30 lipca 2012

Maja Łozińska, Jan Łoziński, W przedwojennej Polsce. Życie codzienne i niecodzienne.

To fascynująca lektura, która przenosi czytelnika w okres międzywojenny. Jak każda książka tandemu Łozińskich, tak i ta bardzo mi się spodobała. Szukam takich perełek opowiadających o minionych czasach, których ślady można poznać jedynie na wyblakłych z upływem lat fotografiach. Dodatkowym atutem książki obok warstwy ikonograficznej jest to, że znakomicie przenikają się w niej wspomnienia, relacje literackie, anegdoty. To obraz życie ówczesnego przeciętnego obywatela Rzeczypospolitej oraz tego, który należał do śmietanki towarzyskiej.

Lata 1918-1939 dla Polaków to okres, w którym po 123 latach ponownie cieszono się wolnością, starano się budować nowoczesne państwo poprzez powzięte inicjatywy gospodarcze i wyrównywanie stanu gospodarki na terenach byłych trzech zaborów oraz odbudowa ze zniszczeń wojennych. Mimo to borykano się nadal z trudnościami społecznymi, podziałem na biednych i bogatych, wywodzących się z dobrych rodzin i nizin społecznych i zróżnicowaniem poziomu życia w różnych rejonach kraju. Autorzy przedstawiają zasadnicze trudności w odbudowie kraju, przedstawia rys problemów politycznych, różnice narodowościowe, etniczne i religijne, jakie po I wojnie światowej występowały w Polsce. Opisują stan życia w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Poznaniu, Gdyni. Przedstawiają kondycje polskiej wsi i życie mieszkańców dworków i pałaców. Wskazują na najważniejsze okazałe rodowe siedziby i opisuje tryb codziennego w nich życia mieszkańców z uwzględnieniem polowań, przyjmowanych gości, organizowanych przyjęć oraz zasad i reguł, według których było wychowywane młode pokolenie. Dwudziestolecie międzywojenne to również czas zabaw i bankietów. Powstawały wówczas modne i ekskluzywne lokale, luksusowe hotele, organizowane były przyjęcia, rauty, a elita towarzyska bawiła się na balach. 


Powszechnie uważano, że wieczór spędzony w domu jest stracony. Toteż korzystano z różnych form rozrywki, jakimi były rewie, kabarety, teatrzyki i kino. Pamiętać również trzeba, że w tych latach narodziło się Polskie Radio. Ci, których było stać wydawali pieniądze na automobile i samoloty, brali udział w rajdach i zwodach lotniczych. Autorzy opisują również jak wyglądała podróż koleją i jak wyglądały mieszkania pod koniec lat trzydziestych.

Jest to cudny album, który został wzbogacony o dobrze napisany merytorycznie tekst. Zaledwie w ośmiu rozdziałach czytelnik może przybliżyć sobie życie społeczeństwa polskiego od odzyskania niepodległości w roku 1918 do wybuchu II wojny światowej i obserwować, jakie zachodziły zmiany. Łozińscy nie zapominają jednak również o ciemnych stronach społeczeństwa polskiego, jakim był antysemityzm czy ideologia faszystowska.

Ciekawa lektura w bardzo dobrej oprawie graficznej.  



Maja Łozińska, Jan Łoziński,  W przedwojennej Polsce. Życie codzienne i niecodzienne, wydawnictwo Naukowe PWN, maj 2011, oprawa twarda, stron 288.

* zdjęcia własnego wykonania

9 komentarzy:

  1. Jak Ty to robisz, że takie perełki znajdujesz? Dopisuję ją do listy obowiązkowych do przeczytania :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Staram się poszerzać swoje horyzonty zainteresowań:)

      Usuń
  2. Czuję się skuszona, bo uwielbiam okres międzywojenny. Swego czasu byłam niepocieszona, że się wtedy nie urodziłam. Ten szyk, ten czar! Rok temu wydano tą książkę w twardej oprawie i kosztuje fortunę. Pobiegłam zobaczyć i widzę, ze w miękkiej cena jest dużo bardziej przyjazna:).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Marzyłam o tej książce i dzięki za podpowiedź z ceną. Prawie 50 zł za lepszy papier to rozrzutność. Już zamówiłam:)

      Usuń
  3. Akrat wczoraj przyniosłam z biblioteki! :) Dzięki za ciekawą recenzję!

    OdpowiedzUsuń
  4. Świetny blog! Mnie od dawna kusi "Polskie piekiełko" o polskich elitach emigracyjnych...:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Dziękuję:)

    "Polskie piekiełko" czytałam, jest opinia na blogu.

    Serdeczności

    OdpowiedzUsuń
  6. Cudowne dwudziestolecie - uwielbiam je ;-) A "cudowną oprawę graficzną" bardzo ładnie prezentują Twoje zdjęcia. Pozdrawiam :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też lubię dwudziestolecie:) A za miłe słowa dziękuję

      Usuń

Dziękuję bardzo za konstruktywne słowo pisane pozostawione na tym blogu. Nie zawsze mogę od razu odpowiedzieć, za co przepraszam.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Prowadząca bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.