położenie - mazowieckie, powiat przasnyski, od Ciechanowa ok. 30 km
ZABYTKI
kościół - W 1570 roku spłonął kościół drewniany, a na jego miejsce ufundowany został murowany. Fundatorem był Franciszek Krasiński, podkanclerzy wielki koronny i biskup krakowski.W
1563 roku Jan Kazimierz Krasiński zbudował od strony wschodniej murowane,
przesklepione podziemia i na nich wzniósł obecne prezbiterium. w l.70 XVII wieku przebudowy dokonał Tylman z Gameron, dobudowując dwie nawy boczne. Wówczas prawdopodobnie przeniesiono na nowe ściany zewnętrzne wcześniejsze
nagrobki: renesansową tablicę nagrobną Jan i Katarzyny z ok. 1575 na
ścianę południową oraz Andrzeja i Katarzyny z ok. 1580 roku na ścianę nawy
północnej. Starosta opinogórski Jan Błażej Krasiński dobudował
zakrystię. Od 1739 prowadzono prace mające na celu przekształcenie stylu budowli w barokowy. W 1747 roku na jego zlecenie, wnętrze kościoła
ozdobił polichromią malarz Sebastian Eckstein. Marmurową kropielnicę
w kruchcie ufundował w I pół. XIX w. generał Wincenty Krasiński z
Opinogóry. W II pół. XIX w. na zlecenie Ludwika Krasińskiego, budowniczy
Wincenty Rakiewicz powiększył dwukrotnie podziemia i przebił do nich
osobne wejście od strony południowej, dla swobodniejszego rozmieszczenia
grobowców i katakumb. Ludwik Krasiński ufundował również obecny
marmurowy ołtarz główny i marmurową posadzkę w całym kościele. Z XIX
wieku pochodzą zapewne posągi świętych na filarach bramy na cmentarz
kościelny. Posąg z lewej przedstawia patrona parafii św. Jana
Chrzciciela, posąg z prawej - św. Augustyna, którego regułę przyjął
zakon kanoników regularnych. Kościół
uszkodzony w 1915 roku przez niemiecką artylerię, został odbudowany
staraniem ówczesnych właścicieli Krasnego Ludwikę i Adama Krasińskich.
Obecnie elewacja kościoła jest w remoncie.
tablica z ok. 1740 z napisem dotyczącym fundacji kościoła 1570-75 |
nawa północna, nagrobek Andrzeja i Katarzyny Krasińskich z 1581 roku |
neobarokowy ołtarz w nawie boczne z II poł. XIX wieku, z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem z II poł. XVII wieku |
kierunek zachodni, chór muzyczny, po 1739 roku |
nagrobek Jana Kazimierza Krasińskiego, zm. 1669 |
Zauważcie piętrowy nagrobek z dwiema postaciami kobiecymi , po 1663, uzupełniony w II poł,. XIX w. |
Powyższy nagrobek wystawił go po śmierci swej drugiej żony Amaty - wojewoda płocki Jan Kazimierz. Wnękę niszy ujętą w archiwoltę rzymskiego łuku z czarnego marmuru rozdziela prosty gzyms. Rzeźbione w brązowym marmurze postacie kobiet, leżą w długich XVII - wiecznych strojach poważnych matron. U góry - pierwsza żona wojewody Urszula Grzybowska zmarła w 1647 roku, u dołu druga żona - Amata Andrault de Langeron zmarła w 1663 roku. Pilastry łuku dźwigające gzyms ozdobione są barokowymi kapitelami i główkami aniołków oraz elementami dekoracyjnymi. Ozdoby te są wykonane z alabastru i kontrastują z ciemnym marmurem architektonicznego łuku. Nad górnym gzymsem barokowa tablica inskrypcyjna w dekoracyjnym obramowaniu. Po jej bokach pilastry z alabastrowymi głowicami, zdobione barokowymi ostrosłupami również z alabastru. Całość dobrej roboty, byc może warsztatu krakowskiego (źródło opisu)
Podziemia mają być udostępnione od czerwca.
Wieża - zbudowana w XIX wieku (1870-1890) w stylu neogotyckim z inicjatywy hr. Ludwika Krasińskiego. Zaprojektowana przez Wincentego Rakiewicza, zbudowana została na planie prostokąta. Początkowo pełniła rolę pawilonu parkowego z tarasem widokowym. Z czasem wnętrza jej przekształcono na mieszkania służby folwarcznej.
widok od strony parku |
widoczny herb Krasińskich |
wjazd do parku |
Zespół
pałacowo - parkowy - dziś zaniedbany. Na przełomie XVIII i XIX
wieku wybudowano pałacyk w stylu klasycystycznym. oczywiście dziś nie
zachowany. nowe założenie pałacowo -parkowe ufundował hrabia Ludwik Krasiński,
ożeniony w roku 1860 z Elizą z Branickich, wdową po Zygmuncie Krasińskim
(przypominacie sobie Opinogórę?). Założenie miało składać się z pałacu
usytuowanego w rozległym parku, otoczonego murowanym ogrodzeniem z bramą
wjazdową i neogotycką wieżą przybraną oraz położonym na skrajach tego
parku zespołem budynków gospodarczych. Pałac zaprojektował Zygmunt
Rozpendowski, a jego budowa toczyła się w latach 1860-1862. Po śmierci hrabiego
Ludwika w 1895 r. nastąpił stopniowy upadek posiadłości. Krasne odziedziczyła
jego córka Maria Ludwika, która w 1901 r. wychodzi za mąż za Adama
Czartoryskiego.
willa Kocha - Kres istnieniu pałacu
przynosi II wojna światowa. Północne Mazowsze znalazło się w prowincji Prusy
Wschodnie kierowanemu przez Ericha Kocha. Kazał zburzyć dawny pałacyk, a na
jego miejsce postawić żelbetonowy budynek. 17 stycznia 1945 roku wycofujący się
Niemcy wysadzili willę w powietrze. Oto, co pozostało do dziś:
W ogóle park jest w tragicznym stanie... szkoda pisać. Jedynie stary drzewostan opowiada historię tego miejsca.
