Zygmunt Bauman, Między chwilą a pięknem. O sztuce w rozpędzonym świecie.

Między chwilą a pięknem. O sztuce w rozpędzonym świecie Zygmunta Baumana to z pewnością lektura dla tych, którzy poszukują nowego, świeżego spojrzenia na drogi współczesnej sztuki. Na książkę złożyły się eseje, które odnoszą się do tematów zaczerpniętych z pogranicza literatury i sztuki, z głównym naciskiem położonym na problemy współczesnego świata. Mowa jest między innymi o twórczości Ryszarda Kapuścińskiego, Milana Kundery czy Alberta Camus, instalacjach Grzegorza Klamana i Mirosława Bałki. Znaleźć tu można nawiązania do traktatu Henri Bergsona o śmiechu i komizmie, opery Albana Berga Wozzeck, kolaży Manolo Valdésa czy kontrowersyjnych „rysunków” Roberta Rauschenberga. Autor porusza kwestię nierówności społecznej, powstawania w miastach zamkniętych osiedli biedoty, gdzie sprawy kryminalne są na porządku dziennym, konsumpcji, modzie, wymysłach współczesności jak przykładowo Facebook, pomnikach Holocaustu. Zaznacza, że pierwszymi wygnańcami z postrzeganego i przeżywanego świata jest ziemskość, mięsistość, przedmiotowość, cielesność i zmysłowość człowieka. 

Bauman pisze w sposób błyskotliwy i z pewnego rodzaju humorem. Korzysta przy tym wielokrotnie z wyjątkowych metafor. Jest to pozycja niezwykle pouczająca, wiec warto do niej zajrzeć. 

Wydawnictwo Officyna, oprawa twarda, Łódź 2010, stron 146.

***

Zygmunt Bauman (ur. 19 listopada 1925 w Poznaniu) – polski socjolog, filozof, eseista, jeden z twórców koncepcji postmodernizmu (ponowoczesności, płynnej nowoczesności, późnej nowoczesności). Znawca i interpretator Holocaustu. Nagrodzony m.in. nagrodą im. Theodora W. Adorno i nagrodą Księcia Asturii w dziedzinie komunikacji i nauk humanistycznych, zwaną też "hiszpańskim Noblem".

http://zygmuntbauman.pl/