Encyklopedia
nauk pomocniczych historii autorstwa prof. Władysława Semkowicza to książka na
bazie, której wychowało się spore grono historyków. To właściwie klasyka wśród książek.
Encyklopedia powstała na bazie wygłoszonych przez Autora wykładów dla studentów
Uniwersytetu Jagiellońskiego na początku XX wieku. Pierwsze wydanie ukazało się
za sprawą samych studentów i dzięki zgodzie profesora. Nakład szybko się
wyczerpał wiec potem nadeszły kolejne, ale już poprawione.
Książka, która ukazała się nakładem wydawnictwa
Universitas oparta jest na wydaniu z roku 1946, z tekstem oddanym wiernie i z
ingerencją redaktorów w sprawach pisowni i stylu. Dołączono również mapy ilustrujące wykład z
geografii historycznej, do których Autor odwołuje się w tekście oraz wykaz
ważniejszych publikacji z zakresu nauk pomocniczych historii, które ukazały się
po roku 1946.
W książce czytelnik odnajdzie w sposób jasny
i klarowny wyjaśnione podstawowe informacje na temat nauk pomocniczych
historii: paleografii, dyplomatyki, chronologii, sfragistyki, heraldyki,
genealogii i geografii historycznej. W każdym rozdziale odnajdzie wyjaśnienie pojęć,
podział wewnętrzny, podstawowe wiadomości, zakres i znaczenie nauki, metody i
źródła. To książka, która w zasadniczy sposób ułatwi czytelnikowi zrozumienie
danego tematu. Studiując paleografie poznać można zarówno materiał pisarski jak
i narzędzia stosowane głównie w średniowieczu. Przyswoić można pojęcie
brachygrafii odnoszące się do stosowanych skrótów (np. a.D. = Anno Domini) oraz
pochodzenie i rozwój pisma łacińskiego. W rozdziale o dyplomatyce można zapoznać
się, co bierzemy pod uwagę, jeśli chodzi o krytykę wewnętrzna i zewnętrzna źródła.
Chronologia pozwoli poznać sposoby i rachuby czasu, sfragistyka przybliży budowę
pieczęci, a heraldyka herbów i zawołań. Genealogia z kolei daje obraz jak
wykonać wywody genealogiczne. Z kolei geografia historyczna przybliży zmiany
terytorialne Polski na przestrzeni dziejów.
Książka zawiera podstawowa wiedzę nauk
pomocniczych historii, jaka powinien przyswoić sobie każdy z historyków. Myślę jednak,
że jest to również pozycja ciekawa dla laika przedmiotu, biorąc pod uwagę to,
że niektórzy interesują się genealogią własnych rodzin, budową herbów czy też
pieczęci. Tekst jest napisany w sposób bardzo przystępny. Z przyjemnością
przypomniałam sobie głębsze zasady rządzące dana nauką pomocniczą historii.
Władysław Semkowicz, Encyklopedia nauk pomocniczych historii, wydawnictwo UNIVERSITAS, wydanie II, Kraków 2011, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 272.
Semkowicz Władysław (9 V 1878 Lwów - 19 II 1949 Kraków). Historyk (Uniw.
Lwow. 1903), prof. UJ 1916-48, czł. PAU 1919.
O rany, własnym oczom nie wierzę:) Ośmielę się stwierdzić, że od Semkowicza, o Szymańskim nie wspominając, dużo lepszy był skrypt Gieysztora:D
OdpowiedzUsuńtak, tak został wydany:)Jak studiowałam nie można było dostać tej książki, korzystałam najczęściej z Szymańskiego. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńJa wiem, że został wydany, nawet sobie niegdyś nabyłem na taniej książce:) Mój okrzyk był okrzykiem niedowierzania, że ktokolwiek jest zainteresowany takimi książkami:))
OdpowiedzUsuńano jest zwłaszcza po historii:)
OdpowiedzUsuńJa też jestem po historii, ale pisać o Semkowiczu by mi do głowy nie przyszło:P W każdym razie jego Paleografia łacińska lepsza od Encyklopedii:D
OdpowiedzUsuńa chyba nie miałam do czynienia z nią:)ja lubię teorię czasami:P, po za tym Semkowicza w całości do tej pory nie czytałam, a była możliwość
OdpowiedzUsuńPodziwiam:)
OdpowiedzUsuń