Tamera Alexander, Niedocenione dźwięki.

    Niedocenione dźwięki to trzecia część w serii Rezydencja Belmont, trzecia i tak samo monumentalna w swej rozpiętości, jak poprzednie dwie. Czytanie więc zajmuje trochę czasu, ale styl autorki, a przede wszystkim nieoceniony wkład tłumaczki pani Anny Pliś, zrobiły swoje i kartki uciekały jedna za drugą. To jedna z tych serii, do której można powrócić i za każdym razem, czytanie tych książek będzie sprawiało taką samą przyjemność. Książki są bowiem sugestywne, autentyczne w wyrazie i napisane z sercem. Co więcej, Tamera Alexander udowadnia, że na ponad 500 stronach można zamieścić opowieść pełną pasji, wrażeń i plastycznych opisów, która absolutnie nie jest nudną i w jakikolwiek sposób przeładowaną.

     Przenosimy się do Nashville do 1871 r. Rebeka Carrington to młoda, utalentowana kobieta, która uparcie chce rozwijać swoje zdolności muzyczne. Jej umiejętności są powszechnie cenione, choć według panujących sztywnych norm, nie tym powinna się zajmować jako przedstawicielka swojej płci. Jest jednak zdeterminowana, aby przełamać przyjętą granicę, głoszącą czego wolno, czego nie wypada kobietom. Chce przekonać maestra Whitcomba, że to ona powinna dołączyć do orkiestry w Nashville. Ten jest jednak zależny od opinii wyżej postawionych osób, ale jest pod ogromnym wrażeniem jej talentu. Gdy pojawia się okazja, aby Rebeka pracowała jako jego asystentka, wykorzystuje to skrzętnie.

     Rebeka Carrington jest delikatna, a wtedy kiedy trzeba bezczelna. To istne połączenie zewnętrznej siły i determinacji w dążeniu do celu, z wewnętrzną łagodnością. Jest niezależną, samodzielną, młodą kobietą, która wciąż jednak wie, jak należy być damą. Wyczuwalna jest frustracja Rebeki, wówczas gdy stara się spełnić swoje marzenia, ale powstrzymują ją obowiązujące ograniczenia społeczne. 

     Nathaniel Tate Whitcomb nie skończył jeszcze 35 lat. Wiele miesięcy spędził na komponowaniu własnej symfonii, którą wskutek bólów głowy i swoistego dzwonienia w uszach, nie był w satysfakcjonujący sposób dokończyć. Jest momentami porywczy i drażliwy, ale niezbicie można go polubić. To wiele problemów, jakie zaprzątają jego głowę, zacierają mu przyzwoite funkcjonowanie i zachowanie wobec innych osób. Jest młodym dyrygentem orkiestry, który w dodatku komponuje symfonię. Prywatnie nie jest zwolniony od zawiłych spraw osobistych. Wielką rolę odgrywają tu relacje rodzinne. Między głównymi bohaterami wyczuwalna jest dla czytającego głęboka więź i fizyczne przyciąganie.

     Autorka wspaniale oddaje rolę muzyki, jaką pełniła w życiu bohaterów. W plastyczny sposób odtwarza ówczesne tło społeczne i historyczne. Owe historyczne szczegóły, rzeczywiste wydarzenia i postacie wplecione w fikcję, znakomicie ożywiają powieść i czynią ją bardziej autentyczną. Spotkać ponownie można Adelicię Acklen.

     Świat w Niedocenionych dźwiękach ożywa, a bohaterowie stają się bliscy czytelnikowi. Autorka podkreśla moc i wpływ w życiu muzyki klasycznej, wprowadza elementy związane z wiarą, porusza problemy odnoszące się do istniejących uprzedzeń, ograniczonej roli kobiety w XIX wieku. Pokazuje, że pochodzenie danej osoby, nie określa granic możliwości ani talentów ani posiadanych umiejętności. Kreśli też obraz wspaniałej, ale prawdziwej i silnej miłości, nie wolnej jednak od błędów i nieporozumień. Tamera Alexander nie poprzestaje na zwykłym opowiedzeniu miłosnej historii. Rzuca czytelnikowi wyzwanie, aby zbadali losy i problemy, z jakimi borykają się bohaterowie.
      p.s. Wszystkie trzy tomy są wspaniale, ale ten ostatni szczególny, być może dlatego, że tak mocno nasycony dźwiękami.

Tamera Alexander, Niedocenione dźwięki, wydawnictwo Dreams, wydanie 2019, tytuł oryg.: A Note Yet Unsung (2017), tłumaczenie: Anna Pliś, seria: Rezydencja Belmont, t.3, tytuł oryg.: The Belmont Mansion #3, okładka miękka, stron 544. 

https://tameraalexander.com/

Rezydencja Belmont.

1. Niezapomniane wrażenie.

2. Niespotykane piękno.

3. Niedocenione dźwięki.

Tamera Alexander, Niespotykane piękno.