Ludwik Krasiński jako wielbiciel hodowli koni, założył również w Krasnem stadninę koni
Pisząc szczerze jakoś po tej wizycie zrobiło mi się smutno. Chyba widok parku zupełnie mnie przygnębił. Jednocześnie ciesze się, że trwają prace konserwatorskie w kościele i że podziemia niedługo będą czynne. Pochowana tam została obok drugiego męża Eliza z Branickich Krasińska. nie chciała po śmierci spocząć w Opinogórze obok Zygmunta. Jak wiadomo, z Ludwikiem była o niebo szczęśliwsza.
* wszystkie zdjęcia zostały wykonane 6 maja 2014 roku.
** zabytki zostały podlinkowane do szerszych wiadomości.
*** Więcej o kościele - OPIS PLUS DOBREJ JAKOŚCI ZDJĘCIA - na stronie sztuka.net TUTAJ
Krasne to oczywiście wspaniała historia rodu Krasińskich...
OdpowiedzUsuńCiekawa jest też tajemnica związana z II wojną światową, Koch mimo że skazany na karę śmierci zmarł w polskim więzieniu dopiero w 1986 roku! Podobno liczono, że wyjawi tajemnicę ukrycia bursztynowej komnaty.
Koch był nadprezydentem prowincji od 1933 roku. Upatrzył sobie Krasne, gdyby nie to dziś może byłyby ruiny pałacu, a nie betonowej willi.
UsuńA Krasińscy osiedlili się w Krasnem w XIV wieku i pozostali właścicielami do roku 1905, gdy Krasne jako wiano ślubne przeszło w ręce Czartoryskich.
W parku jest też ponoć najdłuższa aleja grabowa w Europie licząca 1,5 km i drzewa sprowadzone z Kanady, Mandżurii i z rejonu Morza Śródziemnego. Ile się do dziś zachowało z tego, nie wiem...
serdeczności
Nigdy nie byłam w Krasnem, ale niewątpliwie warto odwiedzić to miejsce. Wielka szkoda, że park jest w tak opłakanym stanie. Może uda się zdobyć pieniądze, żeby Krasne rozkwitło tak jak Opinogóra? Oby! Dziękuję za tę relację.
OdpowiedzUsuńWyremontowano wieżę jak widać na zdjęciach (mam też stare robione przed laty lustrzanką, ale niestety nie mam skanera i nie mogłam ich tu wykorzystać). Prace trwają przy kościele, co cieszy. W samym parku ścięto jedynie zarośla za wieżą, zapewne na potrzeby uroczystości jaka ma być na poczatku czerwca. Nie ma tu żadnych alejek, jedynie wydeptane ścieżki. Jak to się mówi: aż strach się bać. Nic się nie zmieniło od czasu, jak byłam tu jakieś szesnaście lat temu i robiłam zdjęcia willi Kocha. Wówczas była to zima i wszystko robiło przygnębiające wrażenie.
UsuńPozdrawiam :)
Z przyjemnością oglądnęłam Twą fotorelację. Nie znam tego miejsca. Wielki żal, że brak pieniędzy na utrzymanie takich zabytkowych miejsc. A może to tylko brak gospodarza, który by zadbał jak należy.
OdpowiedzUsuńNie dziwię się, że zrobiło Ci się smutno. Bo to jest smutne, gdy widzi się jak piękno niszczeje, poddając się czasowi.
Wiele fotek zabytkowych mogą mieć b.studenci SGGW, ART, którzy corocznie odbywali praktyki w tamtejszym b.PGR. W latach 50/60 mieszkałem tam i widziałem "pstrykania".Jest informacja aby nie kopiować tekstów i fotek. Droga Pani ja mogę uzupełnić wiedzę o Krasnem i pokazać foto, których Pani nie zna.A alejki są np przy stawach D i K. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziękuję:) Wpis o zakazie kopiowania tekstów dotyczy raczej opinii książkowych. Zdjęcia i tak można zapisać jak ktoś chce, ale są w małej rozdzielczości na blogu :)
UsuńJeżeli chciałby się Pan podzielić wiedzą i fotografiami publicznie np. na tym blogu może być tak zwany "wpis gościnny" Pana autorstwa. Jeżeli chciałby Pan nawiązać ze mną kontakt ze względu na muzealne wartości zdjęć: beata.wozniak@muzeumromantyzmu.pl Będę bardzo zobowiązana za skany zdjęć i opis :) Może udałoby się to dalej pokazać? :) Krasnem interesuję się również ze względu na osobę Marii Ludwiki Krasińskiej, córki Ludwika Krasińskiego i Magdaleny z Kieżgajłłów. Ale to już dłuższa opowieść :)
pozdrawiam serdecznie