Fiodor Dostojewski, Białe noce.

Białe noce należą do wczesnych opowiadań Fiodora Dostojewskiego. Akcja rozgrywa się w ciągu czterech białych petersburskich nocy polarnych i jednego poranka. To historia spotkań dwójki młodych ludzi na jednym z petersburskich mostów.

On dwudziestosześciolatek mieszkający od ośmiu lat w Petersburgu. Nie znając nikogo w mieście rozmawia jedynie ze swoją gosposią. Jest bardzo nieśmiały i odczuwa strach przed światem. Ona siedemnastolatka, osierocona przez rodziców, wychowywana przez surową babkę, na co dzień przypięta do niej agrafką. On włóczy się samotnie po mieście. Ona przeżywa swoją pierwszą miłość do mężczyzny, który wyjechał na rok do Moskwy, wrócił i nie przychodzi w umówione miejsce i o ustalonej godzinie.

To opowiadanie pełne sentymentalizmu, wrażliwości i marzycielstwa. Utwór, pisany w pierwszej osobie, tonie w nastrojowym klimacie i jest opowieścią o pięknym uczuciu. Wskazuje również na to, że ludzie wrażliwi skazani są na cierpienie. Tekst Dostojewskiego jest pełen mistrzowskich dialogów, które odsłaniają dwuznaczną głębię natury ludzkiej, zarówno dobre, jak i złe instynkty kierujące bohaterami.