Fotobiografia
autorstwa Zofii Turowskiej to
książka poświęcona życiu i pracy zawodowej fotograficzki Zofii Nasierowskiej,
która zmarła po ciężkiej chorobie w ubiegłym roku w wieku 73 lat. Książka
opowiada zarówno o życiu jak i karierze fotograficznej Nasierowskiej. A życie
Pani Zofia miała udane: dzieciństwo, udane studia, wczesny rozwój kariery,
praca ze znanymi postaciami życia artystycznego, szczęśliwy związek, dzieci,
wnuki, przeprowadzka na Mazury. Pasję fotografowania przejęła od ojca
Eugeniusza Nasierowskiego, który był także w tej materii jej nauczycielem.
Zaczęła fotografować w wieku siedmiu lat, potem miały miejsce wystawy i
publikacje. Po trzydziestu pięciu latach pracy zawodowej przestała robić
zdjęcia ze względu na chorobę oczu. Wówczas wyjechała ze swoim mężem reżyserem Januszem
Majewskim na Mazury, by tam zamieszkać i prowadzić pensjonat „Moreny”. Miała
swój wkład w powstanie scenariusza do serialu Siedlisko w reżyserii męża.
Życie niezwykle udane toczące się z dala od
powojennych kłopotów istniejących w PRL, ukazane przez Autorkę bez skazy. Nie
wiem, może rzeczywiście takie było i są ludzie, którym wszystko wychodzi. Książka
bogata w materiał fotograficzny, jest jednak opowieścią lekką, pełna anegdot,
plotek, ale bez wymiaru skandali. Zofię Nasierowską poznajemy głównie ze
wspomnień znanych jej ludzi. Książka zawiera także fragmenty zapisków z
pamiętnika fotograficzki oraz przepisy kulinarne. Książka jest wydana we
wspaniałej oprawie graficznej. Liczne fotografie zachęcają do tego, aby o tej
pozycji nie zapomnieć w swojej biblioteczce.fot.materiały prasowe
Zofia Turowska, Nasierowska Fotobiografia, wydawnictwo Marginesy, okładka twarda, październik 2009, stron 428.
Lubię fotografię, ale nie jest to coś w czym "siedzę po uszy", więc chyba odpuszczę sobie tę książkę. Pozdrawiam. :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że sięgnę po tę książkę już choćby z faktu takiego, że nie dawno przeczytałam i "przesmakowałam" "Fotografię smaku" autorstwa Nasierowskiej i jej męża (piszę o niej na swoim blogu http://juliaorzech.blogspot.com/ ). Przemówiły do mnie jej smaki i myślę, że teraz czas dowiedzieć się czegoś więcej o samej autorce.
OdpowiedzUsuńJulio na pewno więc Ci się spodoba:)Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTrochę niezręcznie wypowiadac się o książce, której bohaterka niedawno zmarła ale zaryzykuję. Biografia na pewno warta lektury nie tylko dla miłośników fotografii, choc opis okresu, w którym z powodu choroby musiała zaprzestac fotografowania Zofia Nasierowska pobrzmiewa wybitnie w stylu Vivy, Twojego Stylu czy Gali - jak przesłodzona laurka. Na szczęście wcześniejsze partie książki to narracja na poziomie. Książka z pewnością zainteresuje nie tylko miłośników fotografii, tych zresztą chyba najmniej - Nasierowska była fotografką salonową - kobiety fotografowała tak by wyglądały ładnie a mężczyźni interesująco, temu zawdzięczała też swój sukces także finansowy, kto w końcu nie chce wyglądac atrakcyjnie. Z tego punktu widzenia nie da się ukryc, że trochę zmarnowała swój talent. Oprócz typowych "ładnych" portretów w książce można zobaczyc także portrety prawdziwe (zdjęcia są zresztą jedną z zalet książki). Trzeba oddac sprawiedliwośc Zofii Turowskiej, że oprócz głosów zachwytu (generalnie ze strony modeli) uwzględnia także takie głosy sceptycyzmu. Książka jest bardziej opowieścią o życiu, w którym fotografia odgrywała ważną rolę ale ważniejsi byli ludzie, rodzina, przyjaciele i znajomi często z pierwszych stron gazet.
OdpowiedzUsuńMarlowe dziekuję za rzetelną opinię:)Tak zwany showbiznes pochłonął talent Nasierowskiej, choć owych zdjęć portretowych nikt tak nie wykonywał jak ona.
UsuńPozdrawiam serdecznie