Rodzina. Mama, tata i dzieci: Laura, Leo i Lena. Właśnie są razem na wakacjach, ale jedynie z pozoru wszystko jest normalnie, a dzieci są dobrymi obserwatorami i analitykami. Między rodzicami nie ma już czułości, ciepłych słów i mimowolnych gestów. Więcej za to wzajemnych oskarżeń i egoistycznych pobudek w zachowaniach. Ciepło zostaje w relacjach zastąpione chłodem. Okazuje się też, że okresie pandemicznego zamknięcia rodzice nie potrafią egzystować razem. Ojciec zaczyna więc uciekać od odpowiedzialności i swoją niszę znajduje w bieganiu. To staje się ważniejsze od czasu, jaki miałby poświęcić rodzinie. Z kolei matka, która potrafi doradzać przecież innym w sposób spokojny i wyważony, traci kontrolę nad życiem prywatnym. Starsi wpadają w irytację, złoszczą się, mają do siebie pretensje, unikają
siebie. Ojciec coraz więcej trenuje, a matka zarzuca mu brak czasu dla rodziny.
Sytuacja między dorosłymi ma wpływ na egzystencje trójki dzieci. Najmłodsza
Lena, która chodzi do podstawówki, zauważa, że coś w rodzinie jest nie tak. W
dodatku niebawem okazuje się, że sama może być owocem zdrady matki. Najstarsza Laura
martwi się o młodsze rodzeństwo. Jest maturzystką, powinna mieć spokój i skupić
się nad wyborem swojej drogi, ale jest także bardzo dobrą obserwatorką. Potrafi
też reagować i nieść pomoc. Widzi, że jej młodszy brat, licealista Leo, ma zaburzenia
odżywiania i w dodatku zadaje sobie rany. Laura potrafi zadbać o
rodzeństwo, ale kto o nią zadba, gdy rodzice zajęci są waśniami między sobą? Nie
znajduje też oparcia w swoim chłopaku, który ma dość wysłuchiwania żali. Brak
miłości i czułości ma niewątpliwie wpływ na kształtowanie psychiki całej
trójki.
Joanna Jagiełło pokazuje, że dzieci odczuwają
wszelkie zmiany zachodzące w relacjach między rodzicami. Potrafią odróżnić i
wyczuć, czy między rodzicami jest jeszcze miejsce na uczucie. Przedstawia świat
rodziny, w którym nie ma miejsca na lukier, a dzieci nie znajdą oparcia w
rodzicach. Muszą za to szybko dorosnąć w obliczu panującego konfliktu. Działania
rodziców są niszczące. Obydwoje dorośli wciągają dzieci w zachodzący konflikt. Każde
z dzieci stara się na swój własny sposób radzić z zaistniała sytuacją. Tracą
jednak poczucie bezpieczeństwa domowej stabilizacji i muszą zmierzyć się z nową
sytuacją, z podziałami i wyborem rodziców.
Popękane życie to powieść, w
której autorka zwraca uwagę, że sytuacje wywołujące konflikt i zachodzące między
rodzicami mają wpływ na potomstwo. Dzieci są niedojrzałe emocjonalnie, zależne
od rodziców, potrzebują silnego poczucia bezpieczeństwa i są podatne na
zranienia. Silnie przeżywają rozstanie, wyprowadzkę jednego z rodziców i ich
rozwód. Są bezradne w obliczu tego, co się dzieje. Autorka przedstawia
konsekwencje postępowania rodziców, które związane są z zaburzeniami
psychosomatycznymi, jakie pojawiły się u bohaterów powieści. Wśród nich można
wymienić: zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu, agresywne zachowania oraz stany lękowe i depresyjne, trudności w nauce i
w koncentracji uwagi. Negatywne emocje,
jakie odczuwają dzieci w trakcie rozpadu małżeństwa swoich rodziców, wpływają na obniżenie poziomu samooceny i utratę wiary
we własne możliwości. To ważna książka napisana z myślą o młodych ludziach, ale
moim zdaniem powinni przeczytać ją przede wszystkim dorośli.
Joanna Jagiełło, Popękane życie,
wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, okładka miękka, stron 304.
