Aron Shneyer, Dwa oblicza zdrady.Między NKWD a SS (z opowieści Strurmbannführera SS).

Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica 

Luty 2010

przekład: Barbara Leszczuk

ISBN: 978-83-89700-95-7

Liczba stron: 300

Wymiary: 140 x 210 mm

„Dwa oblicza zdrady” to książka należąca do tych określanych, jako wywiad rzeka. Powstała ona na podstawie rozmów przeprowadzonych i nagranych przez autora Arona Shneyera z byłym 1939-1940, wielokrotnie odznaczany, trzykrotnie ranny, a z drugiej strony był jednocześnie agentem radzieckiego wywiadu. Urodził się w Rosji, mieszkał w Gruzji i Niemczech, działał z ramienia NKWD w Hiszpanii, był oficerem SS w nazistowskich Niemczech, po wojnie pracował w różnych państwach Europy a na koniec zamieszkał w Jerozolimie. Imię i nazwisko bohatera książki celowo zostały zmienione, który zgodził się jedynie na używanie jednego z pseudonimów – Goglidze.

Dzięki przeprowadzonym rozmowom powstała książka, w której interesujące wydają się być opinie, charakterystyki, oceny i stosunek bohatera do wydarzeń, w jakich brał udział. Goglidze był pracownikiem wywiadu i radzieckim szpiegiem przez ponad 30 lat. Jego życie, podejmowana praca, stanowiska to misternie ułożony plan radzieckiej agencji wywiadu. Przez wszystkie lata wiernie wypełniał powierzone mu zadania i wzorowo spełniał swój obowiązek. Nie było tu miejsca na wyrzuty sumienia i osobiste wartości moralne. Najważniejszy był w tym wszystkim cel, jaki miał osiągnąć.

Goglidze odpowiada na pytania z wielkim chłodem, nie brakuje też cynizmu i ironii. W dosadny sposób wypowiada się na temat osób, z którymi przez lata służył w niemieckiej armii. Relacjonuje niecne postępowanie niemieckich żołnierzy wobec ludzi. Dokonuje wewnętrznej analizy i porównuje armię radziecką z niemiecką. Opowiada o obozie koncentracyjnym w Bawarii - Flossenbürg, o ludziach, którzy wysługiwali się Niemcom donosząc na współwięźniów, o tych, którzy najpierw współpracując z Niemcami potem sprzedawali informacje czekistom. Z zimną krwią opowiada o roli, w jaką się musiał wcielić – oficera SS. Po za tym czytelnik może poznać zasady pracy w wywiadzie radzickim.

Książkę czyta się szybko, bowiem rozmowa wzbudza zainteresowanie czytelnika. Wywiad na bieżąco uzupełniany jest przez autora komentarzami i adnotacjami, które zawierają wyjaśnienie nazwisk i nazw geograficznych, dokonują sprawdzenia wiadomości czy zasłyszane fakty rzeczywiście miały miejsce. Dodatkowym atutem jest ostatni rozdział, w którym autor stawia pod znakiem zapytania opowieści Goglidze. Czytelnik zostaje zaskoczony postawionymi hipotezami. Historycy z zamiłowania: koniecznie zajrzyjcie do książki.