Joanna Jagiełło, Popękane życie.

 

     Rodzina. Mama, tata i dzieci: Laura, Leo i Lena. Właśnie są razem na wakacjach, ale jedynie z pozoru wszystko jest normalnie, a dzieci są dobrymi obserwatorami i analitykami. Między rodzicami nie ma już czułości, ciepłych słów i mimowolnych gestów. Więcej za to wzajemnych oskarżeń i egoistycznych pobudek w zachowaniach. Ciepło zostaje w relacjach zastąpione chłodem. Okazuje się też, że okresie pandemicznego zamknięcia rodzice nie potrafią egzystować razem. Ojciec zaczyna więc uciekać od odpowiedzialności i swoją niszę znajduje w bieganiu. To staje się ważniejsze od czasu, jaki miałby poświęcić rodzinie. Z kolei matka, która potrafi doradzać przecież innym w sposób spokojny i wyważony, traci kontrolę nad życiem prywatnym. Starsi wpadają w irytację, złoszczą się, mają do siebie pretensje, unikają siebie. Ojciec coraz więcej trenuje, a matka zarzuca mu brak czasu dla rodziny. Sytuacja między dorosłymi ma wpływ na egzystencje trójki dzieci. Najmłodsza Lena, która chodzi do podstawówki, zauważa, że coś w rodzinie jest nie tak. W dodatku niebawem okazuje się, że sama może być owocem zdrady matki. Najstarsza Laura martwi się o młodsze rodzeństwo. Jest maturzystką, powinna mieć spokój i skupić się nad wyborem swojej drogi, ale jest także bardzo dobrą obserwatorką. Potrafi też reagować i nieść pomoc. Widzi, że jej młodszy brat, licealista Leo, ma zaburzenia odżywiania i w dodatku zadaje sobie rany. Laura potrafi zadbać o rodzeństwo, ale kto o nią zadba, gdy rodzice zajęci są waśniami między sobą? Nie znajduje też oparcia w swoim chłopaku, który ma dość wysłuchiwania żali. Brak miłości i czułości ma niewątpliwie wpływ na kształtowanie psychiki całej trójki.

 

Joanna Jagiełło pokazuje, że dzieci odczuwają wszelkie zmiany zachodzące w relacjach między rodzicami. Potrafią odróżnić i wyczuć, czy między rodzicami jest jeszcze miejsce na uczucie. Przedstawia świat rodziny, w którym nie ma miejsca na lukier, a dzieci nie znajdą oparcia w rodzicach. Muszą za to szybko dorosnąć w obliczu panującego konfliktu. Działania rodziców są niszczące. Obydwoje dorośli wciągają dzieci w zachodzący konflikt. Każde z dzieci stara się na swój własny sposób radzić z zaistniała sytuacją. Tracą jednak poczucie bezpieczeństwa domowej stabilizacji i muszą zmierzyć się z nową sytuacją, z podziałami i wyborem rodziców.

 

Popękane życie to powieść, w której autorka zwraca uwagę, że sytuacje wywołujące konflikt i zachodzące między rodzicami mają wpływ na potomstwo. Dzieci są niedojrzałe emocjonalnie, zależne od rodziców, potrzebują silnego poczucia bezpieczeństwa i są podatne na zranienia. Silnie przeżywają rozstanie, wyprowadzkę jednego z rodziców i ich rozwód. Są bezradne w obliczu tego, co się dzieje. Autorka przedstawia konsekwencje postępowania rodziców, które związane są z zaburzeniami psychosomatycznymi, jakie pojawiły się u bohaterów powieści. Wśród nich można wymienić: zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu, agresywne zachowania oraz stany lękowe i depresyjne, trudności w nauce i w koncentracji uwagi. Negatywne emocje, jakie odczuwają dzieci w trakcie rozpadu małżeństwa swoich rodziców, wpływają  na obniżenie poziomu samooceny i utratę wiary we własne możliwości. To ważna książka napisana z myślą o młodych ludziach, ale moim zdaniem powinni przeczytać ją przede wszystkim dorośli.

 

Joanna Jagiełło, Popękane życie, wydawnictwo HarperCollins Polska, wydanie 2022, okładka miękka, stron 304.