Natalia Thiel, Odcienie samotności.

 

W 1893 r. poznajemy Honoratę Domachowską, która poślubiła cichego, uprzejmego i przystojnego Ignacego Małachowskiego. To małżeństwo z rozsądku, bowiem panna młoda miała niebagatelny posag. Ignacy jednak żył w swoim świecie, badaniu nad przeszłością i artefektami z wypraw archeologicznych. Honorata czytała dzieła klasycznej literatury, ale nie podzielała zainteresowań męża. Po powrocie z podróży poślubnej z Włoch, nowożeńcy zamieszkali w starym pałacu Mostówce. Obecni byli tu świekrzy Honoraty oraz stara babka Ofelia z Rzeskich, która po wylewie podupadła na zdrowiu. Honorata kochała Ignacego, ale ten nie zmienił dla niej swoich przyzwyczajeń, zachowywał chłodny dystans i kobieta tak naprawdę nie widziała czy mąż darzy ją jakimkolwiek uczuciem. Osamotniona Honorata mimo sprzeciwu świekrów, poznawała mostowski majątek, spędzała czas z Ofelią i cieszyła się z odwiedzin Marceliny Sawskiej, siostry matki Ignacego. Pewnego dnia zauważyła obraz z dwiema dziewczynkami, a babka  Ofelia zaczęła zachowywać się nieprzewidywalnie. Nikt jednak nie chciał odpowiedzieć Honoracie na zadawane przez nią pytania...

Tymczasem autorka przenosi czytelnika jeszcze dalej w przeszłość – do 1814 r. i do Korbielowa. Właśnie powraca z Warszawy ze służącą panienka Wiktoria, najmłodsza córka Heleny Korbielewiczówny. Wysłana została na czas karnawału do bezdzietnego wujostwa, które udzielało się towarzysko, aby nabrać ogłady, elegancji i manier. Wbrew przewidywaniom Wiktora nie poddała się presji i zachowała swoją naturalność, czym wzbudzała zresztą zachwyt i powodzenie w gronie męskim. Dziewczyna nie zamierzała jednak dokonać jakiegokolwiek wyboru wśród kawalerów. Zamiast cieszyć się pobytem u wujostwa do lata, wraca zimową porą. Matka jest przekonana, że córce grozi staropanieństwo, jeśli będzie tak wybrzydzać. Tymczasem w pałacu w Mostówce pojawia się nowy dziedzic majątku, hrabia Stanisław Rzeski, który po raz pierwszy zobaczył piękną i szczerą Wiktorię podczas jednego z bali. Tyle tylko, że dla Wiktorii hrabia był po prostu jednym z wielu adorujących ją mężczyzn. Już podczas powrotnej drogi dziewczyna poznaje młodego Franciszka Falskiego, żołnierz i patriota, który przyjechał do sąsiedniego Miłowa i był gościem państwa Mielewskich...

Jest jeszcze jedna wewnętrzna opowieść, która dotyczy Heleny, matki Wiktorii, Kornela, Alberta, Edmunda i Walentego, a żony Grzegorza Korbielewicza. Od dzieciństwa mierzy się z czymś, co okryte jest tajemnicą, co chciałaby poznać i zrozumieć. Świadoma jest obecności wspierającego męża i szczęśliwa w ułożonym małżeństwie kochała i była kochaną. Aby osiagnąć jednak spokój doskonały, dąży do poznania prawdy związanej z Różą.

To zajmująca opowieść o samotności i przede wszystkim miłości. To jedyni pierwszy tom, więc jest to zaledwie początek całej zajmującej historii. Główne role odgrywają tu kobiety, które na swoich barkach poprzez urodzenie, konwenanse, zawarte małżeństwa, traumy z dzieciństwa i dokonywane wybory, muszą dźwigać o różnej wadze ciężary życia. Z biegiem lat nabywają doświadczenia, pewności siebie, a czasami trudy losu przynoszą za sobą zgorzknienie i rozczarowanie. Mamy tu kobiety z różnych warstw społecznych, o różnych charakterach i osobowościach i w różnym wieku. Być może na tym tle, wyróżnia się tak bardzo żywa, energiczna, naturalna i piękna Wiktoria, która wbrew wszystkiemu walczy o samodzielne dokonywanie wyborów. Oprócz perypetii miłosnych Korbielowiczówny – Rzeski czy Falski – poznajemy szeroką gamę bohaterów. Są przecież starsi bracia Wiktorii oraz jej przyjaciółki Luiza i Amelia Mielewskie. Są tez dwa serca bijące dla jednego mężczyzny. Świat szlachty żyjącej pod zaborami, przeplata się tu ze światem chłopów; radość ze smutkiem; zdrowie z chorobą; życie ze śmiercią; prawdziwa miłość z wyborem z rozsądku lub wyborem z góry ustalonym przez rodziców/opiekunów. Wszystko osadzone w XIX wieku, z plastycznymi opisami przyrody, życia codziennego, tradycji i zwyczajów oraz przede wszystkim szerokiej gamy emocji.  Być może za wiele w swoim życiu naczytałam się romansów, ale chciałabym, aby Wiktoria wybrała tak, jak przewiduję. Co wymyśliła autorka dowiem się przy lekturze kolejnych tomów. 

Natalia Thiel, Odcienie samotności, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2024, tom 1 trylogii, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 352.

Diana Palmer, Skrywane tajemnice.

 

Bogaty, przystojny i mający powiązania ze światem przestępczym Michael „Mikey” Fiore przyjeżdża do Jacobsville w Teksasie. Będzie tu ukrywał się aż do czasu rozprawy sądowej. Jako świadek jest bacznie obserwowany i strzeżony. Bardzo rzadko opuszcza wyznaczone miejsce pobytu. Pewnego deszczowego popołudnia spotyka jednak wrażliwą, piękną i ujmującą Bernadette Epperson, asystentkę prawną w biurze Blake’a Kempa. Mikey wstydzi się swojej pierwszej oceny młodej kobiety i postanawia wynagrodzić jej doznaną krzywdę. Wynajmuje pokój w tym samym pensjonacie co Bernie, zaprzyjaźnia się z nią i innymi mieszkankami, ale nie zdradza do końca fragmentów swojego mrocznego życia. Jest jednak świadomy, że fascynuje go niewinna Bernie, którą instynkt podpowiada mu chronić ją przed niebezpieczeństwami. Mimo młodego wieku, Bernie cierpi bowiem na reumatoidalne zapalenie stawów. Złe samopoczucie i bóle nasilają się wraz z gorszą pogodą, toteż czasami musi przy chodzeniu wspierać się laską. Świadoma jest swojej nieporadności i niepełnosprawności oraz tego, że tacy mężczyźni jak Mikey nie są zainteresowani takimi kobietami jak ona. Mimo to, że pochodzą z dwóch różnych światów, zbliżają się do siebie.