    

         Nie napiszę, że było łatwo czytać ponad sześćset stronicową powieść. Gdy się jednak już znacznie, wciągnie, to czytanie idzie gładko. To powieść szczegółowa, z plastycznymi opisami, poruszająca tematy, z którymi borykało się społeczeństwo amerykańskie w drugiej połowie XIX wieku, niedługo po wojnie domowej.   

        Ponownie wkraczamy do Rezydencji Belmont. Tym razem główną bohaterką jest bratanica bogatej Adelicii Acklen Cheatham (po kolejnym mężu), Eleonora Braddock. W prologu dowiadujemy się, że Eleonora jest pielęgniarką rannych podczas wojny w 1864 roku. Składa wówczas swoistą obietnicę jednemu z umierających żołnierzy. Mimo upływu lat nie rezygnuje z jej wypełnienia, toteż historia ta wielokrotnie zostaje ona przypominana w całej opowieści. 

     Po kilku latach od zakończenia wojny, w 1868 roku, Eleonora znajduje schronienie i opiekę w domu ciotki, gdy ojciec trafia do pobliskiego Zakładu dla Obłąkanych w Tennessee. Nie chce jednak korzystać z danych jej przywilejów, ale postanawia sama zarabiać prowadzić skromną restaurację. Niestety jej oczekiwania i marzenia mijają się ze stanem faktycznym. Wynajęte listowne miejsce nie należy do zbyt dobrych, a Eleonora dysponując zbyt skromnymi funduszami nie jest w stanie samotnie zaradzić kłopotom. 

       W rezydencji Belmont pracuje incognito austriacki arcyksiążę Marcus Geoffrey, a dokładniej Gerhard Marcus Gottfried von Habsburg, znajdujący się w kolejce następca cesarskiego tronu. Pragnie poznać normalne życie i łączyć swoje botaniczne pasje z wiedzą o architekturze. Na życzenie Adelicii Acklen zgadza się zaprojektować ogród w Zakładzie dla Obłąkanych. 

          Eleonora Braddock ma 29 lat i nie wierzy już w to, że kiedykolwiek spotka mężczyznę za którego wyjdzie za mąż. Adelicia Acklen nie podzielając pasji do gotowania Eleonory, postanawia znaleźć jej dobrze sytuowanego męża. To trzydziestotrzyletni Marcus dostrzega w młodej, wysokiej kobiecie piękno, wrażliwość i osobisty urok. Jemu jednak została wyznaczona przez rodzinę zupełnie inna kobieta. Prawdziwe uczucia są jednak bardzo silne. Miłość Eleonory i Marcusa została zbudowana na podstawach silnej przyjaźni. Eleonora jest współczująca, godna zaufania, inteligentna, pracowita i ma urocze poczucie humoru.

       Zaletą książki jest wiele szczegółów z zakresu botaniki, wspaniale zarysowane historyczne Nashville, krąg postaci rzeczywistych i fikcyjnych. To mądra opowieść o miłości, pragnieniach i marzeniach, często kłócących się z wymaganiami stawianymi przez pochodzenie, posiadanie pieniędzy i rodzinę. Znaleźć tu też można nawiązania do Biblii. Polecam. 

       p.s. Wspaniała oprawa graficzna, prawda? Kwiaty i różowa sukienka wiele mają wspólnego z powieścią.

Tamera Alexander, Niespotykane piękno, wydawnictwo Dreams, wydanie 2019, tytuł oryg.: A Beauty So Rare, tłumaczenie: Anna Pliś, seria: Rezydencja Belmont, t. 2, oryg.: Belmont Mansion Series #2, okładka miękka, stron 672. 

Rezydencja Belmont (oryg.: Belmont Mansion Series)

1. A Lasting Impression (2011) – Polska 2018, Niezapomniane wrażenie.
2. A Beauty So Rare (2014) – Polska 2019, Niespotykane piękno.
3. A Note Yet Unsung (2017).

https://tameraalexander.com/

Tamera Alexander, Niezapomniane wrażenie.

Niezapomniane wrażenie to pierwszy tom w serii Rezydencja Belmont autorstwa Tamery Alexander. Rok po zakończeniu wojny secesyjnej. Claire Laurent jest młodą kobietą, która sztuki prowadzenia malarskiego pędzla uczyła się od swojej zmarłej matki. Jest córką właściciela galerii sztuki w Nowym Orleanie, która specjalizuje się w sprzedaży oryginalnych dziełach mistrzów. Tyle tylko, że w większości są to kopie. Claire nie lubi kopiować obrazów, ale jest zmuszana przez ojca. W wyniku nieoczekiwanych i groźnych w konsekwencjach wypadków, opuszcza Nowy Orlean. Przybywa do Nashville, gdzie decyduje się rozpocząć życie na nowo. Poznaje pracującego dla Adelici Acklen prawnika Suttona Monroe’go, którego dom zniszczyła Armia Federalna. Ziemie rodziny zostały skonfiskowane, a honor był nadal zagrożony. Monroe jest zdeterminowany odzyskać to, co zostało utracone. Claire, mimo negatywnej opinii Monroe’go, wkrótce otrzymuje pracę w Rezydencji Belmont, domu niezwykle bogatej Adelici Acklen. Pragnie rozpocząć życie wśród ludzi, którzy nie znają jej przeszłości. Szczytem marzeń jest namalować w końcu coś, co zostanie zauważone. Mimo przeciwności postanawia jednak mówić prawdę tym, którzy jej zaufali. Claire to młoda kobieta, która odznacza się pracowitością i szczerością oraz pragnie zdobyć pewność siebie i stabilne bezpieczeństwo.

