Strony

4 września 2018

Nathalie Semenuik, Tajemniczy czarny kot. Legendy i przesądy.



Tajemniczy czarny kot. Legendy i przesądy Nathalie Semenuik to książeczka małego formatu, która dostała wspaniałą oprawę graficzną i ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej Alma-Press. Przybliża nam legendy i zabobony związane z czarnym kotem począwszy od starożytności aż po czasy współczesne. 


Koty posiadają majestatyczny chód, królewskie maniery i boską elegancję. Pozycja przybliża czytelnikowi znaczenie jakie przypisywano czarnemu zwierzęciu na przestrzeni wieków. W Egipcie kot był doceniany ze względu na umiejętności łowcze, był czczony, chroniony i rozpieszczany. Wizerunek kota często wykorzystywany był w rzeźbie, malarstwie oraz sztuce pośmiertnej. Bogini Bastet otrzymała wizerunek kocicy. W średniowieczu czarny kot zaczął być wiązany z magią i diabłem. Potem to czarownice otaczały się czarnymi kotami. Często zdarzało się, że kobiety opiekujące się dzikimi kotami uważano za wiedźmy. Koty uśmiercano, zbiorowo palono, rozsypywano ich prochy, żywcem zamurowywano. Od XVII wieku na nowo zaczęto obdarzać koty szacunkiem. Koty kochał król Ludwik XIII, Henri Matisse, Ernest Hemingway, Jean Cocteau. Miłośnikiem kotów był też Ludwik XV, papież Leon XII. Kotów nie znosił zaś Napoleon I. W XIX wieku kot stał się symbolem otwartego na Wzgórzu Montmartre Kabaretu „Czarny Kot”. Zaczęto doceniać kocią urodę, elegancję, dostojeństwo. 


Książka przybliża szyld Kabaretu „Czarnego Kota”, związane z czarnym kotem legendy np. te związane z Morbihan, zamkiem Combourg. Autorka wyjaśnia sformułowanie dziewięciu żyć kota, znaczenie koloru czarnego i podstawowych przesądów związanych z tym zwierzęciem zarówno w sensie negatywnym jak i pozytywnym.


Tajemniczy czarny kot to książka, który w interesujący sposób prezentuje postrzeganie czarnego kota na przestrzeni wieków. Zawiera wiele ciekawostek i anegdot. To zajmująca i niecodzienna lektura nie tylko dla wielbicieli kotów.  




Nathalie Semenuik, Tajemniczy czarny kot. Legendy i przesądy, Oficyna Wydawnicza Alma-Press, wydanie 2018, tytuł oryg.: Mystérieux Chat Noir – Symboles & Superstitions, tłumaczenie: Joanna Stachowiak, okładka utwardzana, stron 140.

3 komentarze:

  1. Bardzo ciekawe! Bym poczytała. Koty są magiczne i fascynujące!

    OdpowiedzUsuń
  2. Ja z chęcią bym poczytał, bo jestem "kociarzem", i nie wierzę w przesądy o przebiegających drogę czarnych kotach, pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję bardzo za konstruktywne słowo pisane pozostawione na tym blogu. Nie zawsze mogę od razu odpowiedzieć, za co przepraszam.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Prowadząca bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.