Agnieszka Osiecka, Jeremi Przybora, Listy na wyczerpanym papierze.

Wydawnictwo: Agora

 Październik 2010

 okładka miękka

 ISBN: 978-83-268-0078-8

 stron 218 

Trudno mi było czytać powyższa książkę. Powodem pewnie tego było - jak przypuszczam - pewne wrażenie, które nie opuszczało mnie od początku aż do końca książki, że czytam listy bardzo intymne, które zazwyczaj zamyka się w szufladzie i przetrzymuje przez wiele lat opasane jakąś czerwoną wstążką. Tak to sobie przynajmniej wyobrażam, bo znam osoby , które wolą palić relikty przeszłości. Z reguły daleko jestem od pikantnych tabloidowych plotek, nie znam pierwsza skandalicznych wiadomości, ba niekiedy jestem pytana o kogoś, o kim powinnam wiedzieć, bo z tą osoba przykładowo pracuję. Nie jestem takimi sprawami zainteresowana w rodzaju kto z kim, w jakiej sukience, goły czy wesoły, jakim samochodem.  Dla mnie interesowanie się życiem innych jest pozbawione gustu i pewnego rodzaju smaku. Nie dziwię się więc, że Magda Umer na początku chciała wydać listy Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory dopiero za dwadzieścia lat.  To dzięki córce Agnieszki i zgodzie syna Jeremiego listy ukazały się drukiem.

Agnieszka i Jeremi byli razem w związku około dwóch lat. Zaczęło się 1 lutego 1964 roku, a skończyło na dobre w czerwcu 1966 roku. Osiecka była już po rozwodzie, a Przybora miał już drugą żonę i małego synka Konstantego. Od swej muzy był dwadzieścia lat starszy. Zapewne swoim romansem oboje skrzywdzili nie jedną osobę. O tym prawdziwym życiu właściwie zapominamy, kiedy mamy do czynienie z ich twórczością. Cóż to były przecież za talenty!

Owe źródło epistolograficzne jest więc  zapisem ich znajomości obfitującej w radosne i smutne dni, chwile przyjemne i chwile wyczerpujące, decyzjami okupionymi o rozłąkach i powrotach. Niektóre z tych listów są bardzo całuśne, kochliwe, inne pisane zupełnie w odmiennym tonie. Większość jednak z nich napisana jest w formie dowcipnej i optymistycznego nastawienia.  Jak na wielkich artystów przystało nie są to tylko zwykle listy. Pełno w nich wierszy, tekstów piosenek, rymów, odniesień do wspólnych znajomych, uczęszczanych miejsc czy odniesień do literatury. Pośród listów są telegramy, kartki pocztowe i małe liściki z paroma nakreślonymi słowami. W książce znajdziemy zresztą nie tylko przedruk tych wiadomości, ale również fotografie Agnieszki i Jeremiego oraz skany obrazujące kartki, listy, zapiski. Po za tym na marginesach można zastać przypisy wyjaśniające to co w listach dla dzisiejszego czytelnika jest niezrozumiałe. Są to przykładowo nazwiska wymienianych osób, nazwy organizacji, teatrów, tłumaczenia wtrąceń obcojęzycznych.

Nie czyta się tej książki, tak jak każdej, bo jest ona po prostu inna. To element prawdziwego życia ludzi z artystycznego światka, znanych i cenionych . Romans miał na pewno wpływ na twórczość Jeremiego i Agniszki. Ich drogi się rozeszły, uczucie wygasło, a sympatia pozostała. Warto przeczytać.