Skrywane tajemnice to oczywiście historia miłosna, ale zbudowana na małym wątku kryminalnym. Konwencję właściwie mamy zachowaną: ona- biedna, nie stać ją na leczenie, z wewnętrznymi ranami z przeszłości, nie ma rodziny; on – niezwykle bogaty, nie może opędzić się od wyrafinowanych kobiet, którymi jest znudzony, a w życiu kochał tylko babkę, która nota bene cierpiała na taką samą przypadłość jak Bernie. Bohaterem tej powieści jest członek mafii, który postanawia trochę poprawić swój nadszarpnięty wizerunek. Zarówno Mickey, jak i Bernie skrywają tajemnice. W dodatku znajomość komplikują plotki.

Diana Palmer nie zapomina o wpleceniu w powieść wątków chrześcijańskich: bohaterka nosi imię świętej Bernadetty, jest niewinna i wyznaje zasadę sex po ślubie, w tle brak jest mowy o alkoholu, a o papierosach jest tylko zdawkowo. Pamiętam, że w pierwszych powieściach Palmer wszyscy nieustannie palili i pili alkohole tylko z wyższej półki.

Autorka przypomina historię właściwie każdej znanej postaci tu występującej, o której niegdyś popełniła powieść. Trudno zrozumieć do końca ten zabieg. Wiele też miejsca autorka poświęca analizie choroby Bernie. To kolejna książka o twardym mężczyźnie, chroniącym kobietę, którą kocha. Typowa konwencja Diany Palmer, więc odpoczynek gwarantowany.

 

 

Diana Palmer, Skrywane tajemnice, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2023, tytuł oryg.: Texas Proud (wyd. 2020), tłumaczenie: Janusz Maćczak, cykl: Long, Tall Texans #51, okładka miękka stron 304.

Robyn Carr, Tęcza nad doliną.

 

Powróciłam do urokliwego, małego miasteczka Virgin River. Stało się ono przystanią dla byłego policjanta Mike Velenzuela, który tutaj powraca do zdrowia po utarczkach w L.A. i w końcu postanawia rozpocząć na nowo swoje życie. To tutaj zbliża się bardziej do Brie Sheridan, siostry swojego przyjaciela z Marines, Jacka, która jest prokuratorem w Sacramento. Mike jest zafascynowany Brie, ale zdaje sobie sprawę, że to nie jest czas na rozpoczęcie nowego związku. Miał za sobą już dwa nieudane małżeństwa i nigdy zresztą nie stronił od kobiet. W trzeciej części cyklu to jednak Brie doświadcza traumatycznych przeżyć, które będą miały wpływ na jej życie. Mike nie chce zdradzić się ze swoimi uczuciami, ale postanawia pomóc Brie i przede wszystkim ofiarować jej przyjaźń. Co z tego powstanie? Trzeba przeczytać kolejną część.

Robyn Carr po raz kolejny nie oszczędza swoich bohaterów. Nie ma w tej książce żadnej idylli, więc nie jest to historia łatwa w czytaniu i w odbiorze, zwłaszcza jak ktoś ma bogatą wyobraźnię. Czytelnik ma do czynienia z opisami właściwie zaczerpniętymi z życia. Brie tak jak Mike są po nieudanych związkach, poranieni zarówno psychicznie jak i fizycznie. Oboje są też uparci i potrafią wytyczyć sobie cele, do których dążą. Kobieta jest twarda, silna i odważna, ale nie może do końca uciec przed obudzonymi wewnętrznymi lękami. Mike zrobi wszystko, by pomóc Brie uwolnić się od bolesnych wspomnień, choć w kontaktach z nią jest bardzo ostrożny. Przez miesiące buduje przyjaźń opartą na całkowitym zaufaniu. Robyn Carr pokazała na czym właściwie polega prawdziwe uczucie wobec drugiej osoby, gdzie nie ma nawet mowy o jakichkolwiek elementach związanych z seksem. Rezultatem tego jest przejmujący i piękny romans.

Oczywiście oprócz Brie i Mike’a, poznajemy dalsze perypetie poznanych wcześniej bohaterów: Mel i Jacka, Paige i Proboszcza, którzy zmagają się w własnymi wyzwaniami. Poza tym mowa jest o innych mieszkańcach Virgin River, więc czytelnik uczestniczy w toczącym się opisanym trybie życia. Mamy emerytowanego generała (Walt Booth) z dwójką dzieci: synem (Tommy Booth), który po maturze wybiera się do West Point i ciężarną córką, której mąż (Matt), kolega mieszkających tu w większości byłych komandosów/policjantów/żołnierzy, jest na misji na Bliskim Wschodzie. Autorka porusza tematy ważne: rozboje, alkohol, gwałty i narkotyki. Elementy te mają wpływ nie tylko na dorosłych, ale także na młodzież.

Lubię książki z tej serii i mam nadzieję, że zostaną wydane wszystkie. Serialu nie oglądałam, nie ma porównania.

Robyn Carr, Tęcza nad doliną, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2023, tytuł oryg.: Whispering Rock, tłumaczenie: Klaryssa Słowiczanka, cykl: Virgin River, t. 3, oprawa miękka, stron 368.

 

https://www.robyncarr.com/book/whispering-rock/

Robert D. Fijałkowski, Będę tu z Tobą.

