Cztery.

Dobrnęłam do wyniku czerech lat.

Co się przez te lata zmieniło? Cztery lata temu M. miała 6 miesięcy, miałam stałą pracę, mieszkaliśmy u rodziców, a nasz blok jeszcze się budował. Dziś - M. to 4,5 latka, na świat przyszedł S., mieszkamy "na swoim", ja nie mam pracy, a szkoła w której mam tygodniowo 2 godziny istnieje tylko do końca tego roku szkolnego. I choć z jednej pensji z kredytem hipotecznym w tle, żyje się bardzo ciężko, a brak pieniędzy uczy, jak dobrze wykorzystać 20 złotych, to mogę napisać, że jestem bardzo szczęśliwa. Tak, potwierdzam, obecnie jestem kurą domową - co zresztą lubię - z marnymi perspektywami na pracę w zawodzie, jaki wykonywałam przez 12 lat, zważywszy na to, że już ogłoszono, że kolejne tysiące nauczycieli od nowego roku szkolnego straci pracę. Wszystko jednak podlega zmianie, więc może i to, a może inne furtki będą dla mnie otwarte.

W ciągu tych czterech lat zmieniły się również moje czytelnicze obsesje, zapatrywania, gusta. Cztery lata temu zafascynowana blogowym życiem i darmowymi książkami, czytałam wszystko, a od wydawnictw brałam, co zaproponowali. Dziś czytam jedynie to, co chcę; pisze tak, jak chcę. Wierna jedynie wydawnictwom takim, których cieszy moje pisanie. Dzięki nim, mam w domu wspaniałe książki, na które absolutnie nie byłoby mnie stać. Dziękuję!

Na nowo odkryłam Herberta, Miłosza, Szymborską, Iwaszkiewicza. Pokochałam poezję, odkryłam ekfrazy. Zatapiam się w biografiach i wspomnieniach, w wiekach zamierzchłych potraktowanych profesjonalnie w monografiach oraz bardziej romantycznie, od czasu do czasu dla odmulenia umysłu, w powieściach historycznych. Czytam książki ze świata sztuki, co nie jest ani modne, ani dla większości zbytnio interesujące. Ciągle głodna wiedzy. Ciągle uczę się pisać i ciągle popełniam błędy w pisowni, za co Was przepraszam.

Zwalniam...

Książki to nie wszystko. 

Dzieci, mąż, domowe zacisze, pomysły związane z wystrojem wnętrza, robótkowanie. Czuję, że coś mi gdzieś umyka, ucieka, choć moje myślenie niektórym, wyda się pewnie zbyt przyziemne.

Odsuwam się powoli od blogowego życia, zaglądam jedynie tam, gdzie lubię. Przeraża mnie mnogość blogów książkowych, brak tolerancji, prostackie obśmiewanie twórczości polskich Autorów i obmawianie za plecami innych blogerów. To nie jest moje wyobrażenie świata, nie chcę ani tym żyć, ani o tym czytać. Kasuję więc kolejne blogi w zakładce literackiej. Przestałam się już dziwić, że na niektórych blogach wyłączone jest komentowanie lub istnieje za potwierdzeniem. Po co się denerwować? Dopóki pisanie będzie jedynie przyjemnością, będę pisać.

Dziękuję, że czytacie, zaglądacie, zadajecie pytania i zostawiacie własne spostrzeżenia i wskazówki.

Ot i przemyślenia.

A za rok?

To jednak nadal zagadka:)