Małgorzata Warda, Nikt nie widział, nikt nie słyszał ...

Wydawnictwo Świat Książki

Warszawa 2010

ISBN: 978-83-274-1869-6

okładka: miękka ze skrzydełkami

stron: 392

"Nikt nie widział, nikt nie słyszał..." to książka, po przeczytaniu, której musiałam ochłonąć. Rzadko zdarza się, bowiem natrafić na tak można w swym wyrazie książkę, która porusza serca, wywołuje przygnębienie i wielkie pokłady smutku, zmusza do myślenia i gra na naszych uczuciach. Nie można tu znaleźć, bowiem ani krztyny ciepła, chłód przenika czytelnika do głębi. To jednak powieść, od której nie sposób się oderwać.

Poznajcie Lenę, obecnie studentkę historii sztuki, która zarabia na swoje utrzymanie jako modelka na ASP. Oprócz tego robi inne rzeczy, z których nie jest wcale dumna. Lena była szczęśliwa w dzieciństwie, gdy miała u swojego boku młodszą siostrę. Po odejściu matki dziewczynki wychowywał ojciec. Wiele razy zmieniali miejsce zamieszkania, aż przybyli do Trójmiasta. Tylko, że pewnego dnia siedmioletnia Sara zniknęła sprzed bloku w Gdyni. Od tej pory życie ojca dziewczynek i samej Leny radykalnie się zmienia. Podporządkowane jest jedynie jednemu celowi: odnalezieniu i odkryciu prawdy o zaginionej Sarze. Wywiady, ogłoszenia, udział w programach telewizyjnych, przesłuchania. Czy kiedykolwiek dowiedzą się, co stało się z Sarą?

Poznajcie Agnieszkę, mieszkającą we Francji, która została oddana przez matkę na wychowanie do francuskiej rodziny. Pewnego dnia matka jednak zjawia się nieoczekiwanie w życiu już nastolatki i zabiera ją do siebie. Agens buntuje się, porzuca szkołę, realizuje swoje marzenia. Jednocześnie próbuje się dowiedzieć czegoś więcej o swojej przeszłości, o swoim ojcu, a przede wszystkim o swojej matce. Powoli elementy układanki składają się w jedną całość. Jaka jest, więc prawdziwa tożsamość Agnes?

Poznajcie Monikę, której po wielu latach udaje się uciec od porywacza przetrzymującego ją w domu w Łebie. Po latach zamknięcia, życia w odosobnieniu nie potrafi nawiązać nawet właściwego kontaktu z ludźmi. Po za tym cierpi na syndrom sztokhlmski, często nazywany też wiedeńskim (historia Natashy Campush), stan psychiczny, który pojawia się u ofiar porwania lub u zakładników, wyrażający się odczuwaniem sympatii i solidarności z osobami je przetrzymującymi.

Myli się ten, kto twierdzi, że po takim opisie wie już, jakie będzie zakończenie. Powieść porusza poważny temat dzieci zaginionych oraz losy ich rodzin. Bliscy czekają na odnalezienie swoich pociech nie rok, nie dwa, ale całe życie. Autorka w przejmujący sposób ukazuje tragedię tych ludzi. Nie boi się zadawać trudnych pytań i szukać na nie odpowiedzi. Bardzo zachęcam do lektury.

blog pisarki http://warda.bloog.pl/