Tatiana Gabryś-Fajkis, Listy do Laury.

Wydawnictwo Novae Res

Gdynia 2010 

Wydanie: Pierwsze 

Liczba stron: 84 

ISBN: 978-83-7722-044-3

„Listy do Laury” to mały zbiór opowiadań autorstwa Tatiany Gabryś – Fajkis. Tytułowe „Listy do Laury” osobiście bardzo mnie wzruszyły. To zapiski matki z przeznaczeniem dla córki do odczytania ich w odpowiednio starszym wieku. Bohaterka opowiada w nich historię swojej córki Laury. Poruszony tu został problem bezdzietnych małżeństw, sprawy adopcji porzuconego przez matkę dziecka, braku zrozumienia i akceptacji tego faktu przez rodzinę. Mimo wielu trudów młode małżeństwo nie poddało się. Przy pomocy przyjaciół i rodzeństwa starało się zapewnić dom i bezpieczeństwo małej Laurze. Dziewczynka urodziła się zagłodzona i z krwiakami na głowie. Miała kłopoty ze zdrowiem, stany lękowe i drgawki. Mimo, że przewróciła życie do góry nogami naszej narratorki, to odgrywała w nim najważniejszą rolę. Autorka podkreśla, że urodzenie dziecka nie czyni jeszcze w pełni kobietę matką. Matka to ta, która czuwa przy dziecku w chorobie, dba o jego bezpieczeństwo, troszczy się o nie, a przede wszystkim kocha je. „Listy do Laury” są nie tylko opowieścią życia dziewczynki, ale również narratorka wplata w nie rady dla usamodzielnionej już Laury, aby unikała fałszywych ludzi, oceniała ludzi po uczynkach a nie słowach, miała współczucie dla biednych i chorych, szanowała swe ciało, nie pozbawiała innych nadziei, nigdy nie mówiła „kocham”, jeżeli obietnica byłaby nie do spełnienia, roztaczała wokół siebie radość i szanowała innych.

Opowiadanie „Syn” to historia kobiety, która wychowała nie swoje dziecko. Zakochała się w młodości w szesnastoletnim chłopaku. Poznała go w domu swojego dziadka, gdzie każdego roku spędzała urlop. Pewnych wakacji pojawił się tam młody chłopak z dziewczyną i malutkim dzieckiem. Tyle, że dziewczyna szybko wyjechała. Nasza bohaterka zajęła się dzieckiem i z czasem zakochała w znacznie młodszym od siebie chłopcu. Ten odwzajemnił jej uczucie, ale czy taka miłość miałaby szanse?

Opowiadanie „Życie według zemsty” porusza bolący temat zdrady w przyjaźni i niszczącej zemsty. Mamy tu również kwestię postawienia pytania czy może istnieć prawdziwa przyjaźń między kobietą a mężczyzną. Czy może przetrwać, gdy pojawia się ta druga?

Opowiadanie „Angela” traktuje z kolei o cierpieniu i zbyt wielkim doświadczeniu młodej dziewczyny o wspomnianym imieniu. Historię dziewczyny poznajemy dzięki jej najlepszej przyjaciółki. Początek przyjaźni i tragiczny jej koniec.

Autorka w krótkich opowiadaniach znakomicie ukazała kwintesencję prawdziwego życia. Podkreśla najważniejsze wartości, słabości ludzkie, obnaża grzechy. Zwraca uwagę jak ważna jest szczera rozmowa w związkach międzyludzkich zarówno w miłości jak i przyjaźni. Zawiera pewnego rodzaju wskazówki, co należy czynić, czego się trzymać w życiu, aby być szczęśliwym. Krótkie opowiadania, ale jakże ujmujące tematami.