Królewskie pałace.

Nakładem wydawnictwa Arkady w 2012 roku ukazał się bardzo interesujący dodruk wydanego już w 1999 roku w Polsce albumu Królewskie pałace. Album ten, powstały pod redakcją Marcello Morellego,  możne nam służyć za przewodnik po największych i najpiękniejszych pałacach, będących niegdyś własnością możnych tego świata lub będących nadal w posiadaniu władców i arystokratycznych rodów.

W książce czytelnik odnajdzie wiadomości o pałacach zarówno znanych jak i mniej znanych. Mowa jest m.in. o Wersalu, Alhambrze, Escorialu, Sans- Sousi. Czytelnik znajdzie również informacje na temat polskiego pałacu w Wilanowie. Nie zapomniano również o pałacach orientalnych takich jak przykładowo  pałac Topkapi, czy Czerwony Fort w Delhi. Autorzy artykułów niczym przewodnicy oprowadzają czytelnika po pałacowych komnatach i korytarzach od Francji i Niemiec, poprzez Norwegię, Szwecję, Wielką Brytanię, Danię, Holandię, Belgię, Polskę, Czechy, Austrię, Węgry, Hiszpanię, Portugalię aż po Rosję, Turcję, Indie, Chiny i daleką Tajlandię. Efekt ten uzyskali umieszczając obok tekstu (napisanego bardzo drobną czcionką) bogaty materiał ikonograficzny, ilustrujący architekturę pałacową i ogrodową. Fotografie wykonane są z różnorodnych ujęć i zbliżeń, nawet z lotu ptaka. Poznajemy elewacje, style, zdobienia, płaskorzeźby, rzeźby, komnaty i przytłaczające wielkością sale. 

Pałace były symbolami potęgi władców, świadczyły o pozycji społecznej ich właścicieli i o znaczeniu rodu. Dominowały więc w nich śmiałe formy architektoniczne, imponujące  ogrody,  instalacje wodne. Jako siedziby władców i dostojników, pałace pełniły przede wszystkim funkcje reprezentacyjne i odzwierciedlały styl danej epoki i kraju. Były również odzwierciedleniem stanu ducha danego monarchy, jego wyobrażeń, upodobań i skłonności, jak, przykładowo, pełen bogactwa Wersal czy smutny  i pozbawiony dekoracyjności Escorial. Zachwyt i podziw wzbudzać miał pałac w Casercie we Włoszech. Rezydencje pałacowe stawały się również ośrodkami, gdzie gromadzono dzieła sztuki, wojskowe trofea, kolekcje obrazów, rysunków i rzeźb. Bezcenny zbiór, liczący ponad pięć tysięcy eksponatów zakupionych przez brytyjską rodzinę królewską, znajduje się w pałacu Buckingham.

Czytelnik poznaje również zarys historii danego pałacu, ich właścicieli,  architektów,  przyczyny wyboru lokalizacji, plany architektoniczne (które były niejednokrotnie zmieniane), a nawet ukrytą religijną symbolikę i przestrzenne zasady zamieszkiwania pomieszczeń. Przykładowo: w Wersalu książęta, ministrowie i wysocy urzędnicy zamieszkiwali północne i południowe skrzydło od strony ogrodów, zwykli dworzanie – skrzydło od strony miasta. Apartamenty królewskie znajdowały się w środkowej części, przy czym król zajmował stronę północną, królowa – południową. Często  dowiadujemy się też kto konkretnie mieszkał w danej komnacie, jak długo i czy zachowały ona do dziś oryginalny wystrój. Autorzy informują również o tym, w jakim charakterze omawiane rezydencje funkcjonują dziś. Wskazują  na dokonane w ciągu wieków zmiany architektoniczne i dekoracyjne wewnątrz budynków, zniszczenia w czasie wojen, kradzieże dzieł sztuki. Podkreślają również ważność  ogrodów pałacowych, które w większości przypadków zachowały oryginalny układ, tak jak ogrody wokół pałacu w Queluz.

Na końcu pozycji czytelnik odnajdzie noty bibliograficzne autorów, bibliografię do poszczególnych artykułów w językach obcych oraz źródła zdjęć. Teksty są napisane płynnie, zwierają ciekawostki. Warte zauważenia są rozbudowane podpisy zamieszczane przy fotografiach z wyraźnym zaznaczeniem, o którą fotografię chodzi. Książka ze względu na wielkość nie nadaje się do czytania przed snem. Jednak można się nią cieszyć przy popołudniowej herbatce lub kawie, z nastrojową muzyką w tle. To album, który z powodzeniem możemy również zakupić  jako prezent, bowiem zarówno cieszy oko czytającego, jak i zadowala jego duszę.

Królewskie pałace, red. Marcello Morelli, wydawnictwo Arkady, wydanie 2012, oprawa twarda z obwolutą,  stron 304.

Recenzja pierwotnie ukazała się na portalu