Czerwcowe.

Dobrze, że czerwiec się kończy. Pod wieloma względami był wyczerpujący, stąd też mało przybyło, za to bardzo wiele książek wyniosłam do biblioteki osiedlowej. Mąż mówi, że jeszcze nie widać różnicy :)

Bezsenność na Manhattanie - od HarperCollins

Kreatywne dzieci od Zysk i S-ka 

Poldark. Cztery Łabędzie, Kuszenie w jedwabiu i Ukoić dusze dżentelmena (którą jednak pokazywałam w stosie majowym) - zakupy własne

Zakupiłam też już nową Hoyt i Laurens. może się na dniach u mnie pojawią :)

-----
edycja 1 lipca 2017 r. : a jednak w sobotę dotarły :)

----

W czerwcu przybyły też od Naszej Księgarni:

Dobrego lipca i zaplanowanych urlopów :)

Renata Kochan, Kreatywne dzieci. 21 przepisów na twórcze popołudnie.

Kreatywne dzieci. 21 przepisów na twórcze popołudnie to książkowa propozycja Renaty Kochan pomagająca dość ciekawie spędzić czas dorosłym z dziećmi.  Autorka przez pojęcie „dorosły” rozumie zarówno rodziców jak i dziadków czy też opiekunów, którzy w czasie nieobecności rodzicieli sprawują opiekę nad latoroślami. 

Książka rozbudza kreatywność dziecka i ciekawość względem świata, a także pomaga oswajać lęki. To zabawa poszerza wiedzę dzieci, ale również wpływa na kształtowanie umiejętności komunikacji. Rozbudzając jego twórcze myślenie, należy zwrócić uwagę na odpowiednią stymulację. Lepienie, malowanie, a nawet gotowanie nie wymagają zbyt wielkich nakładów pracy i przygotowania specjalnych materiałów. Autorka zauważa, że zazwyczaj wszystkie posiadamy w domu. Zamierzeniem książki jest wspomaganie rozwoju dziecka i odkrywanie ich zdolności. Należy zaangażować wszystkie zmysły dziecka i skłonić do wyrażania własnych opinii. Proponowane zabawy poprawiają sprawność manualną dziecka.

 

Wiadomości w książce są jasno i przejrzyście pokazane. Znaleźć można opis proponowanego działania, każde ćwiczenie oznaczono ikonkami, które pokazują zakres zabawy, liczbę dzieci i ich wiek oraz czas, jaki zajmuje i technikę wykonania. W pozycji odnaleźć można wytłumaczenie zjawisk zachodzących w przyrodzie czy nieznanych pojęć.

Renata Kochan, Kreatywne dzieci. 21 przepisów na twórcze popołudnie, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2017, okładka miękka, stron 136.

Renata Kochan jest graficzką, arteterapeutką i pedagogiem. Ukończyła Wydział Malarstwa i Grafiki ASP w Gdański i Arteterapię APS w Warszawie. Ilustruje książki, prowadzi pracownię ceramiczną, maluje, fotografuje. Prowadzi warsztaty plastyczne i kreatywne dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz dla rodzin.
Uważa, że znajomość historii sztuki bardzo przydaje się w życiu.
Potrafi z liścia łopianu zrobić parasol, a z parasola – suknię na bal.

Niedziela z albumem - Jane Austen.

Emily Wollaston, Jane Austen, Wydawnictwo: Firma księgarska J&K Olesiejuk, wydanie 2013, okładka twarda, stron 96.

Eryk Ostrowski, Tajemnice Wichrowych Wzgórz.

Tajemnice Wichrowych Wzgórz to kolejna książka Eryka Ostrowskiego, która dotyczy rodzeństwa Brontë. Tym razem autor szerzej opisał powiązania rodzinne i literackie Branwella i Charlotte. Przede wszystkim wydaje się, że to jest biografia Branwella i pokazanie, że nie był on człowiekiem pozbawionym talentu. To również książka, która przybliża polskiemu czytelnikowi twórczość brata sióstr Brontë, która nie jest właściwie znana.