 

czytane w pre-booku

Zuzanna Mokrzycka ma prawie dwadzieścia jeden lat i niedawno straciła bliskiego jej sercu dziadka Stanisława. Wskutek tego, że rodzice zajęli się prowadzeniem pensjonatu na Mazurach, dziewczyna od małego szkraba spędzała każdą wolną chwilę z dziadkiem w domu na górce. To on zaszczepił jej wrażliwość na piękno, przyrodę i miłość do fotografii. Po jego śmierci Zuzanna została jedyną spadkobierczynią starego domu oraz – ku swojemu zaskoczeniu – dzieł powstałych przed laty spod dziadkowego pędzla. Opiekun prawny dziadkowych spraw, dostarcza jej zresztą wiele rewelacyjnych informacji. Oszałamiająca jest dla młodej dziewczyny fotografia jednego z obrazów dziadka, na którym mogła sobaczyć swoje lustrzane odbicie. Pytania zadawane mamie Annie nie przynoszą zbyt wiele odpowiedzi. Podobnie jak rozmowa z tatą Marcinem, który wspominał relacje z teściem jako szorstkie.  Zuzanna postanawia  więc wyjechać do Krakowa, aby poznać jeszcze jedna osobę. Dzięki znajomościom ojca z dawnym pensjonariuszem, ponownie w jej życie wkraczają Łukasz i jego siostra Marta. Tyle tylko, że teraz wszyscy nie są już dziećmi.

Śmierć dziadka i przyjazd do Krakowa będą miały ogromne znaczenie w życiu Zuzanny. To taki przyspieszony kurs dorastania. Zuzanna została wciągnięta nie tylko w rodzinne tajemnice, ale również w życie rodzeństwa przygotowującego sztukę w amatorskim teatrze. W dodatku Zuzanna i Łukasz to dwie magnetyczne połówki. W tle teatr, malarstwo, muzyka i Kraków.

To nietuzinkowa, wartościowa, absorbująca i znakomicie skonstruowana powieść, którą warto polecać. Autor snuje wciągającą opowieść o rodzinnych tajemnicach, miłości i zainteresowaniach artystycznych. Dodatkowo odwołuje się do biblijnej historii Jakuba, wrzuconego przez braci do studni (Rdz 37). Nie bez przyczyny, bowiem  historia braci, którzy stoją przeciwko siebie, także w tej historii przybiera emocjonalny i właściwie tragiczny w skutkach charakter. Powieść przez to, staje się też historią o zagubionym i odnalezionym braterstwie. W każdej rodzinie są rysy i pęknięcia. Jest czas płaczu, żalu, skruchy, uznania winy, próby, przebaczenia. Autor znakomicie pokazuje wszystkie te elementy w fabule. 

 

Robert D. Fijałkowski, Będę tu z Tobą, wydawnictwo eSPe, wydanie 2023, seria: Opowieści z Wiary, oprawa miękka, stron 352. PREMIERA 6 LUTEGO 2023 r.

 

Julia Quinn, Ślubny skandal.

 

Ósmy tom w cyklu Rodzina Bridgerton poświęcony został dwudziestosześcioletniemu Gregory’emu Bridgerton. Widząc szczęśliwe związki swoich braci i sióstr, wierzy w prawdziwą miłość i pragnie miłości. Jest zdeterminowany, aby znaleźć swoją drugą połówkę. Gdy po raz pierwszy zobaczy Hermionę Watson, od razu stwierdzi, że to ta jedyna. Zupełnie nie zwraca uwagi na jej najlepszą przyjaciółkę Lucindę Abernathy. Młoda kokieta postanawia pomóc Gregory’emu zdobyć Hermionę. Lucy i Gregory zostają więc przyjaciółmi. Czują się w swoim towarzystwie wspaniale, dopóki nie zdają sobie sprawy z nowych zupełnie uczuć. Tyle tylko, że Lucy od lat jest zaręczona, a jej wuj nie ma zamiaru dopuścić do zerwania i doprowadzić do ślubu. 

 

Ostatnia odsłona serii Bridgertonów to moim zdaniem pewnego rodzaju rozczarowanie. Może to moja starość przemawia już przez obecny odbiór powieści, ale podkreślam, że powieści Julii Quinn od lat bardzo lubię. Tak jakby autorka wyczerpała już wszystkie pomysły. Pierwsza część powieści jest trochę nudna, a koniec wymuszony, dialogi słabe i pełne powtórzeń z poprzednich powieści cyklu. Brakowało w tym wszystkim pasji, humoru i ciekawych postaci. Wydaje mi się też, że wiele w tej książce jest przerysowane: emocje Gregory’ego, poczucie obowiązku i oddania Lucy, zachwyt nad pięknem Hermiony. Do tego dochodzi szantaż, zdrada i wtrącające się rodzeństwo. Historia dobra, ale frustrująca. Jest oczywiście drugi epilog.

 

Julia Quinn, Ślubny skandal, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2022, oprawa miękka, tytuł oryg.: On the Way to the Wedding, przekład: Agnieszka Dębska, Katarzyna Krawczyk, cykl: Bridgertonowie, t. 8, stron 440.

Hayzel Gaynor, Grace. Córka latarnika.

 

Jest rok 1838. Młoda kobieta, Grace Darling jest córką strażnika latarni morskiej Longstone w Northumberland w Anglii. Podczas burzliwej nocy wraz z ojcem ratuje grupę rozbitków z wraku statku. Jej odwaga i działanie przynosi za sobą niechcianą sławę i uwagę. Wśród ocalałych jest Sarah Dawson, która okazuje się być siostrą George'a Emmersona, artysty. To w nim Grace zakocha się, tyle tylko, że on z kolei serce oddał już zupełnie innej kobiecie.

100 lat później, w roku 1938, poznajemy kolejną historię, dziewiętnastoletniej, spodziewającej się dziecka Matildy Emmerson, niezamężnej córki lokalnego polityka. Z Irlandii przybywa ona do Rhode Island, aby zamieszkać do czasu porodu z kuzynką Harriet, która jest latarnikiem. Matilda stoi przed trudnym wyborem. Znajduje jednak coś, co wpływa na osąd jej sytuacji.

W powieści mamy do czynienia z podwójną linią czasu, które autor łączy za pomocą pewnych wprowadzonych elementów: latarni morskich, obrazu, medalionu i przede wszystkim podkreślenia odwagi i siły wszystkich bohaterek. Warto zauważyć, że w tych naprzemiennych narracjach bohaterów Grace, Matilda i Harriet były w pierwszej osobie, a inne w trzeciej osobie. To stworzyło znacznie bardziej intymne związki z trzema kobietami. Powieść oparta na rzeczywistych wydarzeniach, więc jako czytelnik mam dylemat, jak ją ocenić. Zasadniczo szukam więc więcej informacji na temat postaci czy wydarzeń. Powieść tego rodzaju opiera się na fabule, która często jest fikcyjną, stworzoną na poczet połączenia wątków i służy przejrzystości akcji.

