jesteś nienormalna”? Czy będąc upośledzonym, ułomnym, naznaczonym w jakiś sposób przez chorobę genetyczną jestem osobą nienormalną?

 …

Sara ma rodziców, ale ma też jedyną ciotkę Huldę, z którą bardzo jest związana. Mimo, że Hulda jest starszą siostrą mamy Sary, to tak naprawdę, jako osoba upośledzona nie może o niczym samodzielnie zadecydować. To mama Sary musi wyrazić swoją zgodę. Rolę opiekunki swojej siostry skrzętnie wypełniała od lat i z czasem uznała, że wie najlepiej, co jest dobre nie tylko dla ciotki Huldy, ale również dla jej córki Sary. Podejmuje decyzje nie pytając córki o zgodę w sprawach zakupu ubrań, doboru kolorów, zajęć z tenisa czy wyjazdu. Sara z początku poddaje się decyzjom mamy, potem jednak zaczyna walczyć. Przestaje godzić się na to, że mama zaczyna separować ją od ciotki Huldy i bez pytania jej o zdanie wymyśla dodatkowe zajęcia w środy. To, bowiem ten dzień tygodnia był zarezerwowany na spotkania Sary i ciotki Huldy w domu, w którym ta ostatnia mieszkała wraz z innymi podopiecznymi Klausa. W dodatku matka Sary chce przenieść Huldę, do domu opieki umiejscowionego na wsi. Nie jest to po myśli ani Huldy ani Sary, wobec tego postanawiają wyjechać…

Autorka znakomicie ukazała charaktery poszczególnych postaci. Mama Sary jest zapracowana, ciągle w biegu, ciągle nerwowa i uważa, że to ona tylko wie, co jest najlepsze dla Huldy i Sary. Zmęczona jest jednak ciągłą odpowiedzialnością za poczynania swojej starszej siostry. Ojciec Sary, mimo, że pracuje w domu, to cały czas spędza przy komputerze lub „wisi” na telefonie. W dodatku podśmiewa się z ciotki Huldy i jej przyjaciół. Sara jest dorastającą dziewczynką, która nie rozumie decyzji matki. Jest grzeczna, ułożona, ale to właściwie postanowienia matki zmuszają ją do zmiany stanowiska. Zaczyna kłamać i mimo wewnętrznego bólu i zagubienia, zaczyna walczyć, dorasta do buntu i wyrażania sprzeciwu. Ciotka Hulda mimo, że osoba upośledzona, myśląca wolniej, to nie ma psychiki dziecka. Dla niej wszystko jest proste, nie potrafi udawać, jest bezpośrednia, ale w trudnych, stresujących sytuacjach doznaje jednak ataku paniki. 

Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą to wspaniała książka o przywiązaniu, miłości i inności. Znajdziemy w niej wiele prawd, myśli wygłaszanych przez ciotkę Huldę oraz humor. To mądra książka, pokazująca, że „normalność” można interpretować w różnym zakresie i że, nie należy nikogo pochopnie oceniać. Warto.

 Sylvia Heinlein, Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą, wydawnictwo Dwie Siostry, ilustracje: Anke Kuhl, tłumaczenie: Tomasz Ososiński, oprawa twarda, stron 152, grupa wiekowa 8+

Clare Compton, Cukiernia pod Pierożkiem z Wiśniami.

Wydawnictwo Dwie Siostry
Seria "Mistrzowie Ilustracji"

Bardzo przyjemna i urocza książeczka dla dzieci, choć wypożyczyłam ją jeszcze dla siebie. Dodatkiem do niej są przepisy na łakocie bardzo łatwe w przygotowaniu takie jak miętówki, chrupki czekoladowe czy nadziewane daktyle.

Książka opowiada o przygodach jedenastoletniej Ani i sześcioletniej Kici, które muszą przeprowadzić się do swojej ciotecznej babki zamieszkałej w Londynie, ponieważ ich ojciec wyjeżdża na pół roku do Australii. Cioteczka babka tak jak przypuszczały dziewczynki nie była żadną staruszką, ale młodą i sympatyczną kobietką o imieniu Zofia. Prowadziła ona cukierenkę pod Pierożkiem z Wiśniami, która nie przynosiła jednak jako takiego dochodu. W domu mieszkała również Klocia, która wychowała Zofię. Poznajemy również Gerarda lokatora, który odegra w życiu ani niebanalną rolę.
Dziewczynki na początku nieufne, z czasem coraz lepiej czują się w nowym miejscu.
Piękna i czysta opowieść o przyjaźni, zaufaniu i odpowiedzialności.


Clare Compton to pseudonim Hildy Hewett
(1904-?), brytyjskiej autorki powieści dla dzieci i dorosłych.

Maria Orłowska-Gabryś (1925-1988) ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Była znakomitą graficzką i ilustratorką. Jej rysunki są realistyczne, a jednocześnie pełne baśniowości i sentymentalizmu. Zilustrowała ponad 100 książek.

Mira Lobe, Babcia na jabłoni.

Wydawnictwo Dwie Siostry
Seria "Mistrzowie Ilustracji"

ilustracje: Mirosław Pokora

tłumaczenie: Maria Kurecka

Moim zdaniem książka znakomita. Główny bohater, mały chłopiec o imieniu Andi, chociaż ma kochającą się rodzinę, w tym dwójkę starszego rodzeństwa, to jednak nie ma babci. Jego koledzy mają nawet po dwie babcie, więc jest mu bardzo przykro. Mama często tłumaczyła chłopcu, że obie babcie umarły. Andi jednak nie mógł się jednak z tym pogodzić. Babcię więc wymyślił. Babcia ta mieszka na drzewie - jabłoni, na której Andi przesiaduje godzinami. W wyobraźni chłopca babcia poluje na tygrysy, ujeżdża dzikie konie, jeździ pomysłowym samochodem, odwiedza wesołe miasteczko. Jest troszkę zwariowana, ale za to bardzo mądra i dowcipna. Chłopiec spędza z nią cały wolny czas, dopóki do sąsiedniego domu nie wprowadza się starsza pani, z którą Andi się zaprzyjaźnia. Z biegiem dni przestaje odwiedzać babcię na jabłoni, ale tak do końca o niej nie zapomina.

Jakże bogata jest wyobraźnia dziecka! My dorośli często o tym zapominamy. Polecam na poprawę nastroju. Nie tylko dla dzieci:)



Mira Lobe (1913-1995), nazywana austriacką Astrid Lindgren, napisała blisko sto książek dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość pełna humoru i fantazji jest znana niemal na całym świecie.

Mirosław Pokora (1933-2006) - znakomity grafik i ilustrator. Jego charakterystyczne, koronkowe esy-floresy, jamniczki i pulchne panie na szpilkach kojarzą się pokoleniu dzisiejszych rodziców z ich dzieciństwem.