K.A. Figaro, Próba życia.

(prebook)

         Mówiąc szczerze jestem zażenowana nie tylko książką, ale przede wszystkim sobą i swoim czytelniczym upadkiem. Uwielbiam romanse, ale dobre powieści, tę powieść nie wiem nawet w jakich kategoriach zakwalifikować. To będzie jedyna pewnie, na co najmniej "setkę", niepochlebna opinia. Kto nie chce, niech nie czyta i nie psuje sobie humoru. Ja jestem rozczarowana i zawiedziona.

         To jest chyba jakiś kiepski żart. Nie mam pojęcia w jakim celu został napisany przez Autorkę  tom trzeci.  Przykro to pisać, ale ta książka w ogóle nie powinna ujrzeć światła dziennego. Tu nie ma żadnych konkretów, a wszystko, co jest rozwleczone na ponad trzystu stronach powinno być zamknięte w dziesięciu (o ile). Książka niemiłosiernie rozwlekła, opisująca jedno w kółko i to samo, w dodatku z niejednoznacznym zakończeniem. Będzie więc tom czwarty jako kontynuacja. Nawet mogłabym napisać jak będzie wyglądała fabuła...

          Próba życia opisuje losy Dymitra i Łucji po rozstaniu. Ona jest w Hiszpanii u swojej kuzynki, on nadal bryluje na salonach towarzyskich w Polsce, w spelunkach, pubach i barach. Potwierdziło się, że Dymitr to w każdym aspekcie antymężczyzna (nie używam tu słów, które się nasuwają). Jest zimny, wyrachowany, egoistyczny i narcystyczny. W dalszym ciągu nie szanuje kobiet, w dalszym ciągu nie wierzy w ojcostwo, w dalszym ciągu nie przyjmuje żadnych rad, w dalszym ciągu jest dużym dzieciakiem. Bawi się, imprezuje, a obok alkoholu pojawia się hazard.  W tym wszystkim przez wiele miesięcy myśli o Łucji go nie opuszczają. Urasta to do rangi obsesji, a nie tylko tęsknoty. Jak ją określa, to już zupełnie inna sprawa (sic!). Rozumiem trudne dzieciństwo, ale to co funduje nam w charakterystyce i zachowaniu Dymitra Autorka, to totalny odlot. Cały czas czekałam na zapowiedzianą zmianę bohaterów i zapowiadany podstęp (chyba, że to jest zniknięcie Łucji). Rolę Dymitra z biegiem stron coraz bardziej nienawidziłam. Trzeci tom potwierdza jedynie moje przypuszczenia. Czy taki bohater zasługuje na uwagę jakiejkolwiek kobiety? Czy tylko bogactwo i seks liczą się w życiu? Z drugiej strony praktyczne wszystkie kobiety zaprezentowane w powieści są zepsute, naiwne, infantylne. Liczy się dla nich przygodny seks, nic więcej. Czy my kobiety rzeczywiście jesteśmy wszystkie tak głupie?

        Łucja chciałaby, aby Dymitr się zmienił. Ciągle marzy o tym, że kiedyś połączy się z ukochanym. Pragnie jednak nadal żyć w ukryciu i pod zmienionym nazwiskiem. Kontakt utrzymuje jedynie z ojcem Dymitra, Sebastianem i własnymi rodzicami. Tak mijają miesiące. W tym czasie w życiu Łucji pojawia się wdowiec Aleks. W trzecim tomie Łucja nie spotyka się z Dymitrem, chyba że w erotycznym śnie. Te ostatnie jednak zaczynają u Łucji dotyczyć też Aleksa. 

          To nie jest dobra książka. Osobiście nie zrozumiałam przesłania tego tomu. On stacza się na dno, czytelnik domyśla się, że nieuchronnie prowadzi to do katastrofy i wie zresztą, że tragedia wszystko potem zmieni (ale to pewnie tom czwarty). Ona staje się dobrą i ułożoną młodą kobietą, wychowującą dziecko i zupełnie zdystansowaną do mężczyzn. Cóż po pierwszej części, przeczytałam drugą i mimo tego, że obiecałam sobie, że nie sięgnę po część trzecią, ciekawość zwyciężyła, bo a nuż będę zaskoczona? Nic bardziej mylnego. Będzie część czwarta? Zapewne.

K.A. Figaro, Próba życia, wydawnictwo Lipstick Books, wydanie 2020, cykl: Rozchwiani, t. 3, okładka miękka, stron 332. premiera 12.02.2020 r.