ISBN: 978-83-7648-180-7
Liczba stron: 328
Liczba stron: 328
Jest to bardzo dobra powieść biograficzna o Ginko Ogino, pierwszej kobiecie, która została lekarką w dziewietnastowiecznej Japonii. Bohaterkę Gin poznajemy, gdy ma niespełna dziewiętnaście lat i powraca chora po trzech latach do rodzinnego domu w Tawarase. Jako szesnastolatka wyszła za mąż za Kanichiro, najstarszego syna bogatej chłopskiej rodziny Inamurów z pobliskiej wsi Kawakami. Było to małżeństwo aranżowane. W domu męża nie czuła się zbyt dobrze będąc pod okiem surowej teściowej. Cały czas musiała być w pogotowiu, aby zaspokoić potrzeby męża. Nie miała czasu na przyjemności. Musiała spełniać rolę żony tak jak to czyniło tysiące innych japońskich kobiet. Niestety mąż zaraził ją chorobą weneryczną – rzeżączką. W rodzinnym domu znajduje podporę głównie w matce Kayo i siostrze Tomoko. Postanawia się rozwieść. Za rozpad małżeństwa obarczono jednak Gin. Do końca życia Gin nie będzie mogła wybaczyć byłemu mężowi.
Kobieta szuka ukojenia w książkach. Mannę czasem głód wiedzy coraz bardziej Mannen niej narasta. Choroba jednak postępuje. Dzięki doktorowi Mannenowi zostaje przyjęta do nowoczesnej kliniki w Tokio. Tam po raz pierwszy przechodzi prawdziwe ginekologiczne badanie, ale przeprowadzone w sposób niedelikatny przez mężczyzn. Jest to dla niej szokiem, a jednocześnie staje się motywem do silnego postanowienia zostania lekarką. Rodzina jednak nie popiera jej wyboru, a matka wyraża zgodę, gdy Gin ma dwadzieścia dwa lata w roku 1873.
Młoda kobieta wyjeżdża do Tokio, by tam zacząć powoli wspinać się po szczeblach nauki. Na początku jest to szkoła Yorikuniego, potem pięcioletnia Tokajska Szkoła Normalna dla Kobiet, w której zmieniła imię Gin na Ginko, a następnie Szkoła Medyczna Kojuin. W tej ostatniej Ginko była jedyną kobietą, a od mężczyzn zaznała wielu szykan. Po ukończeniu szkoły przez kilka lat walczyła o to, aby mogła przystąpić do egzaminów lekarskich. To dzięki determinacji i silnej woli udało jej się to z powodzeniem. Otwiera swoją pierwszą klinikę i powoli zyskuje szacunek ludzi.
W tym wszystkim zawsze towarzyszy jej choroba i jej remisje. Nie poddaje się jednak i walczy. Będąc dojrzałą kobietą zostaje chrześcijanką, a potem poślubia o trzynaście lat młodszego Shikatę. Właściwie jest to pewna granica rozwoju jej kariery zawodowej. Poświęca ją dla męża, wierząc w jego utopijne marzenia.
Książka ta to nie tylko rys życia Ginko Ogino, ale również charakterystyka sytuacji kobiet w dziewiętnastowiecznej Japonii. Kobiety miały za zadanie jedynie rodzić dzieci i służyć mężowi. Po trzech latach od zawarcia małżeństwa, gdy jeszcze nie było dzieci, to kobietę uważano za bezpłodną. Kobieta nie miała praw. O nie walczyła również Ginko Ogino w różnych organizacjach. Sama, aby zostać lekarzem musiała zrezygnować z rodziny, która przestała utrzymywać z nią kontakt poza siostrą Tomoko. To również książka o zmianach, jakie następowały z biegiem lat w Japonii w ramach właśnie statusu kobiet i ich edukacji. Znajdujemy w niej pełno dat i mowa jest o dokumentach, jakie wywołały wielkie przemiany. To również fragmenty z historii Japonii. Warto przeczytać.
Bardzo jestem ciekawa tej książki; lubię tego typu historie - mam nadzieję, że uda mi się trafić na nią w bibliotece.
OdpowiedzUsuńMiałam ją w ręku i się zastanawiałam. Może do niej powrócę....
OdpowiedzUsuńMnie bardzo wciagnęła:)
OdpowiedzUsuń