Mamy tu piękne plastyczne opisy wschodów i zachodów słońca, przypływów i odpływów, charakterystykę związaną z pracą i życiem codziennym latarnika. Niektóre fragmenty powieści są wzruszające, nasączone smutkiem, stratą i bólem. Na kartach książki odnaleźć można jednak także mnóstwo ciepła i miłości. Obydwie historie, których dzieli wiek, napisane zostały w sposób kreatywny, fascynujący i mogą podbić serca czytelników.

 

 

Hayzel Gaynor, Grace. Córka latarnika, wydawnictwo Prószyński i S-ka, wydanie 2022, tyt. oryg.: The Lighthouse Keeper's Daughter, przekład: Alina Siewior-Kuś, okładka miękka, stron 384.

Nora Roberts, Cybil.

W kolejnej powieści dotyczącej rodziny MacGregorów i Campbellów poznajemy Cybil Campbell i Prestona McQuinna. Dwudziestoczteroletnia Cybil Campbell jest córką artystów: Granta i Genviéve i właściwie podążyła ścieżką ojca. Jest także artystką, ale w odróżnieniu od ojca, emanuje radością i słońcem, zawsze dostrzegając w ludziach to, co najlepsze. Jest kobietą samodzielną, otwartą, życzliwą i od trzech lat mieszka  w Nowym Jorku. Jednak od zaledwie tygodnia mieszkanie naprzeciw niej zajął przystojny, ale ponury sąsiad, jakim był właśnie trzydziestoletni Preston. Kobieta za namową przyjaciółki (też z tego bloku) postanawia poznać nowego lokatora. Mężczyzna nie jest jednak zainteresowany pogawędkami i z determinacją broni swojej prywatności. Cybil tak łatwo się nie poddaje i postanawia obalić ów wzniesiony mur cynizmu. 

Cybil ma niezwykle żywy temperament, jest energiczna, towarzyska i nie może do końca zrozumieć zachowania Prestona. Tworzy sobie zresztą własne wyobrażenie mężczyzny jako biednego muzyka bez grosza. Chce mu pomóc, ale gdy dowiaduje się przypadkowo prawdy, czuje się bardzo zraniona i zażenowana. W rzeczywistości Preston jest znanym dramatopisarzem na Broadwayu, który korzysta z mieszkania w Nowym Jorku, wynajętego mu przez Daniela MacGregora, do czasu zakończenia remontu jego domu w Connecticut. Z czasem Cybil udaje się wydobyć z mężczyzny, to co najlepsze. Preston z kolei zdaje sobie sprawę z tego, że jednak zdolny jest znów do głębszych uczuć, choć oczywiście na początku liczy na związek bez zobowiązań. Cybil to jednak kobieta, która ceni sobie wiele ważnych i zapomnianych wartości.

To kolejna historia miłosna, gdzie spotykamy członków rodziny McGregorów. Nie może się znudzić działanie Daniela, który mimo wieku nadal wtrąca się w życie najbliższych. Cybil nie jest przecież jego prawdziwą wnuczką, a mimo to troszczy się o jej dobro. Dziewczyna kojarzy mi się z promykiem słońca, z żywotnością i błyskotliwością. To efekt wychowania w rodzinie pełnej miłości i swoistej sielanki.  Jej mieszkanie było otwarte dla przyjaciół i sąsiadów, którzy mogli wpaść w każdej chwili. Chaos i spotykani ludzie były zresztą dla niej inspiracją w pracy. Preston to zupełne jej przeciwieństwo, ale jego próby trzymania sąsiadki na dystans okazały się daremne. Przyjemna powieść.

 

Nora Roberts, Cybil, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, cykl: MacGregorowie, t. 7, tytuł oryg.: The Perfect Neighbor, tłumaczenie: Ewa Górczyńska, okładka miękka, stron 304. 

Diana Palmer, Zgrany duet.

 

Niezłą fabułę tu Diana Palmer wymyśliła. Jak zawsze powiązała ją z inną książką. Tutaj powraca sprawa zamordowania żony i córeczki Kilravena, który obecnie jest w szczęśliwym związku z Winnie Sinclair będącej w zaawansowanej ciąży. Kilraven jest przyrodnim bratem agenta FBI Jona Blackhawka i książka jaką mu poświęciła autorka w oryginale nosi tytuł „Dangerous” (to 39 tom w cyklu Long, Tall Texans), a w Polsce ukazało się pod tytułem „Po drugiej stronie”. Sprawa w tej powieści powraca poprzez powiązania rodzinne zwolnionego właśnie z więzienia zaciekłego wroga Jona z mordercami najbliższych Kilravena. Życie agenta jest więc w niebezpieczeństwie, a co za tym idzie pracującej dla niego asystentki, dwudziestosześcioletniej Joceline i jej czteroletniego synka. Kobieta samotnie wychowuje dziecko i boryka się z różnymi trudnościami. Jako panna z dzieckiem nie jest zbyt serdecznie traktowana między innymi przez matkę Jona. Niemniej Jon szanuje prywatność Joceline i dopiero teraz zaczyna dostrzegać pewne szczegóły. Joceline boi się, że jej tajemnica zostanie odkryta, ale przystaje na propozycję szefa i udaje się z synkiem na jego ranczo. Joceline to właściwie idealna, inteligentna asystentka, choć nie chce robić nikomu kawy, tak jak przystało na sekretarkę. Oprócz synka, uwielbia przekomarzać się z szefem i pomagać mu rozwiązywać kryminalne sprawy. Jon jest zasadniczy, skryty i wbrew woli matki, nie chce się ożenić.

