Dorota Pasek, Czas gniazdowania.

Nie wiem, doprawdy, nie wiem, gdzie się uchowała dotąd Pani Dorota Pasek ze swoimi książkami. Jak wiecie jestem bardzo sceptyczna, jeśli chodzi o romanse pisane na gruncie polskim. Nie ma zaskoczenia, ciągle to samo. A tu proszę, wielka niespodzianka! Można napisać krótko: wspaniały współczesny romans napisany pięknym stylem (niech was nie wystraszy początek) z fantastycznie wykreowaną i ułożoną fabułą. Czas gniazdowania to powieść, która wzbudza emocje i porusza serce.

Dwudziestoośmioletnia Sara Leszczyńska, nauczycielka, ma rzeczywiście, jak głosi książkowy blurb, trzy domy. W jednym- nazywanym „domem ojca” - mieszka; drugi - leżący po drugiej stronie ulicy i należący niegdyś do babci, a teraz do niej, jej siostry i matki - wynajmuje; o remoncie trzeciego - przekazanego jej przez ciotkę, położonego nad brzegiem jeziora - jedynie marzy. Pewnej jesieni udało się wynająć domek babci trzydziestoparoletniemu Grzegorzowi Solerowi. Sarze wydaje się samotnikiem, uciekinierem, trochę mrukliwym i gburowatym mężczyzną. Nie wchodzi z nim w bliższy kontakt niż to nakazuje ludzka życzliwość. Wszystko zmienia się po paru tygodniach, gdy Sara traci nieco zdrowie w niefortunnym wypadku samochodowym. Jej siostra wpada na szatański pomysł, że Grzegorz może przecież przeprowadzić się do Sary i pomóc jej przy domu. Wspólne rozmowy, chwile, zbliżają Sarę i Grzegorza. O ile jednak losy Sary są dobrze znane Grzegorzowi, o tyle Sara nic zupełnie nie wie o Grzegorzu. Co więcej, nie zadaje pytań. To niestety będzie miało swoje konsekwencje.

Sara i Grzegorz mają własne historie i dźwigają na barkach doświadczenia, które pozbawiły ich wewnętrznej naiwności. Dwoje zagubionych, ale odnalezionych. Obojgu brakuje prawdziwej miłości i pokładania ufności w postępowanie drugiej osoby. Zawiedzeni przez bliskich, pielęgnują w sercach ból. Autorka pokazuje jak stopniowo bohaterowie uwalniają się z tych kłębów martwoty, jak radzą sobie z rozczarowaniami. Jednocześnie jasno pokazuje, że każde doświadczenie zostawia w nas swój ślad, wewnętrzne znamię. Autorka nie boi się też poruszać spraw istotnych i ważnych szczególnie dla kobiet, które żyją według zasad obecnie powszechnie wyśmiewanych i uważanych za niemodne.

Czas gniazdowania absolutnie nie opowiada o bohaterach idealnych, ale naturalnych i swojskich. Krąg tychże bohaterów jest mały, a miejscem fabuły jest właściwie jedna miejscowość z rodzaju tych, gdzie wszyscy się znają. To jedna z tych powieści, która posiada magnetyzm i o której tak szybko się nie zapomina. Jednym słowem – WARTO.

Dorota Pasek, Czas gniazdowania, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2018, okładka miękka, stron 336.