Nie bez przyczyny książka Ostatni kabriolet Antonego Myrera zaliczana
jest do klasyki amerykańskiej literatury. To, bowiem powieść opowiadająca o
pokoleniu, które uważane jest za stracone i tragiczne w historii Stanów
Zjednoczonych, na które wielki wpływ wywarła II wojna światowa. Historię
poznajemy dzięki jednemu z bohaterów – Georga, który w roku 1976 przymuszony przez
swojego chrześniaka chcącego znać prawdę o swojej tożsamości, decyduje się na
wspomnieniową opowieść.
Wszystko zaczyna się w roku 1940, kiedy
to na Harvardzie spotyka się pięciu zupełnie odmiennych charakterami chłopaków:
George, Terry, Russ, Dal i Jean - Jean. Wywodzą się z zupełnie odmiennych
środowisk, mają inne zapatrywania na życie, karierę, miłość i kobiety. Razem zamieszkują dom akademicki, szybko
zaprzyjaźniają się i nazywają siebie Fizylierami. Do grona tego dołączają dziewczęta
z pobliskich szkół: Chris, Nancy, Liz. Razem będą szaleć na zabawach, słuchać
ówczesnej muzyki, dyskutować na temat wojny i polityki, kłócić się i godzić. Wielką
rolę odegrała Christabel, bowiem to w niej kochali się Dal i George, a ona sama
od dzieciństwa była dziewczyną Russa. Ten z kolei odrzuci ją dla szalonej i
ekscentrycznej karierowiczki Key Maden. Chris poszukiwać będzie szczęścia w
związku z Dalem, George z Nancy.
Niemym świadkiem tego wszystkiego był
tytułowy kabriolet, nazywany przez chłopców Cesarzową. Auto będąc własnością
Jean – Jeana z biegiem lat znajdowało kolejnego opiekuna. Historia przyjaźni mężczyzn z Harvardu została
ukazana na przestrzeni lat. Opowieść Georga nie nawiązuje jednak tylko i
jedynie do spraw prywatnych, ale w dużej mierze ukazuje obraz społeczny i
polityczny lat, w jakich przyszło dorastać młodym ludziom. Mamy tu odcienie
muzyki, mody, nocnego życia, studenckich imprez, wspólnych wypadów. Jest
nawiązanie do Johna Kennedy'ego i polityki amerykańskiej. Poprzez listy pisane
przez chłopców do Georga poznajemy ich losy podczas działań w okresie II wojny światowej, na kontynencie europejskim i afrykańskim, by
następnie obserwować jej wpływ na ich dalsze życie. Wspomniana jest również
późniejsza wojna w Wietnamie.
To dobra powieść, przede wszystkim
wciągająca, opowiadająca szerzej o latach, które najbardziej lubię w historii
Stanów Zjednoczonych. Mam tu na myśli lata czterdzieste. Mniej zainteresował
mnie wątek dotyczący losów bohaterów w okresie zawirowań wojennych, po ataku na Pearl Harbor, ale Autor
wybrnął znakomicie z sytuacji. Gdy George opowiada przeszłość z autopsji, to
okres II wojny światowej już zapisany został w listach zatrzymanych przez
naszego bohatera. Okres powojenny aż do roku 1976 ponownie opowiada jedynie
George. Mimo wielu wątków miałam wrażenie, że powieść tworzy jedną zamkniętą całość.
Początek przyjaźni pięciu pełnych marzeń chłopców i koniec, gdy po wielu latach
i różnych wydarzeń niekoniecznie szczęśliwych, już nic więcej nie mieli sobie
do powiedzenia. W tym wszystkim najbardziej ukochanym i wypieszczonym obiektem pożądania
przez wszystkich była Cesarzowa.
Bardzo dobra proza.
W sobotę oglądałam tę powieść w księgarni i nie zdecydowałam się na zakup, a po Twojej recenzji żałuję. Bardzo lubię czytać o tamtych czasach.
OdpowiedzUsuńNie wiem czy będę potrafiła wczuć się w klimat tej książki, gdyż lata czterdzieste są dla mnie bardzo, bardzo odległe, ale może z czystej ciekawości jednak się skuszę? Kto wie, może będę pozytywnie zaskoczona, czas pokaże.
OdpowiedzUsuńCiekawa historia wylania się z recenzji, warta poznania :)
OdpowiedzUsuńHistoria jest też wspaniale opowiedziana :) polecam
OdpowiedzUsuń