Julian Fellowes, Snoby.

Gosford Park uwielbiam, podobnie jak serial Downton Abbey, którego jednak w całości do tej pory nie udało mi się obejrzeć. Powieść Snoby scenarzysty tychże obrazów filmowych jest równie udana i pyszna. Julian Fellowes, który wywodzi się ze środowiska arystokracji, świetnie potrafi wykorzystać swoją wiedzę i doświadczenie w swojej pracy zawodowej. Stworzył bardzo lekki, zabawny, a jednak rozbrajająco nikczemny portret ludzi z wyższych sfer. Wskazuje na niedorzeczność jej zamknięcia na inne sfery społeczne. 

Edith Lavery, córka księgowego, pewnego dnia poznaje hrabiego Charlesa Broughtona, miłego, bogatego i spokojnego mężczyznę. Gdy zostaje jego żoną, przeprowadza się do posiadłości Broughton Hall.  Zostaje swoistą gwiazdą arystokratycznej śmietanki towarzyskiej. Zostaje zamknięta w złotej klatce, w której rządzą sztywne konwenanse, rutyna, wpływy, szczególny język, maniery i pruderyjna moralność. Szybko okazuje się, że małżeństwo nie spełnia jej oczekiwań. Edith odkryła rzeczywistość, o której nikt nie mówi. Wielką rolę odgrywa matka Charlesa, lady Uckfield zwanej „Googie”. Jest przekonana, że Edith bardziej zależy na zajmowanej pozycji, niż na tym, aby być przykładną żoną jej syna. W małżeństwie Broughtonów, przez niektórych uznawanego jako mezalians, nie ma jednak spokoju. Ostatecznie Edith próbuje walczyć, aby nie być zniszczoną przez snobów. Postępowanie Edith próbuje ratować matka Charlesa i narrator- aktor.

Akcja powieści rozgrywa się w Londynie i na angielskiej prowincji. Opowieść dotyczy zamkniętego kręgu osób. Autor charakteryzuje angielską warstwę arystokracji, ich przywileje, zainteresowania, zajęcia, tryb życia, kontakty towarzyskie. Pod uwagę brane są ranga i status danej osoby. Bohaterów jak i świat arystokracji poznajemy dzięki bezimiennemu narratorowi, zdolnemu do postrzegania absurdalności i różnych warstw snobizmu zauważalnych w angielskim społeczeństwie. Jego opowieści są wyborne. Nic w tym dziwnego, jest przecież aktorem. Potrafi więc ukazać blaski i cienie zawodu, w którym rządzi blichtr i sława. 

Bohaterowie są jednak w głównej mierze sympatyczni. Zdradzeni małżonkowie są zdezorientowani i załamani; rodzice pragną, aby ich dzieci były szczęśliwe, a niektórzy odkrywają, że życie nie spełnia ich oczekiwań. Problemy ludzi wywodzących się z wyższych sfer są bowiem uniwersalne.

Styl Juliana Fellowesa jest lekki, plotkarski, a zarazem wyszukany, staroświecki i elegancki. To manierystyczny pisarz, który potrafi niezmiernie zafascynować czytelnika niezbyt skomplikowaną, ale subtelną fabułą. Można doszukiwać się w stworzonym obrazie angielskiej arystokracji satyry, szyderstwa i ironii. To niezupełnie dogłębna obserwacja, ale absolutnie uczciwa. Charakteryzując hermetyczny krąg klasy wyższej autor nie dokonuje jednak oceny i nie wysnuwa wniosków. To pozostawia czytelnikowi. Dobra lektura w angielskim tonie. 

Julian Fellowes, Snoby, wydawnictwo Marginesy, wydanie 2017, oprawa miękka ze skrzydełkami, tytuł oryg.: Snobs (2004), tłumaczenie  Barbara Kopeć-Umiastowska, stron 358.

 

Liliana Fabisińska, Asia Gwis, Grzyby.