Pędzel i paleta odgrywają wielką rolę w tej powieści. Oprócz malarstwa mamy też wątki związane z rzeźbą. Autorka wspaniale określiła wewnętrzne rozterki Claire. Ból, lęki, nadzieje i radość są wyczuwalne. Oszustwo, rozpacz, przebaczenie, odkupienie, wiara, zaufanie i miłość, wpływają na odbiór emocjonalny powieści. Adelicia Acklen jest bohaterką dość onieśmielającą czytelnika. Z kolei związek Claire i Suttona jest naturalny, prawdziwy i uroczy. Postacie kobiece są silne, ale niedoskonałe i pełne wiarygodności, co zaskakuje czytającego.

Książka bogata jest zarówno w szczegóły historyczne jak i kulturalne. Zauważalne jest też romantyczne napięcie istniejące między głównymi bohaterami. Rezydencja Belmont w Nashville widziana oczami Claire to plastyczne i niezapomniane opisy podkreślające majestat i bogactwo siedziby. Tamera Alexander potrafiła też w subtelny sposób wpleść w fabułę wartości chrześcijańskie i piękne, duchowe prawdy. Z przyjemnością przeczytam kolejne tomy z serii Rezydencja Belmont.

Rezydencja Belmont, zdjęcie z 1863 r.

W powieści autorka odwołuje się do portretu przedstawiającego Adelicię Acklen z małą dziewczynką, jej córką. Zdjęcie z ok. 1860 r. wg strony Autorki

Autorka potrafiła też znakomicie połączyć fikcję z rzeczywistością. Adelicia Acklen (1817-1887) właściwie Adelicia Hayes Franklin Acklen Cheatham od 1846 roku i śmierci pierwszego męża Izaaka Franklina (poślubiła go mając 22 lata w 1839 roku, gdy tymczasem on miał lat 50) była najbogatszą kobietą w Tennessee i właścicielką plantacji. Para miała czworo dzieci: Wiktorię (1840-1846), Adelicję (1842-1846), Juliusza Cezara (1844-1844) i Emmę Franklin (1844-1855), z których żadne nie przeżyło dzieciństwa. 

The Peri by Joseph Mosier, Adelicia kupiła rzeźbę w 1865 r. w Nowym Jorku podczas drogi powrotnej z podróży po Europie. Została postawiona w wielkim salonie (wg strony Autorki

Adelicia Acklen z jedną z córek

Kiedy wyszła za mąż za swojego drugiego męża, Josepha Alexandra Smitha Acklena (1816-1863), Adelicia Acklen zbudowała rezydencję Belmont w Nashville w stanie Tennessee (letni dom w stylu willi włoskich). Nieruchomość została sprzedana w 1887 roku i następnie przekształcona do użytku jako kampus uniwersytecki. Z drugim mężem miała sześcioro dzieci: dwie córki: Laura (1852-1855) i Corinne (1852-1855), które zmarły w dzieciństwie; Josepha H. Acklen (1850-1938), który został politykiem i pełnił funkcję Przedstawiciela USA z Luizjany; Williama Hayes Ackland (1855-1940), który był adwokatem, pisarzem i kolekcjonerem dzieł sztuki; Claude’a M. Acklen (1857-nieznany) i Pauline (1859-1931). Później Adelicia Acklen poślubiła doktora Williama Archera Cheathama (1820-1900), lekarza i szefa szpitala stanowego Insane. Niezadowolona z tego małżeństwa, przeprowadziła się do Waszyngtonu, gdzie mieszkała przy Massachusetts Avenue 1776. Warto wspomnieć, że Acklen w 1880 oku sprzedała plantacje (Panola, Belle View, Killarney i Angola) w Luizjanie. W 1901 roku kupiło państwo, dając podstawy Louisiana State Penitentiary.

Tamera Alexander, Niezapomniane wrażenie,  wydawnictwo Dreams, wydanie 2018, tytuł oryg.: A Lasting Impression, tłumaczenie: Anna Pliś, seria: Rezydencja Belmont, t. 1, tytuł oryg. serii: The Belmont Mansion, #1, okładka miękka, stron 576. 

Seria Rezydencja Belmont (oryg.:The Belmont Mansion): 
1. A Lasting Impression – Polska (2018) Niezapomniane wrażenie. 
2. A Beauty So Rare.
3. A Note Yet Unsung.

https://tameraalexander.com/ Strona Autorki 
https://www.belmontmansion.com/    The Belmont Mansion
https://www.belmontmansion.com/photographs    zdjęcia rodzinne 
http://belmont125.com/   Belmon University