Wszystko do tej pory jest w porządku i dobrze brzmi? Tyle tylko, że jest jedno „ale”, które łączy Joceline i Jona i ma związek z jedyną ich randką w przeszłości. Stanowisko młodej kobiety jest dla mnie do końca niezrozumiałe, podobnie jak zupełne wyparcie wydarzeń sprzed lat przez Jona, nie mówiąc już o przejściu na porządek dzienny po odkryciu, tego co było nieznane. Mały synek Joceline ma astmę, ale także zespół nadpobudliwości ruchowej, przez co kobieta naciskana jest przez nauczycieli, aby dawać mu leki (nie mam pojęcia jak czterolatek miałby usiedzieć w ławce!). W dodatku matka Jona nienawidzi Joceline, bowiem ta ma nieślubne dziecko (nieślubne dziecko problemem w XXI wieku?). Są jeszcze sprawy i przemyślenia (kto z bohaterów, co uważa; a jak jest) dotyczące życia intymnego.

Lubię staromodne romanse Diany Palmer, ale czasami autorka w fantazjach przechodzi pewną granicę, która nawet dla mnie nie jest do końca akceptowalna. Jestem właściwie od lat uzależniona od jej książek: niektóre są świetne, inne powstają na bazie dobrego pomysłu, ale pozbawione są polotu i realizmu. Przeczytaną powieść kwalifikuję do drugiego działu.

 

Diana Palmer, Zgrany duet, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, tytuł oryg.: Merciless, przekład: Janusz Maćczak,  cykl: Long, Tall Texans, t. 40, okładka miękka, stron 320.

Sylwia Kubik, Żuławska miłość. Dobrosława.

Dobrosława to młoda kobieta, która mieszka w Gdańsku, pracuje w jadłodajni studenckiej i jest w związku z Kornelem. Wszystko wygląda na zewnątrz dobrze, ale Dobrosława nie czuje, że jest szczęśliwa. W dodatku nękają ją trudne do zniesienia bóle głowy. Wraz z przyjaciółką postanawia wyjechać na parę dni odpocząć na Żuławy. Ten wyjazd wpłynie na przyszłość młodej kobiety. Dobrosława postanawia na dobre wyprowadzić się z Gdańska, a co więcej w końcu rozwiązać sprawy z Kornelem. Mała urokliwa miejscowość na Żuławach, Wierzbinka, oczaruje ją na tyle, że postanowi zamieszkać w wynajętym, starym domu z drewnianymi okiennicami. Przed bohaterką nowe wyzwania, nowe plany i nowe, pozytywne uczucia.

Sylwia Kubik w swoich powieściach wspaniale promuje swój region. To dzięki niej urok żuławskiego krajobrazu dodarł do wielu czytelników jej książek. W powieści dominują plastyczne opisy, w dodatku przesycone są ciszą, spokojem, pięknymi uczuciami. Kubik dostrzega wady związku Dobrosławy i Kornela. Pozwala bohaterce rozwinąć skrzydła, zaryzykować, postawić wszystko na jedną kartę, aby w końcu mogła odnaleźć prawdziwe szczęście. Pokazuje też, że szczęście i spokój wewnętrzny można odnaleźć w maleńkich miejscowościach. To przyjemna lektura, którą polecam zwłaszcza o tej porze roku.

 

Sylwia Kubik, Żuławska miłość. Dobrosława, wydawnictwo Filia, wydanie 2022, cykl: Żuławskie Żywioły, t. 1, okładka miękka, stron 392.

Weronika Tomala, Jakby jutra miało nie być.

 

W małej miejscowości nic przed nikim się nie ukryje. Życie każdego z mieszkańców poddane jest osobliwej obserwacji i specjalnej wiwisekcji. Nie inaczej jest w przypadku Adama Wejchera, który po zakończeniu misji w Afganistanie wraca do rodzinnego domu. Nie jest to dla niego zbyt szczęśliwy powrót, bowiem dom wiąże się nie tylko ze wspomnieniami dotyczącymi zmarłych rodziców, ale również jego zmarłej żony, Soni. Na temat życia kobiety, małżeństwa, a przede wszystkim roli w tym wszystkim Adama Wejchera, krążyło po wsi wiele plotek. Wiary im nie daje skromna, aczkolwiek już zraniona, dwudziestoośmioletnia Oliwia. Jej młodsza siostra, dwudziestosześcioletnia Malwina, prowadziła zupełnie inny tryb życia. To zresztą za jej sprawą i pod kolejnym naciskiem matki, Oliwia pojawia się z Malwiną w pobliskiej knajpie. Okazuje się, że Malwina ma od początku obsesję na punkcie Adama. Nadmiar alkoholu i natarczywość dziewczyny, nie prowadzi w przypadku Adama Wejchera do niczego dobrego. Oliwię od początku fascynuje przystojny mężczyzna, ale pierwszy raz w jego domu pojawia się z powodu siostry. Nie wie sama skąd na swój niecodzienny występ znajduje w sobie siłę. Po konfrontacji z Adamem czuje się jednak rozbita. Okazuje się również, że to nie było jej ostatnie spotkanie z Wejcherem.

Weronika Tomala sprawnie połączyła wątki obyczajowe, z kryminalnym i miłosnym. Odwołuje się do rzeczywistych wypadków, jakie miały miejsce po wycofaniu wojsk z Afganistanu. Kreśli życie wewnętrzne rodziny, które nie należy do łatwych. Mamy tu bowiem poruszone kwestie zdrowia jednego z członków rodziny, mieszkania dorosłych dzieci z rodzicami w jednym domu, porównywania dzieci, wymuszenia na starszym dziecku opieki nad młodszym, innego traktowania i podejścia do ich zachowania i postępowania przez rodziców, usprawiedliwiania jednego dziecka na niekorzyść drugiego. Oliwia wielokrotnie czuła się w życiu odrzucona, nieakceptowana, gorsza i nierozumiana, a mimo to obiecała matce, że zostanie w domu. Malwina to zadbana, rozrywkowa dziewczyna. Oliwia jest spokojna, łagodna i nie przywiązuje zbytniej wagi do wyglądu. Na co dzień zajmuje się zresztą prowadzeniem otwartej dla publiczności zagrody dla alpak i kóz. Przy dziewczynach od lat kręci się też jeszcze zagadkowy Michał. Autorka zwraca też uwagę, że rodzeństwo może ze sobą rywalizować, nawet w doborze partnerów.

