Książka wspaniale wydana, a jej zawartość
to opowieść o życiu dwóch, a właściwie trzech utalentowanych osób. Dlaczego
trzech? Losy Teresy Wilbik i Janusza Stannego nie można bowiem rozpatrywać bez losów ich córki – Katarzyny Stanny. Autorka stworzyła wielowarstwową
opowieść o swoich rodzicach, która łączy sprawy prywatne i zawodowe. Znaleźć tu
więc można elementy biograficzne, ale również etapy rozwoju kariery małżonków,
ich zainteresowań, podróży i pasji. Autorka odwołuje się do licznych wspomnień, zarejestrowanych rozmów, wycinków z prasy, anegdot. Przytacza również wiersze ojca oraz niepublikowane
wcześniej wspomnienia swoich rodziców. W tym wszystkim odnaleźć można również
odniesienia do lat, w jakich przyszło żyć rodzicom, a nawet dziadkom Autorki. To
czasy dorastania i kształtowania osobowości samej autorki, która
niejednokrotnie towarzyszyła rodzicom podczas pracy i która odnalazła swoją
drogę rozwoju.
Mnóstwo tu nazwisk, historyjek,
dygresji, wierszy, a przede wszystkim wspaniała baza ikonograficzna, na którą złożyły
się archiwalne fotografie oraz powstałe prace graficzne. Nie jest to jednak
opowieść chronologicznie ułożona. Autorka świadomie pląta wątki, fakty, kolejność
powstawania prac, co z kolei staje się początkiem lub końcem danej opowieści.
Powstaje w ten sposób obraz artystów, którzy ogromną wagę przywiązywali do swojej pracy,
a zarazem pasji. W pracach korzystali z bogatej gamy kolorystycznej i różnych form plastycznych. Jednocześnie autorka potrafi spojrzeć na dorobek artystyczny swoich rodziców przez pryzmat swojego doświadczenia i wykonywanego zawodu.
Sama jest przecież ilustratorką i autorką wielu nagród za pracę twórczą i
artystyczną, a także wykładowczynią na warszawskiej ASP.
Wracam dziś z podróży a tu taka miła niespodzianka- serdecznie dziękuję za karteczkę. Nigdy nie byłam w Opinogórze, a wiele na blogach czytałam o tym miejscu, wierzę, że kiedyś się tam wybiorę.
OdpowiedzUsuńZapraszam, koniecznie Gosiu, bo o każdej porze roku jest tu pięknie:) Pozdrawiam serdecznie
Usuń