Dariusz Szymanowski, Drugi brzeg.

Teksty Jonasza Kofty nastroiły mnie odpowiednio, aby dalej czerpać przyjemność z poezji i sięgnąć po tomik Dariusza Szymanowskiego. Okazało się być to trafnym i adekwatnym wyborem, co do mojego samopoczucia i atmosfery panującej w ciągu ostatnich dwóch dni. Przy dzieciach czasu na refleksję jest mało, ciągle w biegu, ciągle czymś zajęta i na dodatek po 1, 5 tygodniowej przerwie zdrowotnej ponownie rozpanoszyło nam się choróbstwo w domu. 

Tomik Drugi brzeg zaskoczył mnie pozytywnie. I nie chodzi tu wcale o to, że już na początku zaskarbił sobie moja przychylność, dzięki okładce, na której znajduje się fragment obrazu Vermeera zatytułowany Mleczarka lub jak kto woli Nalewająca mleko. Zresztą jeden z wierszy odnosi się bezpośrednio do tego obrazu. Szymanowski podejmuje ciekawe zagadnienia, przyciągające uwagę opisy, trafne dobrane słowa, proste określenia, strofy niewyjaśniające wszystkiego do końca, przez co być może będą sprawiały niemałe trudności z odczytaniem tego, co Autor miał na myśli. To pewnego rodzaju poszukiwanie drugiego brzegu, pewnego rodzaju bezpieczeństwa, spokoju.

/…/Chciałbym być gdzie indziej, bezstronny i pewny,

Leżeć z kluczem w ręku na przeciwległym brzegu./…/

Przepowiednia, s. 30.

Wiersze, które złożyły się na ten tomik powstały w latach 2005 – 2011 i większość z nich była już publikowana na łamach gazet. Oprócz nich znalazła się również proza poetycka. Szymanowski nawiązuje w wierszach do sztuki, muzyki, literatury, osób i ludzkiej egzystencji. Mowa jest o miłości, strachu, nicości, przeznaczeniu, rozstaniu, wątpliwościach. 

Nie potrafię trafnie odczytywać wierszy, robię to na swój sposób, zawsze się też boję, że nie będzie on adekwatny i zbieżny z rzeczywistymi odczuciami poety. Ale sądzę, że tyle ilu czytelników, tyle sposobów na ich zrozumienie. Dziś dodaję również opinie znalezione na okładce tomiku. 

Warto się zatrzymać i poddać refleksji.

PIETER BRUEGEL STARSZY, Triumf śmierci, 1562, MADRYT, PRADO 

 

Lewa strona obrazu

Skąd w nich tyle spokoju?

Dwunastu apostołów chórem

zwiastuje upadek i zniszczenie.

Z lewej oni: lira korbowa, sieci siwe

lustra wody, w której przegląda się

latarnia samotna jak dzwonnicza wieża.

Pośród krzyku, płaczu i skowytu

zwierząt - to całe bestiarium:

ważki, koń morski i bydło w rozkładzie,

wydane jest teraz

na formy mniej złożone.

Nagi mężczyzna nie uniknie kary,  

która jest pewna zupełnie jak to,

że za chwile świst stali

oddzieli metrykę od ciała,

a głowa potoczy się w dolinę.

I to jest śpiew potępionych.

Taki jest plan średni.

Prawa strona obrazu

Lecz są jeszcze oni,

zatopieni we flamandzkim suknie.

O czym On śpiewa,

zaczynając od wysokiego C?

O krwawych zachodach, niemych

Egzekucjach, nocą w zatoce

daleko za miastem?

Ona

zapatrzona w niego, kartkuje nuty

przy akompaniamencie śmierci.

I tak trwają,

na granicy światów,

wiecznie jaśniejący.

                                 (s. 18-19)

Dariusz Szymanowski, Drugi brzeg,wydawca: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny, Olsztyn, wrzesień 2012, okładka miękka, stron 54.

Dariusz Szymanowski - ur. w 1984 roku w Olsztynie. Poeta, prozaik. Publikował m.in. w Kwartalniku Artystycznym, Pograniczach, Kresach, Opcjach, Portrecie, Tece, Gazecie Olsztyńskiej, Wyspie, RED.zie, Migotaniach/Przejaśnieniach, Pro Libris, Kwartalniku, Zagłębiarce, Dzienniku Polskim (NY). Od 2011 roku w olsztyńskim VariArcie publikuje felietony pt. "Szkice z obrazkiem". Laureat ogólnopolskich konkursów poetyckich m.in.: Turnieju Jednego Wiersza (MDK Koszutka, Katowice 2012). Stypendysta Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie w dziedzinie literatury (2012). Autor książki "Drugi brzeg" (WBP, Olsztyn 2012).

strona Autora 

Tomik przeczytany dzięki uprzejmości Autora.