Jo Beverley, Skandalistka.

Powieść A Scandalous Countress Jo Beverley miała swoją premierę w 2012 roku. Obecnie w Polsce czytelniczki romansów historycznych mogą się również nią cieszyć. 

Wkraczamy w wiek osiemnastowiecznej Anglii, gdzie jeszcze panuje moda na peruki i pudrowanie włosów. Nic jednak w przypadku warunków zawierania małżeństw absolutnie nie ulega zmianie. Bohaterka powieści, Georgia, została wydana za mąż w wieku zaledwie szesnastu lat. Miała jednak to szczęście, że mąż był młody, miał wówczas zaledwie dziewiętnaście lat i szybko zawiązała się między nimi nic porozumienia. W dodatku Dickon Maybury był dobrze znanym sąsiadem i majętnym spadkobiercą tytułu. Młodych nie łączyła głęboka miłość, ani nawet namiętność, a jedynie silna przyjaźń. Gdy Dickon osiągnął pełnoletniość wraz z żoną opuścił wiejski majątek oraz matkę i osiadł w Londynie. Wówczas zaczęła się prawdziwa zabawa.  Obydwoje młodzi, spragnieni przygód, szaleństwa, korzystali z życia towarzyskiego i wydawali pieniądze na zbytki. Bale, przyjęcia, maskarady, utrzymywanie domów, bogata garderoba – to wszystko oczywiście kosztowało, ale młodzi nie byli oszczędni. Georgia była w swoim żywiole, gdy flirtowała z mężczyznami. Dickonowi szaleństwa żony się nawet podobały, aczkolwiek wbrew swawolnemu zachowaniu, byli sobie wierni.

Pewnego ranka po jednej z nieprzespanych hulaszczych nocy, Georgia zostaje obudzona przez matkę i powiadomiona, że jej mąż, dwudziestotrzyletni Dickon zginął w pojedynku. Hrabina Hernescroft i jej syn Perry, brat Georgie, już wiedzieli, że po mieście krążyły skandaliczne plotki. Dla nich najważniejsze było zaradzenie tym oskarżeniom, zatuszowanie sprawy i uratowanie reputacji młodej kobiety. Georgia jako wdowa oczywiście utraciła prawo do posiadłości, które przechodziły jedynie w linii męskiej. Mogła zatrzymać jedynie rzeczy osobiste. Rodzina zadecydowała, że najbliższe miesiące spędzi w odosobnieniu, opłakując męża, w rodzinnej posiadłości Herne w Worcestershire. 

Mija rok i zbliża się koniec żałoby, a w Herne zostają przez ojca Georgie zorganizowane wyścigi konne. Pojawia się towarzystwo, a wśród nich były marynarz, zubożały baron Dracy (nie mylić z Darcym), który przyjeżdża tu z planem. Szkopuł w tym, że jedynie jego Cartagena musi w wyścigu pokonać Fancy Free. Tak się też dzieje, ale w przewidzianej wcześniej przez barona rozmowie, lord Hernescroft proponuje Dracy’emu poślubienie córki hrabiny Maybury i jej posag. Mimo tego, że Dracy słyszał skandaliczne plotki o młodej dziewczynie, to jednak rozmowa z nią podczas obiadu wydanego w Herne jest nadzwyczaj interesująca. W dodatku Georgia, jako jedna z nielicznych spotykanych osób nie zwraca uwagę na jego widoczną szramę na twarzy. Zadaniem Dracy’ego było bliżej poznać młodą wdowę, natomiast Georgie została poinstruowana przez rodziców, że trwają rozmowy w sprawie Fancy Free toteż musi być dla lorda miłą towarzyszką. 

W kolejnych dniach plotki o Georgie powracają z jeszcze większą siłą. Darcy zaczyna być jej towarzyszem, los sprawi, że także powszechnie uznanym narzeczonym oraz opiekunem, obrońcą przed napastliwymi wrogami.  Mimo rodzącego się uczucia, Georgie jasno daje do zrozumienia Dracy’emu, że nie może poślubić przecież zubożałego barona. Liczy na to, że zainteresuje się nią jakiś książę, który sprawi, że powróci do rozrywek minionego życia. 

Georgia wydała mi się rozpieszczoną, samolubną, egoistyczną flirciarą, która zbytnio nie troszczyła się o męża i szybko chciała ponownie wyjść za mąż, aby wrócić do egzystencji pełnej zabaw i bogactwa. Jej przemiana jak dla mnie nie jest rzeczywista. Dracy z kolei od początku wzbudza sympatię. Pragnie zrujnowany, odziedziczony majątek przywrócić do dawnej świetności. Chce zainwestować w hodowle koni. Pieniądze zaproponowane przez lord Hernescrofta oczywiście kuszą go, ale świadomy jest tego, że żona z taką reputacją jak Georgie’a nie jest dla niego wymarzoną wybranką. 

W powieści jest więc skandaliczna, młoda wdowa, zawiązana intryga z ważnym listem w tle, liczne pogłoski rodzące kolejne plotki. Z drugiej strony autorka pokusiła się o wyjaśnienie ówczesnej pozycji wdowy, posagu, spadków, odtworzyła charakterystykę ubiorów i wystroju domów, a nawet wplotła informacje o systemach kanalizacyjnych Londynu. Warto również zauważyć, że Jo Beverley sprawnie operuje w rozmowach skrótami, przez co dialogi są zabawne, błyskotliwe, pełne ciętych ripost i metafor. Inteligencja czytelnika brana jest więc przez nią pod uwagę. Autorkę się za to lubi, albo nie. Pod względem pisania przypomina mi trochę charakter stylu Eloisy James. 

W powodzi poszukiwań odnalazłam wiadomość, że Skandalistka to 12 tom cyklu Malloren, a 13 tom dotyczy perypetii brata Georgie, Perry’ego Perriama.

Jo Beverley, Skandalistka, wydawnictwo BIS, wydanie 2016, tytuł oryginalny: A Scandalous Countress,cykl: Malloren, TOM 12,  przełożył Piotr Maksymowicz, oprawa miękka, stron 464.

strona autorki

Cykl Malloren

1. My Lady Notorious (1993) aka Lady Notorious
2. Tempting Fortune (1995)
3. Something Wicked (1997)
4. Secrets of the Night (1999)
5. Devilish (2000)
6. Winter Fire (2003)
7. A Most Unsuitable Man (2005)
8. A Lady's Secret (2008)
9. The Secret Wedding (2009)
10. The Secret Duke (2010)
11. An Unlikely Countess (2011)
12. A Scandalous Countess (2012)
13. Seduction in Silk (2013)

W Polsce ukazały się: 
   Cykl "Malloren" 

1. Występna dama 
2. Kuszenie losu 
3.  Zakazane zabawy 
4.  Sekrety nocy
5.  Diabelska intryga
6.  -----------
7. -----------
8. Sekret damy 
9. Potajemne zaślubiny 
10. Tajemniczy książę 
11. Nieoczekiwana hrabina
12. Skandalistka 
13. -----------