Dinah Jefferies, Żona plantatora herbaty.

Dziewiętnastoletnia Gwendolyn Hooper parę tygodni temu poślubiła przystojnego trzydziestoparoletniego wdowca Laurence’a. Wyjeżdża z Gloucester, aby zamieszkać z mężem na Cejlonie (od 1972 roku Sri Lance), wyspie na Oceanie Indyjskim na południowy wschód od wybrzeży Indii. To samotna wyprawa, bowiem Laurence przybył na Cejlon znacznie wcześniej, a kochana kuzynka Fran nie mogła Gwen towarzyszyć. Jeszcze na statku Gwen poznaje Syngaleza, Savi’ego Ravasinghe, który w Kolombo pomaga jej przetrwać pierwsze chwile i szczęśliwie kieruje do Galle Face Hotel. 

Młoda kobieta zauroczona jest plantacją należącą do męża. Z biegiem dni powoli zaczyna dostosowywać się do nowych warunków i trybu życia. Poznaje Anglików Florence i Gregory’ego i Amerykankę Christinę mającą słabość do jej męża. Gwen czuje także, że Laurence zaczyna się od niej oddalać. Nie wie, w czym tkwi przyczyna. Pewnego dnia jednak dzięki psom odkrywa grób Thomasa Benjamina, a potem dowiaduje się o Caroline. Pragnie poznać całą historię, ale Laurence zdradza jej jedynie elementy. Gwen zaczyna czuć się rozczarowana. Jedynym pocieszeniem okazuje się wizyta w posiadłości kuzynki Fran. Niezbyt miłym zaskoczeniem okazuje się pojawienie również siostry Laurence’a, Verity, której zaborcze, złośliwe zachowanie nie należy do najwłaściwszych. Izolacja Gwen staje się coraz bardziej dotkliwsza. W dodatku nie jest do końca przekonana, co tak właściwie zdarzyło się na balu między nią a artystą Savim Ravasinghe. Nie jest również świadoma przyczyn istniejących animozji między Laurencem, a Savim. Jedyną pomoc uzyskuje od starszej służącej Naveeny. Obydwie przez lata będą ukrywać prawdę.

Żona plantatora herbaty to powieść, która przesycona jest zapachami roślin. Autorka sugestywnie i plastycznie odtwarza atmosferę lat 20. i 30. XX wieku na Cejlonie: krajobrazy, klimat, zgiełk miasta, głosy natury na prowincji. Skrzętnie przedstawia stosunek Brytyjczyków do mieszkańców Cejlonu, drastyczną różnicę w poziomie życia, wewnętrzne podziały między służbą pracującą w domu, a zwykłymi robotnikami, obowiązujące zasady, uprzedzenia rasowe, przemoc wobec pracowników i niepokoje polityczne. W fikcyjną fabułę zręcznie wplata fakty, tak jak czarny czwartek na giełdzie nowojorskiej, prawdziwą nazwę herbaty Lipton, rolę reklamy w gazetach końca lat 20. XX wieku. Warto nadmienić, że początkową inspiracją dla dalszych poszukiwań autorki, stały się wspomnienia jej teściowej obejmujące lata jej dzieciństwa w Birmie i Indiach.

Przede wszystkim jednak powieść porusza problem koloru skóry i możliwość urodzenia dziecka o ciemnej karnacji spłodzonego przez białych rodziców. Autorka w posłowie przypomina również głośną sprawę Sandry Laing, która w roku 1955 urodziła się w rodzinie białych Afrykanerów w RPA. Jej rodzice należeli do partii popierającej politykę apartheidu, a dziadkowie też byli biali. Sandra urodziła się z czarną skórą, charakterystycznymi rysami i kręconymi włosami. Z medycznego punktu widzenia jest to możliwe, podobnie jak urodzenie bliźniąt o odmiennym kolorze skóry. Nie wiem czy pamiętacie, ale kwestia ta również poruszana była w serialu „Chirurdzy” lub „Ostry dyżur”.  Należałoby wniknąć w badania genetyczne. Doczytałam się również, że w 2010 roku w Londynie urodziło się białe dziecko mające czarnoskórych rodziców. Lekarze stwierdzili, że dziewczynka na pewno nie jest albinoską. Jej rodzice nie posiadali żadnych korzeni mieszanych. Z kolei w 2005 roku Brytyjka Kylie Hodgson została mamą bliźniaczek, z których jedno dziecko było białe, a drugie czarne.[1] Eksperci twierdzą, że bliźnięta o wyraźnie różnym kolorze skóry zdarzają się raz na milion urodzeń. Narodziny dwukolorowych bliźniąt zdarzają się, kiedy matka i ojciec sami mieli "mieszanych rodziców". Dzieci odziedziczyły odrębne geny odpowiedzialne za kolor skóry.

Fabuła powieści rozciągnięta została na przestrzeni kilku lat. Gwen nie może pogodzić się z ciągle krwawiącym sercem. Ból staje się nie do zniesienia, ciężar winy dławi i przytłacza Gwen. Ukryć, aby ratować. Znaleźć w sobie siłę, aby dojrzeć i żyć. To powieść o konsekwencjach podjętych katastrofalnych decyzji mających wpływ na małżeństwo Hooper’ów, która wzbudza w czytelniku wiele emocji. Warto.

---

[1] Źródło: http://wiadomosci.onet.pl/wielka-brytania-i-irlandia/londyn-czarnoskorzy-rodzice-biale-dziecko/5zngg

 

Dinah Jefferies, Żona plantatora herbaty, wydawnictwo HarperCollins, wydanie 2016, tytuł oryginalny: The Tea Planter's Wife, tłumaczenie: Hanna Hessenmüller, okładka miękka, stron 478.

 

http://www.dinahjefferies.com/