Autor zaznacza, że w stosunku do Patricka Branwella Brontë zastosowano damnatio memoriae czyli wyrok zapomnienia, potępienie pamięci. Decyzję miała podjąć najstarsza z sióstr Charlotte. Po Branwellu pozostał wizerunek człowieka zdemoralizowanego, alkoholika, narkomana, którego postepowanie budziło pogardę i litość. Branwell korzystał z życia, ale jednocześnie był człowiekiem wrażliwym, poetą, prozaikiem, tłumaczem. Warto pamiętać, że brat sióstr Brontë był znakomitym portrecistą. Na zachowanym obrazie z siostrami po wizerunku Branwella pozostała jedynie smuga cienia. Gdy w 1853 roku Charlotte pokazała Elizabeth Gaskell obraz, brata już na nim nie było. Eryk Ostrowski zauważa, że w całej historii literatury nie ma osoby tak przegranej jak Branwell. Nie zniszczył swoich dzieł, nie zostały spalone, ani zakazane. Został jednak zapomniany, a  plotki potarzane przez kolejnych biografów, ugruntowywały wyobrażenie wizerunku Branwella na lata. Dopiero po latach jego twórczość doczekała się nielicznych wydań i opracowań. 

Eryk Ostrowski dokonuje szczegółowej analizy życia i twórczości Patricka Branwella Brontë oraz jego stosunków z siostrami. Wskazuje na wątpliwości związane z przypisaniem autorstwa Wichrowych Wzgórz. Przedstawia elementy związane z powstaniem legendy wokół pseudonimu Ellis Bell oraz z hipotezą, że Wichrowe Wzgórza stworzył Branwell, a Emily pomogła mu je ukończyć czy z inną tezą wykluczającą w ogóle Emily z pracy nad powieścią. Autor przedstawia tezy postawione przez poszczególnych biografów i wskazuje na logiczne argumenty (między innymi Francis Leyland, Alice Law). Przedstawia tezy uzasadniające niemożliwość napisania powieści przez Branwella przyjmowane przez niektórych badaczy. Aby głębiej poznać osobowość Branwella autor dokonuje dokładnej charakterystyki dzieciństwa rodzeństwa Brontë. Prezentuje zainteresowania i wspólne pasje. Zauważa, że przez wiele lat Branwell i Charlotte dopełniali się pod względem pracy literackiej i wzajemnie się inspirowali. Poznać można ich duchowe kryzysy, rodzinne dramaty, zagubienie u progu dorosłości, uciekanie w wizje. Autor książki charakteryzuje przyjmowane przez biografów etapy „upadku” Branwella i jego podejmowane zajęcia. 

W książce znaleźć można odniesienia do utworów Branwella, ale także analizę jego malarstwa, które spotkało ten sam los, co jego pracę literacką. Malował pejzaże, portrety, obrazy nawiązujące do wątków biblijnych. Gdy w 1839 roku zarzucił ostatecznie malarstwo sztalugowe i skupił na twórczości literackiej, nie zaprzestał szkicować. Eryk Ostrowski rozprawia się również z mitami dotyczącymi Branwella i jego życia osobistego. Analizuje poszlaki i tropy mówiące o tym, że Branwell został ojcem czy wzajemną sympatię jego i Mary Taylor. Wskazuje na przełomowy rok 1842. Pokazuje, co działo się z Branwellem w czasie jego pobytu w Thorp Green i czy rzeczywiście miał romans z mężatką. Opisuje również historię miłości Charlotte do nauczyciela. Przedstawia moment odgradzania się Charlotte od Branwella i wskazuje na elementy, które wpłynęły na poróżnienie się brata z siostrą.

Tajemnice wichrowych wzgórz, to książka w której odnaleźć można nigdy nie publikowane w Polsce fragmenty poezji, prozy i listów w przekładzie Doroty Tukaj. Pozycja przywraca czytelnikowi prawdziwe miejsce Branwella wśród artystycznego rodzeństwa. Eryk Ostrowski wskazuje, że Branwella osądza się nie przez pozostawiony dorobek literacki i malarski, a przez zachowane i przekazywane plotki, które rozpoczęła utwierdzać Elizabeth Gaskell. Emocjonujące są fragmenty dotyczące rozstrzygnięcia kwestii autorstwa Wichrowych Wzgórz. W książce zawarto indeks ilustracji i osób oraz bibliografię. Dodano też strony z reprodukcjami obrazów Patricka Branwella Brontë. Książka na pewno skłoni do dyskusji i zrewidowania poglądów na temat rodzeństwa Brontë i samego Branwella. Jak najbardziej warto przeczytać, a potem też podczytywać.

