Roland Marx, Królowa Wiktoria.

Roland Marx

Królowa Wiktoria

Warszawa 2006

s.496

Świat Książki

Epoka wiktoriańska jest jedną z moich ulubionych w dziejach historii. Sama postać królowej Wiktorii fascynuje badaczy do dnia dzisiejszego. Rolad Marx wnikliwe analizuje całe życie angielskiej monarchini. Co prawda mniej uwagi poświęca dzieciństwu Wiktorii. Autor pisze jedynie, że już jako dziecko była przygotowywana do pełnienia roli królowej, a wychowana pod bacznym okiem matki jej dzieciństwo sprowadzało się do nakazów i zakazów. Ciekawostką jest to, że aż do 18 roku życia dzieliła sypialnię z matką.

Marx skupia się na życiu Wiktorii jako królowej. Została nią, bowiem zaledwie miesiąc po swych osiemnastych urodzinach 20 czerwca 1837 r. i niezmiennie panowała do 1901 r. 10 lutego 1840 roku poślubiła księcia Alberta z dynastii Sachsen-Coburg-Gotha, którego osobowością była oczarowana od pierwszego spotkania. Mieli razem czterech synów i pięć córek. Małżonków łączyła prawdziwa miłość, która umacniała się z upływem czasu. Marx wielokrotnie przytacza listy królowej. W dziesięć lat po ślubie pisała: „Stwórca nie mógłby posłać na ten niespokojny świat istoty uczciwszej i doskonalszej niż mój ukochany Albert. Mam uczucie, że bez niego nie mogłabym istnieć”. Marx podkreśla, że to Albert był podporą angielskiego tronu. Po śmierci męża w 1861 roku, Wiktoria rządziła krajem tak, jakby życzył sobie tego Albert. Żałobę monarchini nosiła do końca życia, a dopiero po dwóch latach wróciła do publicznego życia. Każdego dnia w rocznicę śmierci swojego męża Wiktoria nakazywała wyjęcie jego ubrań z szafy i wietrzenie ich na jego łóżku w jego pokoju w zamku Windsor.

Książka jest nasycona fragmentami pochodzącymi z dziennika królowej, z listów jakie pisała i jakie otrzymywała oraz dokumentów. Autor podkreśla, że Wiktoria właściwie nie znała innego życia niż te w wyższych sferach. Życie biedaków było dla niej obce. Marx poświęca również uwagę sprawom politycznym prowadzonym. Wnikliwie poznajemy dzięki temu historię Imperium Brytyjskiego. Pamiętać również należy, że Wiktoria była również głową kościoła anglikańskiego. W tym rejonie stanęły przed nią problemy natury religijnej. Wiktoria była również miłośniczką zwierząt, wierzyła w postęp techniczny, pozwalała wprowadzać reformy.

W czytaniu książki pomocne stają się tabele chronologiczne panowania królowej oraz drzewo genealogiczne rodziny królewskiej. Jak w każdej porządnej pozycji, można tu odnaleźć również indeks osób, przypisy oraz bibliografię nawet z wybranymi pozycjami w języku polskim. Jednego co mi brakuje to fotografii dokumentujących panowanie królowej.

Za panowania Wiktorii Imperium Brytyjskie było u szczytu świetności. Zawsze starała się dać przykład poddanym swoja postawą moralną i życiem rodzinnym. Od jej imienia pochodzi nazwa epoka wiktoriańska. Zmarła na krwiaka mózgu 22 stycznia 1901 r. w wieku 81 lat. Zgodnie ze swoim życzeniem została pochowana w białej sukni i ślubnym welonie.
Książkę polecam całym sercem:)