Agnieszka Lingas-Łoniewska, W zapomnieniu.

Tytuł adekwatny do stanu ducha czytającego wspomnianą powieść. W zapomnieniu utkwiłam, bowiem na parę ładnych godzin, choć nie przeczę, że z przerwami przywołującymi mnie do obowiązków domowych i dzieci. Mimo, że zazwyczaj czytam nocami i nie przeszkadza mi to w normalnym funkcjonowaniu w ciągu dnia, to dziś ból głowy niemal doprowadzał mnie do szalu. Mimo to byłam jak najbardziej w przedziwnie dobrym humorze, a co więcej pozytywnie nakręcona do życia i pełna energii, którą spożytkowałam na poczet domowych zajęć. W ciągu dnia zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje zazwyczaj po książkach Agnieszki Lingas- Łoniewskiej. Doszłam do wniosku, że kolejny raz zostałam porwana w wir wybuchowej mieszanki emocji i uczuć, które skondensowane zostały w książce i którym w niewiarygodny sposób uległam. Po skończeniu książki odczuwałam nie tylko napięcie, ale również swoiste wyczerpanie emocjonalne. Autorka potrafiła tak skonstruować fabułę, że czytelnik ma do czynienia z istnym wulkanem. Po raz kolejny też, a pisałam już o tym przy książce Bez przebaczenia, porównałam twórczość Agnieszki Lingas – Łoniewskiej do jednej z amerykańskich autorek romansów Nory Roberts. O ile jednak ta druga pisze i opowiada o uczuciach w subtelny, wysublimowany i delikatny sposób, o tyle ta pierwsza wykonuje to w sposób zadziorny, zawadiacki, twardy, silny, mocny. To niesamowicie przyciąga i emanuje na czytającego.To co je łączy to niewątpliwie oprócz miłosnych wątków, pomysłowość.

W zapomnieniu poznajemy Magdę Lasocką, która po studiach wraca do Wałbrzycha, aby podjąć pracę pedagoga w swojej starej szkole i zamieszkać w odziedziczonym po babci mieszkaniu. Spotyka dawnych znajomych, którzy ze względu na sytuacje rodzinne i środowisko, w jakim wyrośli tkwili w szemranych interesach, w świecie nielegalnie zarobionych pieniędzy, plastikowych lalek i trefnych samochodów i sprzętu. Jednym z nich jest Michał Langer, który sprawuje opiekę nad swoim dziesięcioletnim bratem Marcinem. Mimo, że dba o brata, nie przykłada się jednak zbytnio do roli opiekuna, a pozostawiony samemu sobie chłopak sprawia kłopoty wychowawcze w szkole. Nowa pedagog postanawia pomóc Michałowi w opiece nad Marcinem i sprawić, by porzucił lewe interesy. Szybko jednak okaże się, że między dwojgiem młodych ludzi zaiskrzy, a rodzące się uczucie będzie również przynosiło ból i cierpienie. Nie tak łatwo, bowiem zamknąć stare furtki, gdy nowe się otwierają.

Trzeba mieć stalowe nerwy, aby dotrwać z bohaterami do końca powieści. Wraz z upływem stron wzrasta podenerwowanie i rozdrażnienie. Niecierpliwość nie jest tu jednak wskazana, mimo, że Autorka serwuje czytelnikowi burzę żaru, miłości, namiętności, przyjacielskiej lojalności, zdrady, wierności, oddaniu sprawie. To powieść o prawdziwej miłości, ale pełna dramatycznych zwrotów, które serwują czytelnikowi przyspieszony rytm bicia serca. Takie właśnie powieści w wykonaniu Agnieszki Lingas - Łoniewskiej, napisane na dwieście procent normy, lubię. Dobrze napisana i z przemyślaną fabułą od początku do końca. To również książka, którą się czyta jednym tchem i która może być asumptem do przemyśleń. Warto pamiętać bowiem, że istnieją miasta, dzielnice, środowiska, w których dzieci bez odpowiedniego wsparcia i wskazówek nie potrafią prawidłowo poprowadzić swojego życia. Alkohol w rodzinie, kradzieże, bijatyki, paserstwo, ulica czynią z nich ludzi, którymi nie chcą być.  Jak wydostać się z takiego kotła i czy jest to możliwe? W zapomnieniu daje niewątpliwie nadzieję i jedno z dróg prawdopodobnych odpowiedzi na te pytania. 

Agnieszka Lingas-Łoniewska, W zapomnieniu, wydawnictwo Novae Res,  oprawa miękka ze skrzydełkami, wydanie pierwsze, maj 2012, stron 340.

Jest to recenzja przedpremierowa. Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Autorki.