Elizabeth Cooke, Ciemne dzikie kwiaty.

Ciemne dzikie kwiaty to kolejna część autorstwa Elizabeth Cooke, która przeniosła mnie do Rutherford Park. Od razu wspomnę o tym, że na końcu powieści odnaleźć można fragment jeszcze jednej książki, będącej zapowiadającej kontynuację. Ponownie spotykamy się w majątku Cavendish’ów. Jest rok 1915, trwa pierwsza wojna światowa. Do wojska zaciągnął się nie tylko Harry, syn Octavii i Williama, ale również lokaje Nash i Harrison. Ci ostatni pisują listy do pokojówek Mary Richards i Jenny Best. Harry, pilot myśliwca, ma dwie siostry, ale to on jest dziedzicem majątku. Rodzice zamartwiają się, więc o jego bezpieczeństwo. W dodatku Octavia i William przechodzą małżeński kryzys. Jedną z przyczyn stał się ubiegłoroczny namiętny romans Octavii z przystojnym Amerykaninem. Kobieta, co prawa wybrała męża i dzieci, ale nadal nie może zapomnieć o mężczyźnie, który skruszył jej lód w sercu. Ta dramatyczna strata miłość jest dla niej trudna do zniesienia. Podobnie John Gould nie może zapomnieć i planuje wrócić do Anglii na parowcu o nazwie Lusitania. Starszy o dwadzieścia lat William, czuje się przybity, a wszystkie skrywane zmartwienia odcisną piętno na jego zdrowiu. Octavia pragnie jednak zmian w swoim sztywnym życiu i niejednokrotnie zwycięża w starciu z flegmatycznym nieco Williamem, który nie chce zmieniać istniejącego porządku. 

Elizabeth Cooke ponownie starannie wprowadza czytelnika w klimat epoki. Świadomie korzysta z faktów historycznych (np. zatonięcie Lusitanii 7 maja 1915 roku), otwarcie określa ówczesne tło obyczajowe i społeczne. Jej opisy są momentami brutalne i niemal rzeczywiste. Pokazuje jak zaczęła zmieniać się pozycja kobiety, które w końcu zaczęły być samodzielne. Autorka potrafiła także plastycznie oddać emocje, wewnętrzne walki, które szargały bohaterami podczas opisywanych wydarzeń. Każdy z nich ma przecież marzenia, plany na przyszłość i fantazje. Elizabeth Cooke liczy na zrozumienie i wrażliwość czytelnika, czeka na jego samodzielne wnioski. Fabułę przekazuje bez pośpiechu i zadęcia. Cooke ponownie przeskakuje z jednej historii do drugiej. To jednak dobra powieść i co najważniejsze czytelnika z niecierpliwością może nadal wyczekiwać jej kontynuacji.  

Elizabeth Cooke, Ciemne dzikie kwiaty, wydawnictwo Marginesy, wydanie 2015, tłumaczenie Agata Żbikowska, cykl: Rutherford Park (TOM 2), okładka miękka ze skrzydełkami, stron 368.

 
* Tajemnice Rutherford Park