22 stycznia 2018

Sarah MacLean, Dzień Księżnej.



Dzień Księżnej (oryg. The Day of the Duchess) to trzecia powieść w cyklu Scandal & Scoundrel autorstwa Sarah MacLean. To powieść będąca rozwinięciem wątku, jaki można odnaleźć w pierwszej części cyklu zatytułowanej Uwodziciel bez szans.

Najstarsza z Niebezpiecznych Córek, Sióstr Smoluchów, Seraphina Bevingstoke, księżna Haven, wkracza na ostatnie przed wakacjami obrady parlamentu i domaga się rozwodu. Właśnie mijają dwa lata i siedem miesięcy odkąd uciekła od męża z jego wiejskiej posiadłości. Teraz wróciła silniejsza, mądrzejsza i przede wszystkim pragnie wolności. W przeszłości zaznała upokorzenia, dotknęła ją osobista tragedia i niewierność męża. Mimo, że zakochała się w Księciu i wiedziała, że on również darzy ją szczególnym uczuciem, pozwoliła sobie ulec manipulacjom i naleganiom matki. Sieć zarzucona na Malcolma udaje się, ale mąż traci zaufanie do żony. Gdy Seraphinie wydaje się, że małżeństwo nie ma już sensu, postanawia zniknąć z życia księcia. Gdy wraca po niemal trzech latach jest pewna, że książę tak jak ona pragnie wolności i nie zamierza tkwić w małżeństwie z góry skazanym na niepowodzenie. Tyle, że książę, który nigdy nie przestał kochać żony, wpada na szatański plan zatrzymania jej przy sobie. Powiadamia, że zgodzi się na rozwód pod warunkiem, że to Seraphine wybierze mu drugą żonę. Zaprasza cztery potencjalne kandydatki do swojej wiejskiej posiadłości, a kolejne tygodnie mają upływać Serze na właściwym dokonaniu wyboru. Sprawa jest tym poważniejsza, że księżna zabiera do posiadłości Malcolma swoje wszystkie siostry Talbot, a od czasu do czasu pojawia się jej przyjaciel z Ameryki, Caleb Calhoun.


To przyzwoity romans historyczny, lecz bardzo uwspółcześniony. A tego nie znoszę. Seraphina Bevingstoke reprezentuje typ zdeterminowanej kobiety, która pragnie odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Mąż odnajduje ją w angielskiej tawernie. Dialogi charakteryzuje współczesna stylistyka, słownictwo i klimat. Malcolm nie domaga się posłuszeństwa żony, jakie winna mu była z racji przysięgi małżeńskiej, a wpada na jakiś absurdalny pomysł ze znalezieniem mu kolejnej przez obecną. Miałam wrażenie, że bohaterowie nie potrafią zmierzyć się z demonami z przeszłości i nie potrafią właściwie zdefiniować słowo „przepraszam”. Szukanie wspólnej płaszczyzny porozumienia między bohaterami jest długie i momentami nużące. 

Z historycznego punktu widzenia warto wspomnieć, że w 1836 r., czyli wówczas, gdy umiejscowiona jest akcja książki, kobiety nie mogły składać petycji do angielskiego Parlamentu, a jedynie prawnicy mogli składać petycje w imieniu kobiety. Rozwód był długim i skomplikowanym procesem, który wymagał trzech spraw sądowych, gigantycznych pieniędzy i wiele lat czasu. Pierwszy rozwód w Parlamencie został przyznany kobiecie w 1801 r. (Addison’s case). W okresie 1700-1857 przyznano jedynie 320 rozwodów. Przyjęto, że w przypadku, gdy kobieta dochodziła rozwodu, zdradzie małżonka powinny towarzyszyć także inne jego bezprawne czyny: kazirodcze i bigamiczne zdrady.  Okrucieństwo małżonka, porzucenie przez niego, pijaństwo były tylko przesłankami uzyskania rozwodu a mensa et thoro (formalnej separacji), który nie skutkował możliwością wstępowania w kolejny związek małżeński. Z tego względu do 1857 r. tylko cztery kobiety uzyskały rozwody w drodze aktów parlamentu, z czego w dwóch sprawach chodziło o połączenie zdrady z kazirodztwem, a w dwóch kolejnych z bigamią (w jednej z nich także z okrucieństwem). Szerzej na ten temat pisze Katarzyna Bagan – Kurlata w artykule Rozwody w Anglii krótka historia sekularyzacji małżeństwa, [w:] MISCELLANEA HISTORICO-IURIDICA, TOM XII, ROK 2013, s. 191-201 (źródło)



Sarah MacLean, Dzień Księżnej, wydawnictwo Amber, wydanie 2017, tytuł oryg.: The Day of the Duchess, tłumaczenie: Barbara Kwiatkowska, cykl: Scandal & Scoundrel, t. 3, okładka miękka, stron  352.

Sarah MacLean, historyk po Uniwersytecie Harvarda i felietonistka „The Washington Post”, to jedna z najbardziej lubianych w Polsce autorek romansów historycznych. Jej wypełnione mrocznymi sekretami i gwałtownymi namiętnościami powieści trafiają na listy bestsellerów „New York Timesa” i „USA Today”. Zdobywają najwyższe nagrody gatunku, m.in. RITA Award (odpowiednik filmowego Oscara) i są tłumaczone na ponad 20 języków.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dziękuję bardzo za konstruktywne słowo pisane pozostawione na tym blogu. Nie zawsze mogę od razu odpowiedzieć, za co przepraszam.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Prowadząca bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.