Ewa K. Czaczkowska, Mistyczki. Historie kobiet wybranych.

      Mistyczki. Historie kobiet wybranych to książka ukazująca sylwetki czterech kobiet wybranych przez Ewę K. Czaczkowską, które rozmawiały z Jezusem. To subiektywny i autorski dobór biografii. Kobiety miały wizje, objawienia, stygmaty, przepowiadały przyszłość, przeżywały noc zmysłów, ekstazy i doznawały zjednoczenia duszy z Bogiem. Wszystko to działo się w ich normalnym życiu codziennym i podczas wykonywania różnych obowiązków. Bohaterkami książki są: stygmatyczka Wanda Boniszewska, nauczycielka Alicja Lenczewska, ciotka malarza Jacka Malczewskiego – Wanda Malczewska oraz obłożona klątwą przez Watykan - Maria Franciszka Kozłowska. Autorka każdorazowo przybliża czytelnikowi rodzinę, styl życia i wychowania, tło historyczne i społeczne, środowisko kobiet oraz przełomowe momenty, w których zaczęły rozmawiać z Bogiem.

       Wanda Boniszewska (1907-2003) była zakonnicą bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów. Do Zgromadzenia wstąpiły jeszcze potem jej dwie siostry: Urszula (1911-1995) oraz Janina (1905-2003). W 1950 r. została aresztowana, a w sowieckich więzieniach przeżyła sześć lat i sześć miesięcy (do października 1956 r.). Była mistyczką i stygmatyczką, która za życia chciała pozostać w ukryciu. Kościół oficjalnie nie wypowiedział się na temat jej stygmatów. W 2016 r. za zgodą metropolity częstochowskiego arcybiskupa Wacława Depo został wydany jej duchowy dziennik (W. Broniszewska, Ukryta przed światem. Dziennik duszy, Częstochowa 2016). Już jako dziecko widziała dziewczynkę – aniołka oraz panią całą w bieli. Pierwszą rozmowę z Jezusem miała jako jedenastolatka w dniu przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej. Pierwsze stygmaty miała otrzymać między 1919 a 1922 r., ale nie były jeszcze widzialne, ale ukryte. Potem stygmaty pasyjne zaczęły się otwierać, najpierw rzadko, a od 1935 r. już w każdy czwartek oraz z piątku na sobotę. Autorka charakteryzuje w książce ból, cierpienie i przeżycia Wandy Broniszewskiej. Opiera się na zapiskach pozostawionych przez świadków ekstaz. Cierpiała przede wszystkim za kapłanów i osoby zakonne. W okresie więzienie niejednokrotnie była przesłuchiwana i bita. Autorka przytacza okrucieństwa, jakich doświadczała Wanda od oprawców. Miała słabą kondycję zdrowotną, wielokrotnie balansowała na granicy życia i śmierci, a jej przeżycia spotykały się z niezrozumieniem ze strony sióstr i kapłanów.

      Alicja Lenczewska (1934-2012), nauczycielka ze Szczecina, nawróciła się w wieku pięćdziesięciu lat. Po raz pierwszy Jezus przyszedł do niej w piątek 8 marca 1985 r. podczas rekolekcji animatorów Odnowy w Duchu Świętym na Świętej Górze w Gostyniu. Po tym spotkaniu rozpoczęły się  rozmowy z Jezusem. Autorka opisuje życie mistyczki z wytyczeniem wyraźnej granicy przed nawróceniem i po nawróceniu. Korzysta ze świadectwa, jakie przekazują bliscy Alicji Lenczewskiej: Dorota Lenczewska, żona Sławomira (brata) oraz ich córka Olga. W 1987 r. Lenczewska otrzymała niewidzialne stygmaty. Otrzymała też dar poznawania rzeczy duchowych w sposób mistyczny i niedostępny rozumem. Żyła bardzo skromnie. W 2015 r. wikariusz generalny archidiecezji szczecińskiej bp Henryk Wejman wydał zgodę na wydanie dwóch tomów dziennika duszy Alicji Lenczewskiej.

      Trzecią z bohaterek jest Wanda Malczewska (1822-1896), która najważniejsze objawienia Jezusa otrzymała w Żytnie jako kobieta pięćdziesięcioletnia. Pierwsze rozmowy z Jezusem miała już jako siedmioletnia dziewczynka. Nigdy jednak nie wstąpiła do zakonu nawet wtedy, gdy przez 11 lat mieszkała w klasztorze Dominikanek jako rezydentka. Miała liczne wizje związane z Męką Pańską i potrafiła rozeznać stan dusz osób przyjmujących Komunię Świętą. 15 sierpnia 1873 r. Wanda Malczewska miała wizję, w której usłyszała następujące słowa od Matki Bożej: „Uroczystość dzisiejsza wnet stanie się świętem narodowym, dla was, Polaków, bo w tym dniu odniesiecie zwycięstwo nad wrogiem, dążącym do waszej zagłady” (s. 255). Malczewska w ułożonych modlitwach prosi Polaków o umacnianie cnót: czystości, pokory, pobożności, pracowitości, cierpliwości, miłosierdzia dla biednych i nieszczęśliwych oraz o porzucenie wad: lenistwa, niezgody, bratnich walk i nienawiści stanowej.  Pouczenia dotyczyły też spraw codziennych, wychowania dzieci, praktyk religijnych. 

       W zbiorze tym zawarta została również biografia Franciszki Kozłowskiej (1862-1921), która przez Watykan została w 1906 r. obłożona klątwą (ekskomuniką większą). Jej objawienia zostały nieuznane przez Kościół, doprowadziły do rozłamu i powstania nowego wyznania – mariawityzmu. W wieku ok. 20 lat straciła widzenie w prawym oku. Była współzałożycielką (z o. Honoratem Koźmińskim) ukrytego Zgromadzenia Sióstr Ubogich Świętej Matki Klary, które później przybrało nazwę Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania. Doświadczała ekstaz, zjednoczenia duszy z Bogiem, mistycznych zaślubin, nocy ciemnej, śmierci mistycznej oraz lewitacji. Byłą zwolenniczką surowych praktyk. 2 sierpnia 1893 r. w Płocku przed obrazem Matki Boskiej Anielskiej przeżyła objawienie połączone z utratą zmysłów. Autorka przybliża treść poszczególnych objawień oraz założenia mariawityzmu (łac. Mariae vitam – życie Maryi). Zwraca też uwagę na postawę o. Honorata Koźmińskiego oraz porównuje postępowanie s. Faustyny i mateczki Kozłowskiej.

        Ewa K. Czaczkowska podczas pisania korzystała z zapisków mistyczek, dostępnej literatury i materiałów archiwalnych. Dostępną dokumentację szczegółowo opisuje w tzw. wstępie drugim. Wielkim atutem tej książki są przypisy, archiwalne fotografie, a na końcu spis bibliograficzny. Książkę czytałam z wielkim zainteresowaniem. Kościół oficjalnie uznał do tej pory jedynie objawienia Wandy Malczewskiej. W 2006 r. Watykan potwierdził heroiczność jej cnót. Obecnie trwają przygotowania do wszczęcia procesów beatyfikacyjnych Wandy Boniszewskiej i Alicji Lenczewskiej. Franciszka Kozłowska nadal przez Kościół uznawana jest za heretyczkę, przez mariawitów – za świętą.

        Warto.

Ewa K. Czaczkowska, Mistyczki. Historie kobiet wybranych, wydawnictwo Znak, wydanie 2019, oprawa miękka, stron 398.