To dobrze napisana powieść, która wciągnęła mnie w jedną z upalnych, nieprzespanych nocy tegorocznego sierpnia. Weronika Tomala nie ocenia postępowania bohaterów. Wyciąganie wniosków z tego, co niewypowiedziane do końca oraz dogłębną analizę pozostawia czytelnikom. To HEA, ale jakże wyboista i prawdziwa.

 

 

Weronika Tomala, Jakby jutra miało nie być, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2022, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 310.

Nora Roberts, Robert.

 

Powieścią Robert wkroczyłam w historie miłosne nowego pokolenia MacGregorów.  Tytułowy Robert (Mac) MacGregor Blade jest bowiem najstarszym synem Justina i Sereny. Poznajemy go jako dorosłego mężczyznę, który zarządza kasynem "Komancz" (Comanche) w Las Vegas.

Pewnego dnia w kasynie pojawia się dwudziestotrzyletnia niepozorna i skromna Darcy Wallace. Ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu, ale i szczęściu, grając za ostatnie swoje oszczędności wygrywa na automacie ogromną kwotę prawie dwóch milionów dolarów. Mac zawiadomiony przez pracowników pojawia się w miejscu wzbudzającym sensację, a dziewczyna mdleje w jego ramiona. Darcy niezbyt dobrze radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Jest przecież jedynie bibliotekarką, która pragnie pisać powieści i zaznać swobody. Dzięki jednak wsparciu MacGregorów zaczyna korzystać z przywileju posiadania pieniędzy i uczyć się, jak umiejętnie powiększać swoje oszczędności. 

Darcy jest urocza, niewinna, ma czyste serce. Mimo to decyduje się uciec z Kansas od swojego natarczywego i kontrolującego narzeczonego oraz skierować się ku świateł Vegas. Robert od początku jest oczarowany marzycielskimi oczami Darcy. Zdaje sobie też szybko sprawę, że dziewczyna musi być chroniona przed mediami i wszelkiej maści oszustami. Nie chce jednak, aby młoda kobieta tkwiła w jego brudnym świecie. Czy Darcy wygrywa więc tylko pieniądze?

Książka po raz pierwszy wydana w 1998 r. W Polsce pojawiła się pod tytułem: Szczęściara. To zabawny, ciepły i dobry romans, który przyjemnie się czyta. W dodatku rodzina MacGregorów! Autorka znakomicie wplotła losy jej członków. Świetna kontynuacja. 

 

 

Nora Roberts, Robert, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, tytuł oryg.: The winning hand, tłumaczenie: Elżbieta Zychowicz, cykl: MacGregorowie t. 6, oprawa miękka, stron 304.

Diana Palmer, Desperado.

 

Desperado to historia Corda Romero i Maggie Barton, bohaterów powierzchownie znanych już z poprzednich powieści w cyklu Hutton & Co. Diany Palmer. Tutaj autorka zresztą nawiązuje trochę do niektórych książkowych wydarzeń. 

Maggie została adoptowana przez Amy w wieku ośmiu lat. Kobieta niedługo potem przygarnęła szesnastoletniego sierotę Corda Romero. Od lat więc Maggie i Cord traktowani byli jako przybrane rodzeństwo. Maggie czuła się przy nim bezpieczna, choć nigdy nie chciała opowiadać mu o swojej przeszłości. Dobrze jednak znała Corda i nie raz spieszyła mu z pomocą. Cord złamał jej jednak serce, gdy poślubił inną kobietę. Z kolei Maggie w miesiąc po śmierci Amy niespodziewanie wychodzi za mąż za znacznie starszego od siebie dwukrotnego rozwodnika. Małżeństwo Corda nie trwało długo, a Maggie właściwie jeszcze krócej. Mimo tragicznych okoliczności Cord i Maggie coraz bardziej oddalali się od siebie. Maggie postanawia więc na dobre uwolnić się od niego, sprzedaje dobytek, rezygnuje z pracy i wyjeżdża z przyjaciółką najpierw na wakacje do Maroka. Potem w jej planach było objęcie posady w szejkanacie Qawi. Jak wiadomo już z powieści Władca pustyni – nigdy do tego nie doszło. Maggie jeszcze w Maroku dostaje od Ediego wiadomość o wypadku Corda. Decyduje się jak najszybciej dotrzeć do Teksasu i zaopiekować się chorym. I w tym momencie właśnie zaczyna się powieść Desperado. Gdy Maggie pojawia się na ranczu Corda, przywitanie odbiega od jej wyobrażeń. Postanawia wrócić do Huston, zamieszkać w hotelu i poszukać pracy, a potem wyjechać na dobre. Oczywiście wszystko wynika z nieporozumienia i Cord postanawia naprawić sprawy. Odkrywa, że tak właściwie zupełnie nic nie wie o dziewczynie, którą zna od osiemnastu lat i która wzbudza w nim ciekawe uczucia. W dodatku do tej pory z zachowania Maggie i z uzyskanych o niej informacji wyciągał błędne wnioski.

Jak to w powieściach Diany Palmer bywa, oprócz miłości mamy też poruszone dość trudne sprawy. Mowa jest między innymi o molestowaniu seksualnym, pedofilii, handlu dziećmi, zgubnych skutkach alkoholizmu i narkomani oraz o  przemocy domowej. W dodatku Cord to były policjant, a obecnie najemnik, który wykonuje bardzo ryzykowną i niebezpieczną pracę. To wprowadza wątek kryminalny do powieści.

Przeszłość zarówno Corda, jak i Maggie jest pełna bólu i cierpienia. Przez lata, mimo przyciągania, ciągle nie potrafili odnaleźć do siebie tej właściwej drogi. Cord jest mroczny i niebezpieczny, surowy, powierzchownie zimny i nie może wybaczyć sobie, na co pozwolił sobie kilka lat temu. Maggie gra kobietę niezależną i samodzielną, ale wewnątrz jest w rzeczywistości krucha i bezbronna. W dodatku od lat zauroczona jest Cordem.

Desperado to dość ciekawy romans, pełen akcji i przygód. Historia jest czytelna i momentami zabawna. Palmer nie stroni też od scen seksu, co można zauważyć w jej niektórych powieściach. Maggie i Cord zawsze jednak są gdzieś w tle w książkach Palmer.

