Rhys Bowen, Prawo panny Murphy.

Rhys Bowen stworzyła postać, której po prostu nie da się nie lubić. Panna Molly Murphy pochodząca z wioski Ballykillin w irlandzkim hrabstwie Mayo, nie należy do osóbek grzecznie ułożonych, ale pyskatych i nazbyt nieposłusznych, acz wielce inteligentnych i błyskotliwych. Mimo swoich dwudziestu dwóch lat nie wyszła za mąż, bo to nie jest szczytem jej marzeń. Pragnie osiągnąć w życiu coś więcej, a dzięki uczestniczeniu w lekcjach z pannami z wyższej sfery, zdobyła wiedzę, która jeszcze bardziej przyczyniła się do ukształtowania jej charakteru, marzeń i ambitnych planów. Mieszkała w rodzinnym domu dopóki nie miało miejsce feralne zdarzenie z paniczem Justinem. Pewna wszelkich obaw, pakuje niewielki tobołek i ucieka przed wymiarem sprawiedliwości do Anglii. Gdy zjawia się w Liverpoolu, być może to przypadek, a być może przeznaczenie sprawia, że spędza noc u Kathleen O’Connor, która prosi ją o pewną przysługę. Molly podszywa się pod nową znajomą, dostaje pod opiekę dwójkę dzieci i wyrusza w podróż przez ocean. Gdy jednak dociera do Ellis Island, nocą zostaje zamordowany jeden z pasażerów, a dziewczyna wraz z pewnym młodzieńcem stają się podejrzanymi o dokonanie zbrodni. Aby utwierdzić o swoich racjach przystojnego kapitana policji w Nowym Jorku, Daniela Sullivana, Molly rozpoczyna śledztwo na własną rękę.

Świetna kryminalna powieść w stylu retro, którą czyta się z wielką przyjemnością i na „jednym wydechu”. Rhys Bowen świadomie i z pełna premedytacją wprowadza czytelnika w świat imigrantów, przybyłych do Nowego Jorku w poszukiwaniu pracy i nowego, lepszego życia. Jest rok 1901, miasto rozrasta się w szybkim tempie, a Autorka przedstawia, w jakim kierunku ten rozwój biegnie. Odwiedzamy ciasne, brudne, robotnicze mieszkania w blokach; przestronne i bogate domy nuworyszy; dzielnice, które nie powinna odwiedzać pod żadnym pozorem samotna panna. Z drugiej strony Bowen dokonuje zarysu ówczesnych praw rządzących w świecie imigrantów skupionych w Nowym Jorku. Ciekawie odwzorowana została również podróż na statku trzecią klasą. Autorka nie zapomina również o ówczesnym ubiorze i spożywaniu pokarmów.

Książka od początku do końca trzyma czytelnika w napięciu. Spostrzeżenia i myśli panny Molly są trafne i niejednokrotnie wzbudzają uśmiech na twarzy czytelnika. Dialogi są bardzo dobrze skonstruowane, podobnie zresztą jak cała fabuła. Warto zaznaczyć, że jest to pierwsza część przygód Panny Molly. Kolejnego tomu serii, który zatytułowany jest Śmierć Rileya, nie mogę się już doczekać. Na okładce książki można doczytać, że Rhys Bowen za Prawo panny Murphy otrzymała w 2001 roku nagrodę Agatha Award, a Śmierć Rileya w 2002 roku znalazł się w finale tego konkursu. Na stronie Autorki odnalazłam książki, które do tej pory już się ukazały w serii. Mam nadzieję, że wkrótce wszystkie zawitają na polskim rynku. Jak najbardziej polecam!

 

Rhys Bowen, Prawo panny Murphy, Oficyna Noir Sur Blanc, luty 2013, Tytuł oryginału: Murphy's Law, tłumaczenie: Joanna Orłoś-Supeł, okładka miękka, stron  328.

Rhys Bowen to pseudonim literacki Janet Quin-Harkin, autorki ponad stu książek. Pisarka urodziła się w 1941 roku w Bath w Anglii, a obecnie mieszka z mężem i dziećmi w San Francisco. Pierwszą powieść opublikowała pod koniec lat dziewięćdziesiątych, wcześniej pracowała dla BBC i Australian TV. Dała się poznać serią książek o przygodach konstabla Evana Evansa, ale dopiero cykl o śledztwach Molly Murphy ugruntował jej pozycję jako mistrzyni kryminału w stylu retro. 

strona Autorki