Daniel Silva, Wiolonczelistka.

Wiolonczelista to dwudziesty pierwszy tytuł z cyklu Gabriel Allon Daniela Silvy. Książka została wydana 13 lipca 2021 r., a następnie osiągnęła 1. miejsce na liście bestsellerów New York Times i 4. miejsce na liście Los Angeles Times. To moja pierwsza książka nie tylko z tego cyklu, ale w ogóle autorstwa Daniela Silvy, którą w swoim życiu przeczytałam. Nie uważam jednak, że była to miłość od pierwszego wejrzenia i czy akurat od dobrej strony zaczęłam poznawać twórczość tego autora. Niemniej błądzić w doborze lektur jest rzeczą ludzką. Nie rozumiem też zachwytów nad powieścią, która dla mnie jest najwyżej przeciętną.

 

Wiktor Orłow to niegdyś jeden z najbogatszych ludzi w Rosji. Od jakiegoś czasu przebywał jednak na wygnaniu w Londynie, gdzie pracował na rzecz uwolnienia Kremla od autorytarnej władzy. Mieszka w ekskluzywnej rezydencji Cheyne Walk w Chelsea. Należy ona do najlepiej strzeżonych miejsc w Londynie. Pewnego dnia udaje się jednak zlikwidować Orłowa. Orłow był przyjacielem konserwatora dzieł sztuki Gabriela Allona, który jest dyrektorem generalnym osławionej izraelskiej służby wywiadowczej. Teraz podejmuje niebezpieczną podróż po Europie. Jego desperackie poszukiwanie prawdy zabierze go z Londynu do Amsterdamu i ostatecznie do Genewy, gdzie prywatny wywiad kontrolowany przez przyjaciela z dzieciństwa prezydenta Rosji używa „aktywnych środków” w stylu KGB, by podkopać Zachód od wewnątrz. Jednostka znana jako Grupa Haydna przygotowuje akt przemocy, który pogrąży już podzieloną Amerykę w chaosie, a Rosję pozostawi niezagrożoną. Klucz do rozwiązania zagadki śmierci Orłowa może posiadać muzyczny wirtuoz. Oczywiście jest to piękna kobieta, nowicjuszka w szpiegostwie, Isabel Brenner, która obecnie delektuje się muzyką w domowych pieleszach jedynie dla przyjemności, a jest znana jako specjalistka od finansów. Isabel jest znakomitą wiolonczelistką i dzięki swoim umiejętnościom udaje jej się przeniknąć do wewnętrznego sanktuarium przestępczego, wysokiego świata. Allon odkrywa spisek, który prowadzi do tajnych kanałów pieniędzy i wpływów, a potem do samego serca zachodniej demokracji i zagrażają stabilności globalnego porządku.

 

W powieści mamy mnogość bohaterów, a laik (jak ja) może się w tym wszystkim łatwo pogubić i być zdezorientowany. To co powyżej nie napisałam ot tak sobie z marszu, tylko zaglądałam ponownie do książki. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że większość bohaterów występuje na przestrzeni ostatnich dwudziestu tomów. O ile orientuję się w sferach politycznych, o tyle opis działania w sferze skomplikowanej bankowości zupełnie pozostaje poza moim rozumem. Jak to się mówi: nie moja bajka.

Wiolonczelistka to thriller szpiegowski, a więc wkroczyłam w świat wielkiej polityki, intryg i afer, które nie śnią się po nocach przeciętnemu człowiekowi. Współczesnej polityki jest tu bardzo dużo i myślę, że to mogło zaszkodzić w odbiorze tej powieści. W dobie szalejącej pandemii, wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych, polityki oscylującej wokół Władimira Putina, autor jasno określa swoje liberalne polityczne poglądy. Wystarczy spojrzeć na dedykację i sprawdzić, co takiego dla USA symbolizuje data 6 stycznia 2021 r. Nie ma tu już subtelnych aluzji do geopolitycznych wydarzeń. Wydaje się, że polityka jest tu właściwie wysunięta przed tło fabuły. W powieści znajdziemy odniesienia do współczesnych zagrożeń płynących z korupcji i brudnych wpływów. Są nawiązania do islamskich terrorystów, pandemii, zielonej energii. Powieść może stanowić jasne ostrzeżenie przed kruchą demokracją. tyle tylko, co sam autor rozumie po słowem "demokracja"? To temat do dyskusji.

Daniel Silva, Wiolonczelistka, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2021, tytuł oryg.: The Cellist, cykl: Gabriel Allon, t. 21, przełożył Robert Ginalski, okładka miękka, stron 400.