 

Diana Palmer, Desperado, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, cykle: Hutton & Co. #5 oraz Long, Tall Texans #22, tłumaczenie: Weronika Żółtowska, okładka miękka, stron  344.

 

 

Cykl Hutton:

1. Pewnego razu w Paryżu.

2. Papierowa róża.

3. Władca pustyni.

4. Szczęśliwa gwiazda.

5. Desperado.

 

https://www.dianapalmer.com/

 

 

Nora Roberts, Daniel.

 

      Z przyjemnością przeczytałam o miłosnych perypetiach seniorów rodu MacGregorów, którzy do tej pory kibicowali swoim dzieciom w znalezieniu ukochanej połówki (Serena, Caine, Alan i Grant, aczkolwiek czwarta część ma związek pośredni z dziećmi Daniela i Anny). Gdy po wypadku samochodowym Daniel trafia do szpitala to jakby we śnie wraca do początków znajomości z ukochaną Anną. Są lata gdzieś pięćdziesiąte/sześćdziesiąte XX wieku. Anna była wówczas studentką medycyny. Daniel przybył do Bostonu ze Szkocji i w bardzo krótkim czasie zyskał fortunę. W końcu stwierdził, że do zupełnego szczęścia potrzebna mu się odpowiednia żona. Od początku spodobała mu się dumna i niedostępna Anna Whitfield, która była zdeterminowaną zostać lekarzem-chirurgiem. Naciski społeczne sprawiają, że rolą kobiety nadal jest bycie żoną i rodzenie dzieci. Anna nie chce być jednak jedynie ozdobą. Daniel był młody, zawadiacki i pewny siebie. Anna jednak uważała go za samolubnego, aroganckiego, apodyktycznego i egoistycznego mężczyznę. Postanowił więc zupełnie zmienić taktykę, aby zdobyć serce ukochanej kobiety. 

      Wiem, że Anna spędziła z Danielem około czterdziestu lat. Jest silna, stateczna, cierpliwa i dobrodusznie znosi szaleństwa swojego męża. Tylko jej właściwie Daniel się zawsze słucha. Można to zaobserwować na przestrzeni pozostałych części serii o MacGregorach. Po tej części czytelnik na pewno zrozumie, dlaczego Daniel i Anna tak bardzo nakłaniali swoje dzieci, aby znaleźli bratnie dusze i nie wiązali się z nikim zbyt pochopnie i bez uczuć. Mimo posiadanych pieniędzy zdolni byli do przekazania swoim potomkom ważnych zasady i wartości, którymi powinni kierować się w życiu.

     Czytanie historii miłosnej Daniela i Anny było rozczulające, słodkie i pouczające. Nora Roberts potrafi pokazać elementy człowieczeństwa, zalety, wady oraz zwrócić uwagę na to, że przezwyciężenie strachu i próba zabliźnienia ran, może prowadzić do pięknych z kolei wydarzeń. Wspólne życie, pojawienie się dzieci i obserwowanie jak dorastają i znajdują swoje połówki, wskazuje jasno, co Anna i Daniel mogli stracić, gdyby dokonali innych wyborów.  Dziś być może niektórym ten romans, wyda się zbyt staromodny, ale w tym tkwi prawdziwy urok powieści romantycznych pisanych w latach 80. XX wieku (pierwsze wydanie 1 stycznia 1987 r.). Sympatyczna opowieść, w dodatku z okładką adekwatną do wyglądu bohatera.

Nora Roberts, Daniel, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, tytuł oryg.: For Now, Forever, przekład: Jan Kabat, cykl: MacGregorowie t. 5, okładka miękka, stron 320.

Na blogu o:

#1 Serena 

#2 Caine

#3 Alan

#4 Grant

Diana Palmer, Szczęśliwa gwiazda.

       Powieść, która po raz pierwszy została wydana w 2001 roku. To sprawnie połączona historia miłosna z dość ciekawie zarysowanym wątkiem kryminalnym. Niektóre elementy powieści są jednak trochę absurdalne (jak to u Palmer w wątkach miłosnych), ale  nie niemożliwe (warto sprawdzić pojęcie hymenotomia), tego jednak nie zdradzam czytelnikowi. Lubię jednak u Palmer stosowanie wszem i wobec, we wszystkich odcieniach, pojęcie "tradycji" w związkach. Skupmy się na fabule.

      Trzydziestoczteroletni Marc Brannon po dwóch latach pracy FBI, ponownie wraca do San Antonio i przyjmuje pracę Strażnika Teksasu. Właśnie od swojego szefa dostał nowe zadanie - poprowadzenie śledztwa w sprawie morderstwa. Od razu zostaje uprzedzony, że ze strony prokuratora stanowego została oddelegowana do tej pracy dwudziestoczteroletnia Josette Langlay. Obydwoje nie są zadowoleni z takiego obrotu sprawy, ale postanawiają współpracować na rzecz rozwiązania sprawy. Nie dość, że Marc znał Josette od jej piętnastego roku życia, to jeszcze potem był czas, gdy zacieśnili znajomość. Rozstanie okazało się bolesne dla każdej ze stron, bowiem Josette została wmieszana w sprawę o zamordowanie Hardena i co więcej oskarżyła o popełnienie zbrodni przyjaciela Marca, Boba Webba, który wówczas starał się o wysokie urzędnicze stanowisko. Marc nie wierzył wówczas w zeznania swej byłej dziewczyny, ale przez okres dwóch lat analizując ze wszystkich stron swoje zachowanie i postępowanie wobec niej, czuł się zawsze winny. 

      Josette po tym, co przeżyła jako piętnastolatka, postanowiła naukowo skończyć kryminalistykę i pomagać pokrzywdzonym. Po wydarzeniach sprzed dwóch lat, szansa pracy w zawodzie nadeszła jedynie od Simona. W międzyczasie straciła rodziców, a jako jedynaczka nie miała właściwie w nikim oparcia. Poświęciła się przede wszystkim pracy i głęboko w sercu zamknęła uczucia do Marca. Teraz emocje ponownie wracają. W dodatku sprawa kryminalna sprzed dwóch lat wiąże się bardzo silnie z obecną, która nasi bohaterowie mają za zadanie rozwiązać. Marc z kolei nie potrafił do końca zaufać Josette zasadniczo przeważyła tu męska solidarność, bowiem ufał bardziej przyjacielowi niż wybrance serca. To mój największy zarzut w stosunku do jego wizerunku mężczyzny. Oczywiście przychodzi czas, gdy tłumaczy swoje postępowanie, obwinia się i co najważniejsze, zdaje sobie sprawę z podjęcia  pochopnych decyzji.

