Agnieszka Lingas-Łoniewska, Piętno Midasa.

Jakub wychowywał się na wrocławskim „Trójkącie Bermudzkim”. Nic dobrego nie nauczył się od swoich rodziców, a mimo to ciągnęło go do książek i zdobywania wiedzy. Tak właściwie nie wiadomo, jakby potoczyło się jego życie, gdyby nie Grabarz, który stał się jego opiekunem, sponsorem, mentorem. Dzięki niemu przez lata zapoznawał się z zależnościami istniejącymi w mafijnym półświatku, a jednocześnie szkolił i doskonalił w sztukach walki oraz we wszystkim tym, co potrzebne było mu w spełnianiu potem swoich obowiązków. Jakub jest świadomy roli do jakiej został przygotowany, a mimo to pragnie też normalnie żyć: studiować, kochać, założyć rodzinę i zajmować się fotografią. Wiernie jednak stoi przy Grabarzu, którego traktuje jak ojca i któremu wdzięczny jest za wyciągnięcie z bagna. To oczywiście nie powinno iść w parze. Gdy więc dochodzi do tragedii, Midas decyduje się na samotność.  

Mijają lata, a Midas wciąż nie zostaje rozpoznany przez policyjne środowisko. Sprawą zajmuje się Karolina Linde. Traf chciał,  że Midas i Karolina spotykają się, a między nimi wyczuwalna jest nić porozumienia i to, czego mężczyzna nie czuł od lat. Pytanie przed nim stoi otwarte: zaryzykować czy nie brnąć w coś, co może okazać się szalone i niebezpieczne. Wydaje się, że uczucia zawsze wygrywają.

Piętno Midasa Agnieszki Lingas – Łoniewskiej to powieść, którą dość trudno odczytać poprzez przyjęte normy, zasady etyczne i moralne. Być może też dlatego powieść posiada dwa alternatywne zakończenia. Właściwie nie ma idealnego wyjścia z zarysowanej przez autorkę fabuły. Zarówno z jednym, jak i drugim wariantem trudno się do końca pogodzić. Autorka zostawia czytelnikowi dokonanie własnego wyboru zakończenia i jednocześnie stawia pytanie, po jakiej stronie opowiedziałby się będąc w podobnych okolicznościach.

Perspektywa pokazania i tłumaczenia czynów człowieka będącego mordercą na zlecenie poprzez zastosowany przez autorkę pryzmat powoduje, że czytelnik próbuje zrozumieć motywację bohatera powieści. Co więcej, zaczyna go darzyć sympatią, a obserwując pewne jego działania, nawet podziwiać. Midas jest bowiem uczynny, opiekuńczy i wyczulony na ludzką krzywdę. Jednocześnie czytelnik świadomy jest tego, że to morderca, człowiek, który pozbawia życie innych ludzi, a nawet – przygotowuje do tego zajęcia kolejną osobę. Jego życie naznaczone jest krwią. Z drugiej strony może ktoś powiedzieć, że Midas zabija przecież same „czarne charaktery”, więc stoi po jasnej strony mocy. Mamy więc ogromną sprzeczność, która sprawia, że czytelnik w postawieniu osądów dokonuje wewnętrznej walki. Przyznam się, że nie wiem jakie jest właściwe wyjście z tego impasu.

To dobra książka, która zawiera niemal filmowe kadry, ale należy podejść do niej z dystansu i podjąć próby odpowiedzi dotyczącej kwestii moralnej. Bez tego wszystko inne może ulec spłyceniu, zbagatelizowaniu, wypowiadaniu banalnych zachwytów i  przede wszystkim niezrozumieniu intencji autorki. 

Agnieszka Lingas-Łoniewska, Piętno Midasa, wydawnictwo Novae Res, wydanie 2016, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 360.