 

Eryk Ostrowski, Tajemnice Wichrowych Wzgórz, Dom Wydawniczy PWN, wydanie 2017, przekłady: Dorota Tukaj, okładka miękka ze skrzydłkami, stron 790 + il.

Magdalena Kordel, Córka wiatrów.

Córka wiatrów to powieść, która otwiera nowy cykl autorstwa Magdaleny Kordel Wilczy Dwór. Wyjaśnienie znaczenia tytułu cyklu można odnaleźć już na pierwszych kartach powieści, a motywy wilka i wiatru będą towarzyszyły czytelnikowi zapewne nie tylko tutaj. Autorka przenosi czytelnika na tereny Królestwa Polskiego i I połowy XIX wieku.

Bohaterką jest Konstancja, wdowa po powstańcu Tadeuszu. Jest matką, a  syn obecnie przebywa poza granicami Królestwa Polskiego. Zwiedza, zdobywa wiedzę i zapewne bawi się jak na dorastającego młodzieńca przystało. Powiernicą i zarazem przyjaciółką Konstancji jest ochmistrzyni Pelasia. O jej bezpieczeństwo dba rządca Hieronim ze swoimi ludźmi. We dworze mieszkają też dwie rezydentki, ciągle skłócone ze sobą Marta i panna Jadwiga. Pewnego dnia do dworu zajeżdża Jan Jastrzębski, przyjaciel, z którym Konstancja nie widziała się od dwunastu lat. Oprócz ważnego powodu przyjazdu Jana, Konstancja szybciej dowiaduje się o knowaniach i niecnym zachowaniu swego dzierżawcy Sępińskiego. Świadoma jest konieczności zaprowadzenia zmian w majątku i uporządkowania spraw nie tylko tych w sferze gospodarczej.

Konstancja jest kobietą z krwi i kości. Śmierć męża spowodowała, że wewnętrznie musiała stać się silną i udźwignąć ciężar zarządzania majątkiem oraz wychowania jedynego syna. Jest charyzmatyczna i zdecydowana w podejmowanych działaniach. Jako dziedziczka miała poważanie wśród ludzi, ale nie wszystkie ważne wiadomości zawsze do niej do tej pory docierały. Czuje odpowiedzialność za ludzi, którym dała zatrudnienie oraz ich bliskich.

Akcja w Córce wiatrów nie ma szybkiego tempa. I bardzo dobrze! Autorka znakomicie odtworzyła dziewiętnastowieczny świat, w którym nie rządziły telefony, telewizor czy komputer. Ukazała życie codziennie we dworze szlacheckim, ówczesne zmartwienia, codzienne obowiązki, zajęcia zatrudnionych osób. Jednocześnie zwraca uwagę na układ wewnętrzny dworu, wystrój i ówczesne ubrania. Plastyczny język sprawiał, że niemal widziałam ten szczególny salon, gdzie zwykle odbywały się rodzinne obrady, dobrze zbudowanego Hieronima, drobną Konstancję, chatę na bagniskach, łąkę, czy posiadłość Miry. Klimat i atmosfera tamtych czasów wspaniale zostały odtworzone. Podoba mi się też archaizowany język i naturalność w dialogach. Przede wszystkim czytelnik jest świadomy tego, że to powieść historyczna. Mowa jest o zaborach, powstaniu listopadowym, potyczkach. Jeśli autorka wymyśla na użytek powieści bitwę, to robi to świadomie i konsekwentnie zaznaczone jest to w przypisie. 

Czytając powieść, od razu wiadomo, że autorka pogłębiała wiedzę z zakresu historii. To rownież atut tej powieści. To mądra, ciekawa, udana i pozytywnie zaskakująca propozycja Magdaleny Kordel. Z pewnością zarysowane tutaj wątki zostaną rozwinięte w kolejnych częściach. Warto.

Magdalena Kordel, Córka wiatrów, wydawnictwo Znak, wydanie  26 maj 2017, cykl: Wilczy Dwór, tom 1, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 400.

Niedziela z albumem - Największe wydarzenia w historii sztuki.

można powiększyć

Największe wydarzenia w historii sztuki, Oficyna Wydawnicza MAK, wydanie 2007, oryg.: Les grands evenements de l'historie de l'art, przekład: Stanisław Rościcki, oprawa twarda z obwolutą, stron 320.