     Josette i Marc pochodzą z Jacobsville, ale większość akcji książki rozgrywa się jednak w San Antonio. Marc prezentuje nieodpowiedni ośli upór, choć jest bardzo błyskotliwym i sprytnym w działaniu Strażnikiem Teksas. Jest też przystojniakiem, a Josette jest silną kobietą. To dobra powieść, pomimo mankamentów, a Diana Palmer pokazała, że wraz z upływem czasu, co prawda człowiek może zmienić swoje podejście do życia, ale nie jest w stanie zmienić swoich prawdziwych uczuć względem drugiego człowieka. Poza tym, jak to u Palmer, przede wszystkim liczy się miłość.

 

Diana Palmer, Szczęśliwa gwiazda, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, tytuł oryg.: The Texas Ranger, tłumaczenie: Wiktoria Mejer, cykl: Long, Tall Texans t. 20 oraz Hutton &Co. t. 4, s. 320.

wydania w Polsce:

1. "Szczęśliwa gwiazda" (wyd. 2007) HQ, seria Gwiazdy Romansu, t. 49; 

2. "Gra o wysoką stawkę" (wyd. 2013, ale to był tytuł na dwie powieści wydane w jednej- w książce widnieje już tytuł "Szczęśliwa gwiazda". Druga powieść tutaj to "Niebezpieczna pomyłka"); 

3. "Szczęśliwa gwiazda" (2009); 

4. "Szczęśliwa gwiazda" (2016), t. 13 w serii "Sezon na miłość".

Diana Palmer, Ocalona.

 

        W końcu w Polsce pojawiła się jedna z najnowszych książek Diany Palmer, która została opublikowana w USA w 2020 roku. Tym razem autorka zostawiła słowo od siebie, że powieść pisze jako już siedemdziesięcioczteroletnia kobieta, ze względu na stan zdrowia oderwana od nowoczesnego świata i nie nadążająca za życiem. Prowadzi spokojny i sielankowy tryb życia w małym, podgórskim mieście w północnej Georgii. Zauważa zresztą sama, że wiele w jej powieściach jest powtórek fabuł, ale "nie jest niespełna rozumu". W ogóle bardzo podoba mi się pozostawione jej słowo przed powieścią. Autorka mimo wieku, stara się - na tyle, na ile to możliwe- „gonić” świat. Wychodzi jej to momentami dobrze, a momentami niestety źle. 

 

      Do małej miejscowości przybywa Ida Merridan. To kobieta po przejściach, bowiem za sobą ma dwa małżeństwa, dość zresztą skrajnie odmienne. Jako młodziutka dziewczyna wyszła za mąż za bogatego i znacznie starszego właściciela firmy, w której pracowała. Właściwie niczego jej nigdy nie brakowało, była otaczana opieką, podróżowała i ukończyła studia. Po paru latach została bogatą wdową i dość szybko zapałała namiętnością do kolejnego, spotkanego na swej drodze mężczyzny. Po dwóch tygodniach znajomości była już powtórnie zamężna. Bajka skończyła się jednak w noc poślubną, a po kolejnym miesiącu była już rozwódką. Były mąż nie chciał jednak dać za wygraną i zaczął nękać Idę. Kobieta postanowiła, że nigdy więcej nie podda się żadnemu mężczyźnie i w nowym miejscu zamieszkania postarała się o to, aby zbudować odpowiednią opinię wśród społeczności. Trzydziestosiedmioletni Jake McGuire tak jak wszyscy, zasłyszał to i owo o Idzie, więc wyrobił sobie o niej własne zdanie. W dodatku nie zapomniał, jak Ida omotała Corta Giera. Wszystko się zmienia, gdy kobieta potrzebuje pomocy, a Jake nie zamierza przejść obok tego obojętnie.

      W stosunku do poprzednich powieści Diany Palmer mamy zauważalny: oczywiście schematyzm (nie przeszkadza mi to, każdy romans jest schematyczny), przywiązanie do tradycyjnego interpretowania zachowań, różnicę wieku (ona 26 lat, on – 37), pięknych i bogatych (tym razem obydwoje pławią się w luksusach), w tle klimat rancza (lekko jednak zarysowany) i nawiązanie do losów poznanych już bohaterów (powieść: Pozory mylą - nie pisałam na blogu o niej, ale mam i czytałam). Niektóre wątki jednak irytujące. Ciągle podkreślane było, jaka to Ida jest stara (miała 26 lat!); przez pięć lat nie ciekawiło jej, dlaczego pierwszy mąż się nią nie interesuje od strony fizycznej; niewiarygodny opis kobiety z aparycją i zachowaniem Idy budującej opinię zniewalającej uwodzicielki; tajemnicza Ida nagle zaczyna opowiadać ze szczegółami wszystkim napotkanym swoją historię (stąd też powtórzenia w tekście) oraz sprawa Bailey’a, o której mowa przez całą powieść, a która zostaje rozwiązana zupełnie w tle. Zdziwiona też byłam zaznaczeniem wieku Idy, która w powieści była bardzo młoda, a wszystko wskazywało na to, że powinna być kobietą co najmniej po 30.

     Oczywiście jest zakończenie HEA, ale osobowości bohaterów jak i sam romans są niedopracowane, choć powieść porusza sporo aktualnych obecnie wątków. Mimo wszystko czułam się tak, jakbym w każdym rozdziale czytała o obsesji Jake’a na punkcie Miny, o poprzednich małżeństwach Idy, ich wewnętrznych i zewnętrznych urazach i operacjach. Szału nie ma, ale cieszę się, że w końcu mamy możliwość poznać w Polsce nowe książki Diany Palmer (oklaski dla tłumacza!). Niezależnie co napisze i tak to przeczytam po naście razy.

 

Diana Palmer, Ocalona, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, tytuł oryg.: Wyoming True, tłumaczenie: Marian Leon Kalinowski, cykl: Wyoming Men t. 10, okładka miękka, stron 336.