Grzyby. Dziwne fakty z życia grzybów, o których nie mieliście pojęcia to niezwykły wieloformatowy atlas autorstwa Liliany Fabisińskiej z ilustracjami Asi Gwis, z którego będą korzystać z przyjemnością nie tylko dzieci, ale i dorośli. W książce są przedstawione grzyby, które rosną we wszystkich środowiskach: na lądzie, w wodzie, pod ziemią, w lodówce, na skórze, a nawet w przewodzie pokarmowym człowieka. Jedne są mikroskopijnej wielkości, inne osiągają wielkie rozmiary. Mają różnorodne właściwości począwszy od trujących, a skończywszy na leczniczych. Niektóre są w dodatku bardzo drogie i trudno dostępne. Mowa jest o grzybach burzowych, atomowych, drapieżnych, grzybach-robakach i tych świecących przedziwnym blaskiem. Z drugiej strony poznać można mrówki - grzybiarki oraz zwierzęta, które lubią jeść grzyby.

Czytelnik znajdzie w książce podstawowe informacje na temat grzybów jadalnych i trujących, opis poszczególnych gatunków, grzyby będące pod ścisłą ochroną. Z drugiej strony dowie się kiedy najlepiej, z jakimi przyborami pomocniczymi i gdzie wybrać się na grzyby. Autorka przedstawiła również ulubione przepisy potraw mających wśród składników grzyby jak: zupa grzybowa, faszerowane pieczarki, schabowe z boczniaków. Wymienione zostały też dania, które z grzybami, oprócz nazwy, nie mają nic wspólnego: pleśniak, czy omlet grzybek. Dowiedzieć się też można, w jaki sposób wyhodować pleśń oraz jak przygotować kombuchę w domu, która jest prababcią oranżady i coli. 

Tekst uzupełniony został przez oryginalne ilustracje Asi Gwis. W książce odnaleźć można klarowne wyjaśnienia, proste instrukcje i wiele ciekawostek. Jest to bardzo ciekawa lektura zarówno dla dzieci jak i dorosłych.

Liliana Fabisińska, Grzyby, wydawnictwo Nasza Księgarnia, wydanie 2017, ilustrator: Asia Gwis, oprawa twarda, stron: 96, format: 280 x 340 mm , przedział wiekowy: 6-100.

Emilia Dziubak, Opowiem Ci mamo. Co robią dinozaury.

Emila Dziubak ponownie zaskakuje przenikliwością, wiedzą i twórczą kreatywnością. Nieszablonowa baza ilustracyjna bowiem zachwyca. Co robią dinozaury  to kolejna kartonowa książka wydana w cyklu Opowiedz mi mamo z inicjatywy naszej Księgarni. To lektura przy której bardzo dobrze bawią się zarówno dzieci jak i dorośli. Bynajmniej moja wiedza dotycząca świata dinozaurów była minimalna.

Nasi przewodnicy: jaskiniowiec Kudłacz i karaluch odnajdują jajo, które pod wpływem wysokiej temperatury zyskało szczególne właściwości. Bohaterowie wyruszają w podróż w czasie. Na kolejnych kartonowych rozkładówkach można poznać liczne gatunki zwierząt, które zamieszkiwały Ziemię w poszczególnych okresach: triasie, jurze, kredzie. Autorka scharakteryzowała środowisko życia zwierząt i etapy rozwoju. Poznać można między innymi roślinożernego diplodoka, żyjącego w wodzie ichtiozaura, latającego pteranodona, największego z dinozaurów argentynozaura i wiele innych. Kudłacz, jak przystało na jaskiniowca, porozumiewa się z dinozaurami systemem obrazkowym. Dany szczegół dziecko może następnie szukać na ilustrowanym kartonie, albo też rozwiązać matematyczne łamigłówki. 

Książka zawiera wiele informacji i ciekawostek. Czytelnicy zapoznają się z kształtowaniem się obrazu Ziemi, drzewem życia i z podziałem dinozaurów na mięsożerne i roślinożerne oraz takie, które żyły w wodzie, na lądzie lub miały umiejętność latania. Oprócz wyglądu poznać można wagę i długość, system poruszania danego osobnika. 

Informacje podawane są w sposób rzetelny, ale z zachowaniem pierwotnej myśli, że jest to książka przeznaczona dla dzieci. Niewątpliwym atutem jest humor. Oprócz porządnej dawki wiedzy autorka pomysłowo skonstruowała plansze z zadaniami typu szukanie różnic czy labirynt. 

Warto.

Emilia Dziubak, Opowiem Ci mamo. Co robią dinozaury, wydawnictwo Nasza Księgarnia, ilustracje: Emilia Dziubak, liczba stron 28, karton, format: 20x28 cm.